Δημήτριος Β' ο Νικάτωρ
Όνομα: Δημήτριος Ηγεμονικά Ονόματα
Ελληνιστική Συρία Ηγεμόνες Ελληνιστικής Συρίας Ηγεμονίδες Ελληνιστικής Συρίας Σελευκίδες
Ελληνιστική Αίγυπτος Ηγεμόνες Ελληνιστικής Αιγύπτου Ηγεμονίδες Ελληνιστικής Αιγύπτου Λαγίδες
Ελληνιστική Κύπρος Ηγεμόνες Ελληνιστικής Κύπρου
Ελληνιστική Κυρηναϊκή Ηγεμόνες Ελληνιστικής Κυρηναϊκής
Ελληνιστική Μακεδονία Ηγεμόνες Ελληνιστικής Μακεδονίας Ηγεμονίδες Ελληνιστικής Μακεδονίας Ιολαΐδες Αντιγονίδες
Μακεδονική Αυτοκρατορία Ηγεμόνες Μακεδονικής Αυτοκρατορίας Στρατιωτικοί Μακεδονικής Αυτοκρατορίας Έπαρχοι Μακεδονικής Αυτοκρατορίας Αργεάδες
Ελληνιστική Μυσία (Πέργαμος) Ηγεμόνες Ελληνιστικής Μυσίας Ηγεμονίδες Ελληνιστικής Μυσίας Ατταλίδες
Ελληνιστική Θράκη Ηγεμόνες Ελληνιστικής Θράκης Ηγεμονίδες Ελληνιστικής Θράκης Αγαθοκλείδες
Ελληνιστική Ήπειρος Ηγεμόνες Ελληνιστικής Ηπείρου Ηγεμονίδες Ελληνιστικής Ηπείρου Αιακίδες
Ελληνιστική Αιτωλία Στρατιωτικοί Ελληνιστικής Αιτωλίας Ελληνιστική Αχαΐα Στρατιωτικοί Ελληνιστικής Αχαΐας
Αθήνα Ηγεμόνες Αθήνας Στρατιωτικοί Αθήνας Πολιτικοί Αθήνας Αττική Ηγεμόνες Αττικής
Σπάρτη Ηγεμόνες Σπάρτης Στρατιωτικοί Σπάρτης Πολιτικοί Σπάρτης Λακωνία Ηγεμόνες Λακωνίας
Ελληνιστική Βιθυνία Ηγεμόνες Ελληνιστικής Βιθυνίας Δοιδαλσίδες
Ελληνιστική Παφλαγονία Ηγεμόνες Ελληνιστικής Παφλαγονίας Πυλαμαινίδες
Ελληνιστικός Πόντος Ηγεμόνες Ελληνιστικού Πόντου Μιθριδατίδες
Ελληνιστική Καππαδοκία Ηγεμόνες Ελληνιστικής Καππαδοκίας Αριαραθίδες
Ελληνιστική Αρμενία Ηγεμόνες Ελληνιστικής Αρμενίας Αρταξιάδες
Ελληνιστική Κομμαγηνή Ηγεμόνες Ελληνιστικής Κομμαγηνής Οροντίδες
Ελληνιστική Ιουδαία Ηγεμόνες Ελληνιστικής Ιουδαίας Ασμοναίοι
Πετραία Αραβία Ηγεμόνες Πετραίας Αραβίας Αρετάδες
Ελληνιστική Βακτρία Ηγεμόνες Ελληνιστικής Βακτρίας Ελληνιστική Ινδία Ηγεμόνες Ελληνιστικής Ινδίας
Ινδοσκυθία Ηγεμόνες Ινδοσκυθίας Ινδοπαρθία Ηγεμόνες Ινδοπαρθίας
Μαγαδία Ηγεμόνες Μαγαδίας
Παρθική Αυτοκρατορία Ηγεμόνες Παρθικής Αυτοκρατορίας
Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία Ηγεμόνες Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας Στρατιωτικοί Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας
- Βασιλέας της Συρίας (145 - 140 & 129 - 127 π.Χ).
- Χρονική Περίοδος Διακυβέρνησης: Ελληνιστική Εποχή, 2ος Αιώνας π.Χ.
- Γέννηση:
- Θάνατος:
Ετυμολογία[]
 Ηγεμόνες
|
|---|
| της Συρίας
|
| Βασιλείς |
- ο Μονόφθαλμος 306 - 301 π.Χ. - ο Πολιορκητής 306 - 301 π.Χ. - ο Νικάνωρ 301 - 281 π.Χ. - ο Σωτήρ 281 - 261 π.Χ. - ο Θεός 261 - 246 π.Χ. - ο Ευεργέτης 246 - 241 π.Χ. - ο Καλλίνικος 246 - 225 π.Χ. - ο Ιέραξ - ο Παίς - ο Κεραυνός 225 - 223 π.Χ. - ο Μέγας 223 - 187 π.Χ. - ο Φιλοπάτωρ 188 - 175 π.Χ. - ο Αφανής 176 - 170 π.Χ. - ο Επιφανής 175 - 164 π.Χ. - ο Ευπάτωρ 165 - 162 π.Χ. - ο σφετεριστής 163 - 160 π.Χ. - ο Σωτήρ 162 - 150 π.Χ. - ο Βάλας 151 - 145 π.Χ. - ο Φιλομήτωρ 148 - 145 π.Χ.
