Μωυσής
Ο επιβλητικός Μωυσής του Μιχαήλ Άγγελου. Το άγαλμα λαξεύτηκε το 1513 για τον τάφο του πάπα Ιουλίου Β' και είναι τοποθετημένο στο μαυσωλείο του Σαν Πιέτρο ιν Βίνκολι στη Ρώμη.
- Ένας Θρησκειακός Ιδρυτής.
Ετυμολογία[]
Το όνομα "Μωυσής" σχετίζεται ετυμολογικά με την λέξη " ".
Η ετυμολογία του ονόματος Μωυσής αποτελεί αμφιλεγόμενο ζήτημα μεταξύ των μελετητών.
Στην εβραϊκή, "Μωυσής" σημαίνει «Αυτός που Ανασύρθηκε, ( δηλ. που Σώθηκε από το Ύδωρ)» αλλά και «Εκείνος που Ανασύρει» (καθώς η ρηματική μορφή του ονόματος είναι ενεργητική, πιθανόν για να δοθεί έμφαση στο έργο που επρόκειτο να κάνει ο Μωυσής).
Ο ιστορικός Φλάβιος Ιώσηπος ισχυριζόταν ότι το όνομα αυτό αποτελούσε συνδυασμό δύο αιγυπτιακών λέξεων που σημαίνουν «ύδωρ» και «σωθείς»
Παρόμοια και σήμερα, ορισμένοι μελετητές θεωρούν ότι το όνομα Μωυσής έχει αιγυπτιακή προέλευση αλλά ότι πιθανότατα σημαίνει «υιός, παίδας».
Αυτός ο ισχυρισμός βασίζεται στο γεγονός ότι η λέξη «Μωυσής» είναι ομόηχη με μερικά αιγυπτιακά ονόματα, όπως για παράδειγμα το όνομα Ραμσής. Εν τούτοις, η ακριβής προφορά είτε της αρχαίας εβραϊκής γλώσσας είτε της αιγυπτιακής δεν είναι πλέον γνωστή και συνεπώς δεν μπορούν να εξαχθούν συμπεράσματα με βεβαιότητα.
Εισαγωγή[]
Μωυσής. Βρέφος στο Νείλο
Μωυσής
Μωυσής
Μωυσής
Ήταν από μία τις μεγαλύτερες προσωπικότητες της Βίβλου και νομοθέτης των Ισραηλιτών.
Ο Μωυσής, στα Εβραϊκά Μοσέ’, υπήρξε ηγέτης του έθνους Ισραήλ, μεσίτης της διαθήκης του Νόμου, προφήτης, κριτής, διοικητής, ιστορικός και συγγραφέας.
Ο Μωυσής είναι μια ιδιαίτερη προσωπικότητα όσον αφορά τη Βιβλική αφήγηση, αλλά και, ευρύτερα, τα ιουδαϊκά, χριστιανικά και μουσουλμανικά συγγράμματα.
Βιογραφία[]
Γενεαλογία[]
Ήταν γιος του Αμράμ και της Ιωχαβέδ, από τη φυλή Λευί. Στο βιβλίο της Εξόδου (2:1), δε γίνεται καμία αναφορά για τους γονείς του, αλλά απλά αναφέρεται πως ήταν "γιος ανθρώπου τινός εκ του οίκου Λευί και μιας εκ των θυγατέρων Λευί" . Αναφέρεται όμως στον κατάλογο των αρχηγών των πατριών (Έξοδος 6:20-27, Αριθμοί 26:59). Ήταν όμορφος (Έξοδος 2:2) αλλά βραδύγλωσσος (Έξοδος 4:10). Ήταν αδελφός του Ααρών και της Μαριάμ.
Γέννηση και Νεότητα[]
Γεννήθηκε στην Αίγυπτο, την εποχή που ο Φαραώ είχε διατάξει να θανατωθεί κάθε αρσενικό τέκνο των Ισραηλιτών (Έξοδος 1:22, 2:1-4, 6:20, Αριθμοί 26:59, Πράξεις 7:20, Εβραίους 11:23).
Η μητέρα του για να τον σώσει, τον έβαλε μέσα σε ένα καλάθι και το παρέδωσε στην κόρη της Μαριάμ για να το τοποθετήσει, σε ελώδες μέρος, στην όχθη του ποταμού Νείλου.
