Λατίνη
Latium, Λάτιο
Ρούτουλοι
Λατίνοι
Ερνίκοι
Βόλσκοι
Ρούτουλοι
Σαβίνοι
Αίκουοι
Αύσονες
Λατίνοι
Ερνίκοι
Βόλσκοι
Ρούτουλοι
Σαβίνοι
Αίκουοι
Αύσονες
Τίβερις Ποταμός
Λείρις Ποταμός
Ηλύσια Πεδία
"Αικουίτιδα" Αίκουοι
Σικελία
Ρώμη
Λατίνη
Ετρουρία
Μεγάλη Ελλάδα
Κάτω Ιταλία
Ετυμολογία[]
 Ιταλία
|
|---|
| Ιστορική Διαίρεση |
| Χερσόνησος |
|
| Σικελία |
|
| Άλλες Νήσοι |
|
|
Οι πιθανές ετυμολογήσεις της ονομασίας αυτής είναι:
- Η ονομασία "Λατίνη" ενδεχομένως συσχετίζεται με την ονομασία
Γεωγραφία[]
Συνορεύει με τις εξής χώρες:
- Β:
- Ν:
- Δ:
- Α:
Σύγχρονη Κατάσταση[]
Σήμερα ανήκει στο κράτος:
Μορφολογία[]
Οι σημαντικότερες οροσειρές της είναι:
Οι σημαντικότεροι ποταμοί της είναι:
- Τίβερις Ποταμός (Tiber Tevere)
- Αλλίας Ποταμός (Allia Fosso della Bettina),
- Ανίων Ποταμός (Anio Aniene),
- Κρεμέρας Ποταμός στην Ετρουρία
- Νάρ Ποταμός (Nar (flumen) (gen. Naris) et Nahars Nera)
- Φάρφαρος Ποταμός (Farfarus Farfa)
- Τρείας Ποταμός (Treia Treja)
- Ιμέλλας Ποταμός (Imella Aia / Imella)
- Βελίνος Ποταμός (Avens seu Mellinus, deinde Velinus Velino),,,,
- Άσιος Ποταμός (Chiascio, Asius) στην Ουμβρία
- Κλάνις Ποταμός (Chiana) στην Ετρουρία
- Παλλίας Ποταμός (Paglia) Ετρουρία
- Τιμίας Ποταμός (Topino, στην Ουμβρία)
- Κλιτούμνος Ποταμός (Clitunno, στην Ουμβρία)
- Αρμέντας Ποταμός (Armenta (deinde Flora) Fiora) στην Ετρουρία,
- Λείρις Ποταμός (Liris Liri-Garigliano),
- Τρήρος Ποταμός (Tolerus aut Trerus Sacco),
- Κάρις Ποταμός (Caris συγχρ. Garo
- Φιβρένος Ποταμός (Fibrenus Fibreno),
- Αμασήνος Ποταμός (συγχρ. Amaseno)
- Όφενις Ποταμός (Ufens, συγχρ. Uffente)
Οι σημαντικότερες λίμνες της είναι:
Δημογραφία[]
Οι λαοί που την κατοίκησαν σε διάφορες ιστορικές περιόδους ήταν:
Οι σημαντικότερες ιστορικές πόλεις της ήταν:
- Ρώμη
- Άντιον
- Άλβα Λόγγα (Alba Logga)
- Ωστία
- Τύσκυλον (Tusculum),
- Αρικία (Aricia),
- Λανύβιον (Lanuvium),
- Λαβίνιον (Lavinium),
- Κόρη (Cora),
- Τίβυρον (Tibur),
- Πωμετία (Pometia) and
- Αρδέα (Ardea).
Ιστορία[]
Το κυρίως Λάτιο το αποτελούσε η περιοχή κάτω από τον Τίβερη, που ήταν το σύνορο με την Ετρουρία.
Στα παράλια του Λατίου, αλλά και στο εσωτερικό, αναπτύχθηκαν σημαντικές αρχαίες πόλεις. Οι πόλεις αυτές θεωρούνταν αποικίες της ισχυρής μητρόπολης Άλβα Λόγγα.
Οι πόλεις του Λατίου και Ιταλίας γενικά συγκοινωνούσαν με μεγάλους δρόμους που άρχιζαν από τη Ρώμη και διέσχιζαν το Λάτιο.
Οι γνωστότεροι ήταν η Αππία, η Λατίνη και η Ουαλερία οδός.
Οι Λατίνοι πίστευαν ότι οι πρόγονοί τους κατέβηκαν από το βορρά (δηλ. τις Άλπεις), ενώ η ελληνική παράδοση αναφέρει ότι κτίστηκε μετά τον τρωικό πόλεμο από τον Αινεία.
Κατά τον 6ο αι. η Άλβα Λόγγα ήρθε σε σύγκρουση με τη Ρώμη, πόλη και αυτή του Λατίου.
Τελικά η Άλβα Λόγγα νικήθηκε.
Σύμφωνα με τον μύθο ο εποικισμός του Λατίου να πραγματοποιείται από τον Τρώα ήρωα Αινεία.