- ο Νικάτωρ 145 - 140 π.Χ. 129 - 127 π.Χ. - ο Διόνυσος 144 - 142 π.Χ. - Διότιμος 142 - 137 π.Χ. - ο Σιδήτης 138 - 129 π.Χ. - η Θεά 126, 125 - 121 π.Χ. - ο Ζαβίνας 128 - 123 π.Χ. - ο Φιλομήτωρ 125 - 125 π.Χ. - ο Γρυπός 125 - 96 π.Χ. - ο Κυζικηνός 113 - 95 π.Χ. - ο Επιφανής 95 - 95 π.Χ. - ο Εύκαιρος 95 - 88 π.Χ. - ο Ευσεβής 95 - 92 π.Χ. - ο Φιλάδελφος 94 - 94 π.Χ. - ο Φιλάδελφος 94 - 83 π.Χ. - ο Βάκχος - ο Διόνυσος 88 - 84 π.Χ. - ο Φιλέλλην 85 - 72 π.Χ. - ο Μέγας 83 - 69 π.Χ.
- ο Κυβιοσάκτης - ο Φιλομήτωρ 83 - 69 π.Χ. - ο Ασιατικός 69 - 67 π.Χ. 65 - 63 π.Χ. - ο Φιλορρωμαίος 67 - 65 π.Χ.
65 π.Χ. |
Η ονομασία "Δημήτριος" σχετίζεται ετυμολογικά με την λέξη "[[ ]]".
Γενεαλογία[]
- Οίκος: Σελευκίδες.
- Πατέρας: Δημήτριος Α' Σωτήρ
- Μητέρα: Λαοδίκη Ε'
- Σύζυγος:
- Τέκνα:
Βιογραφία[]
- Τα σημαντικότερα βιογραφικά στοιχεία του είναι:
Ο Δημήτριος Β' Νικάτωρ ήταν γιος του Δημήτριου Α' του Σωτήρα και πιθανώς της Λαοδίκης Ε' και κυβέρνησε σε δύο περιόδους:
- από το 146 μέχρι το 139 π.Χ. και κατόπιν
- από το 129 μέχρι το 125 π.Χ.
Άνοδος στο Θρόνο[]
Δύο έτη μετά την άνοδό του στο θρόνο των Σελευκιδών, ο Αλέξανδρος Α' Βάλας, που είχε εκθρονίσει τον Δημήτριο Α' Σωτήρα, πατέρα του Δημήτριου, είχε χάσει όλη του την δημοτικότητα. Η αμφισβητούμενη συγγένεια του με τον Σελευκιδικό Οίκο, είχε συντελέσει τα μέγιστα ώστε να μην γίνει αποδεκτός από τους Συρο-Έλληνες ευγενείς, με αποτέλεσμα την εκδήλωση ισχυρών αποσχιστικών τάσεων στο Συριακό Κράτος.
Έτσι ήλθε στο προσκήνιο, ως νέος υποψήφιος για το θρόνο, ο νεαρός Δημήτριος, γιος του Δημητρίου Α'. Ο τελευταίος είχε καταφύγει στην Κρήτη μαζί με τον αδελφό του, τον Αντίοχο Ζ' τον Σιδήτη
Βλέποντας την απειλή για εισβολή της Συρίας από το Βορρά, ο πεθερός του Αλέξανδρου Α' του Βάλα και βασιλέας της Αιγύπτου, ο Πτολεμαίος ΣΤ' ο Φιλομήτωρ, διήλθε με ισχυρή δύναμη τα σύνορα φθάνοντας μέχρι την Πτολεμαΐδα το 148 π.Χ.
Εκεί γλίτωσε από μια απόπειρα δολοφονίας την οποία απέδωσε στον Αλέξανδρο Α' τον Βάλαντα και τον θεώρησε από εκεί και έπειτα θανάσιμο εχθρό.
Ανακτώντας την κόρη του, Κλεοπάτρα Α' την Θεά, τη βασίλισσα της Συρίας, τη συνέζευξε με τον νεαρό Δημήτριο.
Η Αντιόχεια εξεγέρθηκε και έδιωξε τον Αλέξανδρο, που διέφυγε στην Κιλικία και ο Πτολεμαίος ΣΤ' ο Φιλομήτωρ εισήλθε στην Συριακή πρωτεύουσα το 145 π.Χ.