Όταν η θυγατέρα του Φαραώ είδε το βρέφος το λυπήθηκε καθώς αυτό έκλεγε, και το πήρε στο ανάκτορο. Η Μαριάμ που παρακολουθούσε κρυφά τη σκηνή τη ρώτησε εάν ήθελε κάποια Ισραηλίτισσα για να το θηλάσει, και έτσι η μητέρα του Μωυσή έγινε και τροφός του.
Αργότερα η κόρη του Φαραώ του έδωσε το όνομα Μωυσής (Έξοδος 2:5-10) και τον ανάθρεψε μέσα στα βασιλικά ανάκτορα διδάσκοντάς του όλη την αιγυπτιακή σοφία (Πράξεις 7:21,22).
Εξορία στην Αραβική Χερσόνησο[]
Ωστόσο, ο Μωυσής ουδέποτε λησμόνησε την καταγωγή του. Όταν αργότερα είδε έναν Αιγύπτιο να λογομαχεί με έναν Ισραηλίτη, υπερασπίστηκε τον Ισραηλίτη και σκότωσε τον Αιγύπτιο θάβοντάς τον μέσα στην άμμο (Έξοδος 2:11,12, Πράξεις 7:24). Αλλά το γεγονός αυτό έγινε γνωστό και έτσι ο Μωυσής εξορίσθηκε από την Αίγυπτο στη γη Μαδιάμ. Εκεί συζεύχθηκε τη Σεπφώρα, κόρη του ιερέα Ιοθόρ ή Ραγουήλ (Έξοδος 2:21). Διαβίωνε μαζί με τον πεθερό του βόσκοντας τα ποίμνια του (Έξοδος 2:1-21, 3:1, Πράξεις 7:29).
Κλήση από τον Θεό[]
Μια μέρα ευρισκόμενος στον αγρό, στο όρος Χωρήβ, του παρουσιάστηκε ο Θεός μέσα από μια "βάτο", και καλώντας τον του ανάθεσε να ηγηθεί της απελευθέρωσης των Ισραηλιτών.
Ο Μωυσής στην αρχή αρνήθηκε καθώς θεωρούσε τον εαυτό του ανάξιο για μια τέτοια αποστολή (Έξοδος 3:11, 4:10).
Κατόπιν όμως διαβεβαίωσης του Θεού ότι θα είναι μαζί του, και με τη βοήθεια του αδελφού του Ααρών, υπάκουσε στο θέλημα του Θεού (Έξοδος 3:12-4:17).
Επιστροφή στην Αίγυπτο[]
Μετά την θεϊκή εντολή ο Μωυσής επέστρεψε στην Αίγυπτο μαζί με τη σύζυγό του και τους δύο γιους του, το Γερσώμ (Έξοδος 2:22) και τον Ελιέζερ (Έξοδος 18:2,3). Αυτοί λίγο αργότερα επέστρεψαν στον Ιοθόρ, μέχρις ότου ενωθούν ξανά με το Μωυσή στη Ραφιδίν (Έξοδος 8:1-6).
Μετά την αναχώρηση της συζύγου του και των υιων του συναντήθηκε με τον Ααρών (Έξοδος 4:10, 18-31). Ο Θεός τον χρησιμοποίησε για την απελευθέρωση, όταν ζήτησε από το Φαραώ την άδεια να φύγουν από την Αίγυπτο. Καθώς ο Φαραώ δεν το επέτρεψε, ο Θεός πληροφόρησε το Μωυσή για τις πληγές που θα έπλητταν τους Αιγυπτίους (Έξοδος 7:13-12:30).