Η ανάγκη σύνδεσης του ομηρικού έπους, και κατά συνέπεια του ελληνικού πολιτισμού, με τη γέννηση της ιστορικής αφετηρίας του Λατινικού κόσμου είναι προφανής.
Η άφιξη του Αινεία δεν μπορεί να αποδειχθεί, η αρχαιολογική όμως έρευνα απέδειξε ότι η Ιταλία την ύστερη εποχή του χαλκού είχε εμπορικές δραστηριότητες με λαούς της ανατολής, οι οποίοι την είχαν επισκεφθεί και μάλιστα είχαν φθάσει μέχρι και τη Ετρουρία.
Πάντως, ο μύθος του Αινεία ήταν γνωστός στους Ετρούσκους ήδη από τον 6ο π.Χ. αιώνα και πιθανόν μέσω αυτών να πέρασε στη Ρώμη. Οπότε στην ερμηνεία του μύθου πρέπει να διακρίνουμε και την ανάμνηση αυτών των επαφών με την ανατολή.
Το δεύτερο γεγονός του μύθου αναφέρεται στην ίδρυση της Ρώμης από το Ρωμύλο και ως ένα σημείο έχει το υπόβαθρό του.
Η περιοχή της Ρώμης είχε κατοικηθεί τουλάχιστον από την εποχή του χαλκού (1500 π.Χ.) και φαίνεται πως υπήρξε αδιάκοπη εγκατάσταση από την πρώτη χιλιετία π.Χ.
Πάντως, από τον 8ο π.Χ. αιώνα ινδοευρωπαϊκής καταγωγής λαοί είχαν εγκατασταθεί στον Παλατίνο και Αβεντίνο λόφο.
Όπως μαρτυρούν τα αρχαιολογικά ευρήματα, μεταξύ αυτών των λαών ήταν οι Λατίνοι και οι Σαβίνοι, οι οποίοι διαδραμάτισαν στη συνέχεια σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της Ρώμης.
Πολλοί από τους μύθους της πρώιμης ιστορίας της Ρώμης μας είναι γνωστοί από τον Τίτο Λίβιο (59 π.Χ.-17 μ.Χ.), ο οποίος παρουσιάζει το Ρωμύλο ως έναν ισχυρό στρατιωτικό ηγέτη που, προκειμένου να εξασφαλίσει συζύγους για τους στρατιώτες του, πραγματοποίησε την αρπαγή των Σαβίνων. Ο μύθος, ο θρύλος και η ιστορία συνδέονται άρρηκτα και χωρίς αμφιβολία η μία μορφή συμπληρώνει την άλλη.
Μετά τον 7ο π.Χ. αιώνα, οι μικροί ανεξάρτητοι οικισμοί άρχισαν να ενοποιούνται, και με την πάροδο του χρόνου η αγροτική και η ποιμενική οικονομία άρχισε να αποκτά και εμπορικό χαρακτήρα. Οι πρώτες εμπορικές σχέσεις πραγματοποιήθηκαν με τους Ετρούσκους και τους Έλληνες. Γύρω στις αρχές του 6ου π.Χ. αιώνα τοποθετείται ιστορικά η πολιτική ενοποίηση των οικισμών και ίσως σημαντικό ρόλο να έπαιξε η ύπαρξη ετρουσκικών πόλεων-κρατών στα βόρεια. Από τον 6ο π.Χ. αιώνα η Ρώμη βρίσκεται κάτω από την ηγεμονία των Ετρούσκων και μάλιστα εξελίχθηκε σε ευημερούσα πόλη με σημαντική επιρροή στο υπόλοιπο Λάτιο.
Οι Ετρούσκοι διέδωσαν στους Ρωμαίους το αλφάβητο, που είχαν δανειστεί από τους Έλληνες (και το οποίο δε χρησιμοποίησαν μετά την αποχώρηση των Ετρούσκων), και τους έφεραν σε επαφή με την ελληνική θρησκεία και τέχνη.
Η Ετρουσκική κυριαρχία έληξε μετά την ήττα που υπέστησαν από τους Έλληνες στην Κύμη το 474 π.Χ., όπως συνηγορούν και τα αρχαιολογικά δεδομένα.
Η Ρώμη αναδεικνύεται ισχυρή δύναμη και έχει πλέον αρχίσει η περίοδος της βασιλείας
η Ρώμη ολοκλήρωσε την κατάκτηση του Λατίου το 338 π.Χ.
Από τότε το Λάτιο ακολούθησε την ιστορία της Ρώμης.
Υποσημειώσεις[]
Εσωτερική Αρθρογραφία[]
Βιβλιογραφία[]
Ιστογραφία[]
| Κίνδυνοι Χρήσης
|
|---|
|
Αν και θα βρείτε εξακριβωμένες πληροφορίες "Οι πληροφορίες αυτές μπορεί πρόσφατα Πρέπει να λάβετε υπ' όψη ότι Επίσης, |
- Μην κάνετε χρήση του περιεχομένου της παρούσας εγκυκλοπαίδειας
αν διαφωνείτε με όσα αναγράφονται σε αυτήν
- Όχι, στις διαφημίσεις που περιέχουν απαράδεκτο περιεχόμενο (άσεμνες εικόνες, ροζ αγγελίες κλπ.)