Αρκάδες
- Ένας Ιστορικός Λαός της Πελοποννήσου
Ετυμολογία[]
Ελλάδα |
---|
Ιστορική Διαίρεση |
Μέση Ελλάδα |
|
Πελοπόννησος |
|
Η ονομασία "Αρκάδες " σχετίζεται ετυμολογικά με την λέξη " Αρκάς = Άργος".
Επίσης ενδεχομένως ισχύουν οι εξής ετυμολογήσεις:
- Φορωνεύς
- (Β)αρκάς
- (Β)άργος
- (Β)εριχθόνιος
- (Β)εριχθόνιος
- (Β)ερεχθεύς
- Βερέσκυνθες
- Αρκαδία
- Φερές
- Βέρροια
Εισαγωγή[]
Οι Αρκάδες πίστευαν, ήταν αυτόχθονες κάτοικοι της Ελλάδας. Γενάρχη τους θεωρούσαν τον Πελασγό, γιο του Δία, και καυχόνταν ότι ήταν οι πρώτοι άνθρωποι μετά τον Κατακλυσμό.
Την αντίληψη αυτή συμμερίζονται και επιφανείς ιστορικοί της Αρχαιότητας, όπως:
- ο Ηρόδοτος
- ο Ξενοφών και
- ο Θουκυδίδης,
Ο Αριστοτέλης αναφέρει την διαδεδομένη άποψη ότι η εγκατάσταση των Αρκάδων έγινε πριν από την εμφάνιση της Σελήνης.
Ο Παυσανίας αναφέροι ότι οι Αρκάδες αυτοχαρακτηρίζονται ως "Προσέληνοι".
Σύμφωνα και με τις παραπάνω ετυμολογήσεις οι Βρύγες ήταν απλά ένα ιστορικό υπόλειμμα της αρχέγονης Αρκαδικής φυλής που παρέμεινε στον Βορρά και εκθρακίσθηκε. Υπόλειμμα επίσης ήταν και οι Περραιβοί.
Μεγάλο μέρος της αρχικής φυλής (ίσως ταυτίζονται με τους Πελασγούς) κατήλθε νοτιότερα και εγκαταστάθηκε:
- στην Αττική όπου αναφέρονται οι βασιλείς Ερεχθεύς και Εριχθόνιος και
- στη Αργολίδα όπου αναφέρεται ο βασιλέας Φορωνεύς που μάλλον ταυτίζεται με τον Αρκάδα.
Ιστορία[]
Μυκηναϊκή Εποχή[]
Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο ο Αρκάς Δάρδανος κατέλαβε τη Σαμοθράκη και ύστερα πήγε στην Τρωάδα, όπου ίδρυσε την Δάρδανο.
Κατά τα ομηρικά έπη έλαβαν μέρος στον Τρωικό Πόλεμο με 60 πλοία.
Οι προϊστορικοί Αρκάδες είχαν αναπτύξει αποικιακή δραστηριότητα. Είχαν ιδρύσει αποικίες στην Πελοπόννησο και αλλού.
Αρκάδες άποικοι είχαν εγκατασταθεί
- στην Κρήτη (Κυδωνία, Γόρτυς),
- την Κύπρο (Πάφος),
- τη Ζάκυνθο,
- τη Λευκάδα και την απέναντι ακτή Ακαρνανία αλλά
- στην Σικελία, την Απουλία και το Λάτιο, όπου ο Εύανδρος εγκαταστάθηκε στον λόφο Παλατίνο της Ρώμης.
Κλασσική Εποχή[]
Κατά τους ιστορικούς χρόνους οι αρκαδικές πόλεις ήταν συνδεδεμένες με κάποια χαλαρή μορφή ομοσπονδίας, το Κοινό των Αρκάδων. Στα μέσα του 6ου αι. π.Χ. η Αρκαδία απέκρουσε τις προσπάθειες των Σπαρτιατών να την υποτάξουν.
Την εποχή αυτή γνώρισε μεγάλη ακμή η Μαντινεία.
Στους Περσικούς πολέμους οι Αρκάδες (Τεγεάτες, Μαντινείς, Ορχομένιοι) πολέμησαν στις Θερμοπύλες και στις Πλαταιές.
Μετά τη μάχη στα Λεύκτρα (371 π.Χ.) οι Αρκάδες ενώθηκαν και με τη βοήθεια των Θηβαίων έφτασαν έως τα πρόθυρα της Σπάρτης. Τότε ιδρύθηκε η Μεγαλόπολη και συγκροτήθηκε το νέο Κοινό των Αρκάδων με ενιαία κυβέρνηση και στρατό.