Φαραωνικές Πληγές[]
Οι τρεις πρώτες πληγές έπληξαν και τους Ισραηλίτες επίσης (οι οποίοι κατοικούσαν στην περιοχή της Γεσέν) αλλά από την τέταρτη πληγή και έπειτα πλήττονταν μόνο οι Αιγύπτιοι. (Εξοδος, 8:22, 23)
Οι πληγές ήταν οι εξής:
- Αιμάτωση Νείλου. Τα ύδατα του ποταμού Νείλου μετατράπηκαν σε αίμα, με αποτέλεσμα να αποθάνουν τα πλάσματα που ζούσαν σε αυτόν και να υπάρχει έλλειψη πόσιμου ύδατος (Έξοδος 7:14-21)
- Επιδρομή Βατράχων. Βάτραχοι κάλυψαν όλη την επικράτεια της Αιγύπτου, εισερχόμενοι στις οικίες των ανθρώπων (Έξοδος 8:1-15)
- Επιδρομή Κωνώπων. Ο αέρας της Αιγύπτου πληρώθηκε με σκνίπες, παρενοχλώντας ανθρώπους και ζώα (Έξοδος 8:16-19)
- Επιδρομή Μυγών. Σμήνη από αλογόμυγες εισέβαλλαν σε κάθε Αιγυπτιακή οικία, σε σημείο που, όπως αναφέρει η αφήγηση, «η γη καταστράφηκε από τις αλογόμυγες» (Έξοδος 8:20-32)
- Πανδημία Ζώων. Μεγάλη επιδημία έπληξε όλα τα ποίμνια των Αιγυπτίων, ώστε «κάθε είδους ζώα της Αιγύπτου άρχισαν να αποθνήσκουν» (Έξοδος 9:1-7]])
- Πανδημία Ανθρώπων. Άνθρωποι και ζώα εκδήλωσαν εξανθήματα, και πληγές (Έξοδος 9:8-12)
- Χαλαζόπτωση. Σημειώθηκε έντονη χαλαζόπτωση, που όμοιά της "δεν είχε εμφανισθεί ποτέ στην Αίγυπτο μέχρι τότε", προξενώντας ζημίες σε ανθρώπους, ζώα και βλάστηση (Έξοδος 9:13-26)
- Επιδρομή Ακρίδων. Σκοτείνιασε η χώρα της Αιγύπτου από τα σμήνη των ακρίδων, τα οποία κατέφαγαν τη βλάστηση και τους καρπούς που είχαν απομείνει από την πληγή του χάλαζας (Έξοδος 10:3-20]])
- Ομιχλοκάλυψη. Για τρεις ημέρες πυκνό σκότος κάλυψε όλη την Αιγυπτιακή επικράτεια, σκότος που "μπορούσε κανείς να το ψηλαφίσει" ως να επρόκειτο για πολύ πυκνή ομίχλη (Έξοδος 10:21-29]])
- Θάνατος Πρωτοτόκων. Απέθαναν όλοι οι πρωτότοκοι υιοί των Αιγυπτίων (περιλαμβανομένου και του υιου του Φαραώ) καθώς και τα πρωτότοκα των ζώων τους, πράγμα που προκάλεσε ανείπωτο θρήνο (Έξοδος 10:4-8, 29-32)
Παρά το ισχυρό πλήγμα που επέφερε σταδιακά η κάθε πληγή, η καρδιά του Φαραώ "δεν ανταποκρινόταν" (είχε "βαρύνει από το πείσμα" και σκληρύνθηκε από την "ισχυρογνωμοσύνη"). (Έξοδος 7:14, Έξοδος 8:15]])
Έξοδος[]
Τελικά ο Φαραώ αναγκάσθηκε να αφήσει ελεύθερους τους Ισραηλίτες (Έξοδος 12:31-33), μετά το Πάσχα (Έξοδος κεφ. 12).
Όταν όμως οι Ισραηλίτες αναχώρησαν από την Αίγυπτο ο Φαραώ μετάνιωσε, τους κυνήγησε, αλλά μετά από δυναμική επέμβαση του Θεού, ο Μωυσής με την ράβδο του άνοιξε τα ύδατα της Ερυθράς θάλασσας, με αποτέλεσμα οι Ισραηλίτες να σωθούν και να πνιγούν τα στρατεύματα των Αιγυπτίων (Έξοδος κεφ. 14).
Κατά την πορεία του στην έρημο ο Θεός ενήργησε θαυμαστά μέσω του Μωυσή, δείχνοντας τη δύναμή Του με θαύματα.
- Καθάρισε τα νερά (Έξοδος 15:22-27),
- έστειλε το μάννα και τα ορτύκια (Έξοδος 16:1-36),
- έκανε το βράχο να βγάζει πόσιμο ύδωρ (Έξοδος 17:1-7, Αριθμοί 20:1-13),
- Βοήθησε να ηττηθούν οι Αμαληκίτες (Έξοδος 17:8-16), κ.α..
Οργάνωση Αξιωμάτων[]
Ωστόσο οι Ισραηλίτες έχασαν την πίστη τους πολλές φορές και διαμαρτυρήθηκαν στο Μωυσή. Αργότερα, και ενώ είχε ήδη αναθέσει την αρχηγία του στρατού στον Ιησού του Ναυή, μετά από υπόδειξη του πεθερού του Ιοθόρ όρισε χιλίαρχους, εκατόνταρχους, πεντηκόνταρχους και δεκάρχους, οι οποίοι έκριναν το λαό, και μόνο οι δύσκολες υποθέσεις διοχετεύονταν στο Μωυσή (Έξοδος κεφ. 18:26).
Μωσαϊκός Νόμος[]
Έπειτα ο Θεός τον οδήγησε στο όρος Σινά και εκεί του έδωσε τις "δέκα εντολές" (Έξοδος κεφ. 20). Κατεβαίνοντας όμως από το όρος και βλέποντας την αποστασία του λαού από την λατρεία του ενός Θεού, ο Μωυσής οργίστηκε τόσο που έσπασε τις πλάκες με τις "δέκα εντολές".
Μετά όμως από τη μεσιτεία του υπέρ του λαού, ο Θεός του έδωσε άλλες δύο πλάκες όμοιες με τις πρώτες (Έξοδος κεφ. 19-34). Και στις δύο περιπτώσεις ο Μωυσής νήστεψε για 40 ημέρες (Έξοδος 24:18, 34:28, Δευτερονόμιο 9:9,18).
Κατασκεύασε επίσης τη Σκηνή του Μαρτυρίου όπως ακριβώς είχε προστάξει ο Θεός (Έξοδος κεφ. 35-40) και έχρισε τον Ααρών αρχιερέα.
Κατά το δεύτερο έτος της οδοιπορίας στην έρημο, συζεύχθηκε μια Αιθιπίδα, γεγονός που προκάλεσε τη ζηλοφθονία του Ααρών και της Μαριάμ (Αριθμοί κεφ. 12).
Όταν ο λαός στρατοπέδευσε στην Κάδης-Βαρνή, ο Μωυσής και ο Ααρών αμάρτησαν παρακούοντας το Θεό κτυπώντας την πέτρα και οικειοποιούμενοι τη δόξα του Θεού. Η πράξη αυτή είχε ως αποτέλεσμα να χάσει ο Μωυσής το προνόμιο να οδηγήσει το λαό μέχρι τη γη της Επαγγελίας (Αριθμοί 20:12). Αργότερα και ενώ ο λαός υπέφερε από τα δαγκώματα των όφεων φθάνοντας μέχρι το θάνατο, ο Μωυσής ύψωσε χάλκινο όφιδα πάνω σε ένα ξύλο, και όποιος το κοιτούσε δεν πέθαινε (Αριθμοί 21:4-9).
Όταν οδήγησε τους Ισραηλίτες στα βασίλεια της Σηών και Ωγ (Δευτερονόμιο κεφ. 2,3) παρακάλεσε το Θεό "να δει την αγαθή γη που βρισκόταν πέραν του Ιορδάνη". Ο Θεός όμως του αρνήθηκε (Αριθμοί 3:26).
Υπόδειξη διαδόχου[]
Ενώ πλέον βρισκόταν σε προχωρημένη ηλικία ζήτησε από το Θεό να του δείξει τον διάδοχό του, και ο Θεός του υπέδειξε τον Ιησού του Ναυή. Ο Μωυσής αφού τον έφερε ενώπιον του ιερέα Ελεάζαρ και της Συναγωγής, του ανέθεσε το αξίωμα του αρχηγού και τον αφιέρωσε στον Κύριο (Αριθμοί 27:16,17, Δευτερονόμιο 31:7,8).
Θάνατος[]
Πέθανε σε ηλικία 120 ετών, αφού πρώτα ο Θεός του έδειξε τη γη της Επαγγελίας από το όρος Νεβώ και την κορυφή Φασγά.