Γρήγορα όμως άρχισαν οι εσωτερικές διενέξεις που προκάλεσαν συνεχείς επεμβάσεις των Σπαρτιατών, ώσπου το 344 η Μεγαλόπολη συμμάχησε με τον Φίλιππο Β’ της Μακεδονίας.
Ελληνιστική Εποχή[]
Στους χρόνους των διαδόχων του Μεγάλου Αλεξάνδρου η Αρκαδία έγινε θέατρο συνεχών συγκρούσεων μεταξύ του Κασσάνδρου και του Πολυσπέρχοντα, ώσπου η ειρήνη του 311 αναγνώρισε στον Κάσσανδρο την κυριαρχία ολόκληρης της Πελοποννήσου.
Το 303 η Αρκαδία, εκτός από τη Μαντινεία, παραδίδεται στον Δημήτριο τον Πολιορκητή. Ακολουθούν συνεχείς πόλεμοι με τους Σπαρτιάτες και επεμβάσεις των Μακεδόνων, ώσπου ο Μεγαλοπολίτης Φιλοποίμην ανακηρύσσεται στρατηγός της Αχαϊκής Συμπολιτείας, με την οποία οι αρκαδικές πόλεις διατηρούσαν στενές σχέσεις.
Ρωμαϊκή Εποχή[]
Με τη ρωμαϊκή κατάκτηση η Αρκαδία παύει να παίζει οποιονδήποτε ρόλο στα ιστορικά πράγματα.
Κατά τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες, λεηλατείται από τους Γότθους του Αλάριχου.
Μεσαιωνική Εποχή[]
Κατά τον 7ο αι. δέχεται το κύμα των σλαβικών επιδρομών. Μετά την κατάληψη της Πελοποννήσου από τους Φράγκους (1205), η Αρκαδία με το όνομα Μεσαρέα διαιρέθηκε σε 5 βαρονίες με πλήθος ιπποτικά φέουδα. Το 1320 ο Ανδρόνικος Παλαιολόγος Ασάν, ανιψιός του αυτοκράτορα Ανδρόνικου Παλαιολόγου, απέσπασε οριστικά την περιοχή από τους Φράγκους.
Τουρκοκρατία[]
Το 1458 η περιοχή κατακτήθηκε από τους Τούρκους και ως τμήμα του Βιλαετιού του Μοριά την κυβερνούσε ο Μόρα Βαλεσή. Στα χρόνια αυτά ιδρύεται ένα νέο αστικό κέντρο στο κέντρο της Αρκαδία, η Τρίπολη που από το 1715 γίνεται έδρα του επάρχου της Πελοποννήσου (πασά του Μορέα) αντί των Πατρών.
Αργότερα, με την ίδρυση σχολής (1764), η Δημητσάνα γίνεται πνευματικό κέντρο της Αρκαδίας.
Ελληνική Επανάσταση[]
Μετά την έκρηξη της Επανάστασης του 1821 η Αρκαδία γίνεται το επίκεντρο πολεμικών ενεργειών. Ο Κολοκοτρώνης πολιορκεί το φρούριο της Καρύταινας, κατατροπώνει τους Τούρκους στο Λεβίδι, στο Βαλτέτσι και στις Βερβένες, ενώ ο Νικηταράς προξενεί δεινή ήττα στους Τούρκους στα Δολιανά. Ο Κολοκοτρώνης τέλος πολιορκεί την Τρίπολη την οποία και καταλαμβάνει (Σεπτέμβριος 1821). Το 1825 ο Ιμπραήμ μπαίνει στην καμένη –μετά από διαταγή του Κολοκοτρώνη– πόλη και έως το 1827 καταστρέφει και λεηλατεί τρεις φορές τα χωριά και τις πόλεις της Αρκαδίας, που ελευθερώθηκε οριστικά τον Νοέμβριο του ίδιου έτους.
Αρκαδική Θρησκεία[]
Κατά την Αρκαδική θρησκεία, πολλοί Ολύμπιοιθεοί γεννήθηκαν στην Αρκαδία:
Ο κυρίως όμως Αρκαδικός θεός ήταν ο Πάν, θεός των ποιμνίων.
Υποσημειώσεις[]
Εσωτερική Αρθρογραφία[]
Βιβλιογραφία[]
Ιστογραφία[]
Κίνδυνοι Χρήσης |
---|
Αν και θα βρείτε εξακριβωμένες πληροφορίες "Οι πληροφορίες αυτές μπορεί πρόσφατα Πρέπει να λάβετε υπ' όψη ότι Επίσης, |
- Μην κάνετε χρήση του περιεχομένου της παρούσας εγκυκλοπαίδειας
αν διαφωνείτε με όσα αναγράφονται σε αυτήν
- Όχι, στις διαφημίσεις που περιέχουν απαράδεκτο περιεχόμενο (άσεμνες εικόνες, ροζ αγγελίες κλπ.)