Τον έθαψαν στην κοιλάδα της γης Μωάβ απέναντι από το Βαιθ-φεγώρ και όπως αναφέρει η Βίβλος "κανείς μέχρι σήμερα δεν γνωρίζει τον τάφο του" (Δευτερονόμιο 34:1-6).
Εργογραφία[]
Εκτός από μεγάλος ηγέτης και νομοθέτης ο Μωυσής ήταν συγγραφέας των βιβλίων της Πεντάτευχου (Γένεση, Έξοδος, Λευιτικό, Αριθμοί, Δευτερονόμιο),
Επίσης ήταν ποιητής (Έξοδος 15:1-18: για την απελευθέρωση από την Αίγυπτο, Έξοδος 15:21, Δευτερονόμιο κεφ. 32: η ωδή του Μωυσή, Δευτερονόμιο 33:1-29: η ευλογία του στις φυλές Ισραήλ). Έγραψε τον 90ο ψαλμό.
Ιστορικότητα του Μωυσή[]
Ταυτότητα του Φαραώ της Εξόδου[]
Μερικοί ιστορικοί θεωρούν ότι ο φαραώ της Εξόδου ήταν ο Τούθμωσις Γ'.
Άλλοι ισχυρίζονται ότι ήταν ο Αμένωφις Β', ο Ραμσής Β' ή άλλοι.
Υπάρχει δυσκολία όσον αφορά την αιγυπτιακή χρονολόγηση και κατά συνέπεια είναι αδύνατον να προσδιοριστεί με βεβαιότητα ποιος ήταν αυτός ο φαραώ.
Αρκετές πιθανότητες όμως, έχει ο Ωρόχεβις (Horemheb) (ή Ώρος). Αυτός ο φαραώ, σύμφωνα με την αναφορά του Μανέθωνα στα "Αιγυπτιακά" του, αποφάσισε να εκκαθαρίσει την Αίγυπτο από 200.000 "μιασμένους" (χρησιμοποιώντας ως επιχείρημα ένα "όνειρό" του στο οποίο οι θεοί του ζητούσαν να "εξαγνίσει" την χώρα).
Είναι προφανές ότι "μιασμένοι" αποκαλούνται οι οπαδοί του Αθωνισμού που ήταν πλέον ανεπιθύμητοι στην χώρα μετά την κατάρρευση της θρησκευτικής κυριαρχίας του Ακενατών (Akhenaton).
Ιστορικές Αναφορές[]
Σύμφωνα με τον αρχαίο Αιγύπτιο ιστορικό και ιερέα Μανέθωνα, ο οποίος έζησε και έγραψε τον 3ο π.Χ. αιώνα, ένα πολυπληθές ανθρώπινο κύμα εγκατέλειψε την Αίγυπτο σε κάποια εποχή.
Ο Μανέθων αναφερόμενος στα γεγονότα αυτά, αναφέρει ότι ο φαραώ με το όνομα "Αμένωφις" ήθελε να δει τους θεούς. Τότε ένας θεός του εμφανίστηκε και τον συμβούλεψε ότι για να επιτύχει να αντικρύσει τους θεούς, πρέπει πρώτα να καθαρίσει την Αίγυπτο από τα "μιάσματα".
Για αυτό, (σύμφωνα πάντοτε με τον Μανέθωνα) ο Αμένωφις ενέκλεισε 80.000 λεπρούς και ασθενείς (που τους θεώρησε μιάσματα) σε λατομεία, ανατολικά του Νείλου, στην Ηλιούπολη για να εργάζονται χωριστά από τους άλλους Αιγυπτίους.
Τότε, 70 λεπροί ιερείς με αρχηγό τον Οσαρσήφ (που οι μεταγενέστοι ταύτισαν με τον Μωϋσή ίδρυσαν την δική τους θρησκεία, την Εβραϊκή Θρησκεία και εγκατέλειψαν την Αίγυπτο οδεύοντας προς την Παλαιστίνη.
Ο Λυσίμαχος ο Αλεξανδρεύς τον 2ο π.Χ. αιώνα έγραψε ότι, επί του φαραώ Βοκχόριδος της Αιγύπτου, Ιουδαίοι που διέμεναν εκεί ήταν λεπροί και έφεραν άλλες ασθένειες.
Τους "λεπρούς" (αναφέρει ο Λυσίμαχος) τους έπνιξαν στην θάλασσα και τους άλλους τους συγκέντρωσαν στην έρημο. Εκεί στην έρημο, αυτοί παρακάλεσαν τους θεούς να τους σώσουν και τότε ο Μωυσής ανέλαβε την ηγεσία τους. Κατά την διαδρομή τους, κατέστρεψαν όσους ναούς συνάντησαν και ύστερα έφθασαν στην Παλαιστίνη.
Ο Αιγύπτιος ιστορικός Χαιρήμων τον 1ο μ.Χ. αιώνα έγραψε ότι ο φαραώ "Αμένωφις" συγκέντρωσε 250.000 επιβλαβείς ανθρώπους με αρχηγούς τον Τισιθέν και τον Ιωσήφ και τους εξεδίωξε από την χώρα.
Εδώ διαφωνεί με τον Μανέθωνα και στον αριθμό όσων έφυγαν, εφόσον εκείνος ανεφέρει 80.000 και όχι 250.000, αλλά και στο περιεχόμενο, αφού ο Μανέθων αναφέρει "λεπρούς", ενώ ο Χαιρήμων ανθρώπους χαρακτηρισμένους από τους Αιγυπτίους ως "επιβλαβείς".
Ο αρχαίος Ιουδαίος ιστορικός του 1ου μ.Χ. αιώνα, Φλάβιος Ιώσηπος απορρίπτει τους ισχυρισμούς του Μανέθωνα ως εξής:
"...Μία απίστευτη κατηγορία που του αποδίδουν [στον Μωυσή], ότι δήθεν ήταν Ηλιουπολίτης, ένας από τους εκεί ιερείς εκδιωγμένος μαζί με τους άλλους και αυτός εξ αιτίας της λέπρας.
Αλλά το συμπέρασμα ότι καμία τέτοια πάθηση δεν είχε το σώμα του, προκύπτει από όσα έπραξε ο ίδιος. Διότι ο ίδιος απαγόρευσε να διαμένουν οι λεπροί μέσα σε πόλεις και κώμες, αλλά τους επέβαλλε να ζουν απομονωμένοι φορώντας βρώμικα ρούχα. Αλλά και εκείνος που θα τους άγγιζε ή θα συγκατοικούσε μαζί τους, είχε επιπτώσεις ...
Αν και το αντίθετο ήταν το φυσικότερο, να δείξει δηλαδή ένας που θα είχε πάθει αυτό το δυστύχημα, κάποια επιείκεια σε εκείνους που έτυχε να έχουν κοινό νόσημα. Και δεν επέβαλε αυτές τις νομοθετικές διατάξεις μόνον για τους λεπρούς, αλλά και σε εκείνους που παρουσίαζε το σώμα τους και τον ελάχιστο ακρωτηριασμό.
Πώς λοιπόν θα ήταν δυνατόν να κάνει την ανοησία κάποιος να νομοθετεί τέτοιυς νόμους εναντίον ομοιοπαθών, αλλά και οπαδοί του να αποδεχθούν ένα νόμο που τους ζημίωνε και τους εξέθετε? "(ΚΑΤ’ ΑΠΙΩΝΟΣ Α’ 279-285).
Η Βίβλος αναφέρει τους νόμους αυτούς κατά της λέπρας στο Λευιτικό 13:45-46, 14ο κεφ., 22:16-23.
Πιθανή Ιστορική Ερμηνεία[]
Από τα ανωτέρω αναγραφέντα προκύπτει ότι, προφανώς, οι αναφερόμενοι από τους μεταγενέστερους ιστορικούς ως "λεπροί", "ακάθαρτοι" και "μιάσματα" δεν ήταν άλλοι από τους οπαδούς του Άθωνα (Aton) που, παρά την πτώση του Ακενατών (Akhenaton), συνέχιζαν να αποτελούν μία πολυπληθή μάζα που αντιδρούσε στο Αμμωνικό και τα άλλα ιερατεία.
Έτσι, ο Ωρόχεβις (Hor-em-heb), που σύμφωνα με τον κύριο κατάλογο του Μενέθωνα θέλησε να αντικρύσει τους θεούς, αποφάσισε (με την αιτιολογία ότι του το πρότειναν οι θεοί) να τους αναγκάσει να εγκαλείψουν την χώρα.
Αυτή λοιπόν η Αιγυπτιο-παλαιστινιακή μάζα ανθρώπων, αφού εκδιώχθηκε, κατευθύνθηκε στην Παλαιστίνη και κατέλαβε την Ιερουσαλήμ (όπου προφανώς, είχαν καταφύγει ενωρίτερα και άλλα μικρότερα κύματα Αθωνιστών και απετέλεσε βαθμιαία τους πιστούς της Εβραϊκής Θρησκείας αλλά και τον πυρήνα για την δημιουργία ενός νέου λαού, των Ιουδαίων ή Ισραηλιτών΄(και τελικά των σύχρονων Ισραηλινών.
Οπότε, συμπερασματικά, οι πρώτοι Ισραηλίτες ήσαν Αιγύπτιοι (καθώς και Παλαιστίνιοι μετανάστες στην Αίγυπτο), οπαδοί του Ακενατών που οι προσπάθειες του να επιβάλει τον μονοθεϊστικό Αθωνισμό στην Αίγυπτο προκάλεσαν την άγρια οργή και το τεράστιο μένος των κατεστημένων ιερατείων.
Ο Μωυσής πιθανόν υπηρέτησε, αρχικά, ως αρχιερέας στη θρησκεία που επέβαλε ο μονοθεϊστής Ακενατών. Μετά το θάνατο του Ακενατών αναγκάστηκε να φύγει από τη Αίγυπτο για να αποφύγει την εκτέλεση.
Ακολούθως, ο Ωρόχεβις (Χορεμχέμπ) εξαπέλυσε μια εκστρατεία αφανισμού και των τελευταίων ιχνών του Αθωνισμού, κατεδαφίζοντας αφ' ενός όλα τα μνημεία που είχαν αναγερθεί και αφ' ετέρου εκδιώκοντας τους εναπομείναντες οπαδούς της καταργηθείσας θρησκείας.
Τότε, ο Μωϋσής επέστρεψε, ηγήθηκε της εξόδου και κατά την διαδρομή προς την Παλαιστίνη διαμόρφωσε το νέο εθνοθρησκευτικό δόγμα του Εβραϊσμού.
Υποσημειώσεις[]
Εσωτερική Αρθρογραφία[]
Βιβλιογραφία[]
- Brewer's Dictionary of Names, 1992, Oxford, Cassell, στην αγγλική.
- Matthew Henry's Commentary on the Whole Bible, Τόμος 1, 2000, Εκδ. Hendrickson Publishers, στην αγγλική.
- Michelangelo, 2006, Εκδ. Mondadori Electa, Μιλάνο.
- The Anchor Bible Dictionary, Τόμοι 3 & 4, 1992, Εκδ. Doubleday, στην αγγλική.
- The Catholic Encyclopedia [1], Τόμος 10, 1911, στην αγγλική.
- The Expositor's Bible Commentary, Τόμος 2, 1990, Εκδ. Zondervan, Grand Rapids, στην αγγλική.
- The Jewish Encyclopedia [2], 1901-1906, στην αγγλική.
- The New Schaff-Herzog Encyclopedia of Religious Knowledge [3], Τόμος 8, 1954, Εκδ. Baker Book House Grand Rapids, Michigan, στην αγγλική.
- The Schocken Bible: Volume 1, The Five Books of Moses, Everett Fox, 1995, Εκδ. Schocken Books, στην αγγλική.
Ιστογραφία[]
 Κίνδυνοι Χρήσης
|
|---|
|
Αν και θα βρείτε εξακριβωμένες πληροφορίες "Οι πληροφορίες αυτές μπορεί πρόσφατα Πρέπει να λάβετε υπ' όψη ότι Επίσης, |
- Μην κάνετε χρήση του περιεχομένου της παρούσας εγκυκλοπαίδειας
αν διαφωνείτε με όσα αναγράφονται σε αυτήν
- Όχι, στις διαφημίσεις που περιέχουν απαράδεκτο περιεχόμενο (άσεμνες εικόνες, ροζ αγγελίες κλπ.)