Ο λαός της πόλης, που δεν ήθελε ούτε τον Αλέξανδρο ούτε το Δημήτριο για ηγεμόνα, τον παρακάλεσε να φορέσει το στέμμα της Συρίας μαζί με αυτό της Αιγύπτου. Ωστόσο, με τη σκιά της Ρώμης πάνω από τον κόσμο, η οποία δεν θα ανεχόταν ένα ενοποιημένο ελληνιστικό βασίλειο, εκείνος υπήρξε ιδιαίτερα προσεκτικός για να αποδεχτεί την πρόταση. Έπεισε το λαό να δεχτεί το νεαρό Δημήτριο στο θρόνο των προγόνων του, με ανταμοιβή φυσικά να επιστρέψει η Κοίλη Συρία στα χέρια των Πτολεμαίων.
Λίγο αργότερα, οι Αιγύπτιοι νίκησαν τις δυνάμεις του Αλεξάνδρου Βάλα, ο οποίος και απέθανε στα χέρια μιας φυλής Ναβαταίων Αράβων.
Απώλεια της Εξουσίας[]
Ωστόσο, ο Δημήτριος δεν ήταν λαοφιλής βασιλιάς. Οι Σύροι έτρεφαν ελάχιστο σεβασμό για το νεαρό, που κέρδισε δύναμη χάρη στην Αίγυπτο και τους Κρήτες μισθοφόρους. Μετά το θάνατο του Πτολεμαίου Στ' τα αιγυπτιακά στρατεύματά αποχώρησαν και έτσι ο Δημήτριος παρέμεινε μόνος ηγεμόνας των Σελευκιδών.
Ταραχές, όμως, δεν άργησαν να ξεσπάσουν. Η παρουσία των στρατιωτών από την Κρήτη, οδήγησε τους κατοίκους της Αντιόχειας σε επανάσταση, και μόνο μετά από άγριες σφαγές επανήλθε η τάξη. Λίγο αργότερα, ο στρατηγός Τρύφων Διόδοτος κατέκτησε την πρωτεύουσα και επέβαλε τον προστατευόμενό του, Αντίοχο ΣΤ' τον Διόνυσο, το γιο του Αλέξανδρου Βάλα που ήταν ακόμη σε νηπιακή ηλικία, ως βασιλέα. Ο Δημήτριος απέτυχε να ανακτήσει την πόλη, ωστόσο διασώθηκε χάρις σε κάποιους στρατιώτες από την Ιουδαία και εγκαταστάθηκε στη Σελεύκεια.
Κατά τη διάρκεια της ταραγμένης αυτής περιόδου, η Παρθία πραγματοποίησε εχθρικές κινήσεις προς το κράτος των Σελευκιδών, κατακτώντας τη Μηδία. Ο Δημήτριος αναγκάστηκε να καταφύγει στη δράση. Προέλασε ενάντια στο Μιθριδάτη Α', βασιλέα της Παρθίας και αρχικά είχε επιτυχίες.
Το 142 π.Χ. ο Δημήτριος αναγνώρισε το Σίμωνα ως Αρχιερέα της Ιερουσαλήμ και απέσυρε τους στρατιώτες του από την πόλη, αναγνωρίζοντας την "de facto" ανεξαρτησία της Ιουδαίας. Τον Ιούλιο του επόμενου έτους, η Σελεύκεια "η Τιγριτηνή", πρωτεύουσα της Βαβυλωνίας έπεσε στα χέρια των Πάρθων και του Μιθριδάτη.
Το θέρος του 140 π.Χ. ο Διόδοτος, θανάτωσε το νεαρό του προστατευόμενο, τον Αντίοχο Στ', διεκδικώντας το θρόνο για τον εαυτό του, με την επωνυμία Διόδοτος Τρύφων. Ωστόσο απέτυχε να κερδίσει την αναγνώριση του Ρωμαϊκού κράτους. Το 139 π.Χ. στην κατοχή της Παρθίας περνούν και τα Σούσα, στο Ελυμαΐδα, ενώ το θέρος του επόμενου έτους ο ίδιος ο Δημήτριος Β' συλλαμβάνεται αιχμάλωτος.
Η Βαβυλωνιακή επαρχία των Σελευκιδών είχε ήδη περάσει στα χέρια της Παρθίας, αλλά στη Συρία η θέση της Δυναστείας ισχυροποιήθηκε υπό τον Αντίοχο Ζ' τον Σιδήτη, το νεότερο αδελφό του Δημητρίου, ο οποίος επίσης συζεύχθηκε την Κλεοπάτρα Θεά. Ο τελευταίος ανέτρεψε το Διόδοτο, ο οποίος και αυτοκτόνησε στην Απάμεια.
Ανάμεσα στα πιο αξιοσημείωτα γεγονότα κατά την περίοδο της βασιλείας του Αντίοχου (138 – 129 π.Χ.) ήταν η πολιορκία της Ιερουσαλήμ, ο θάνατος του Μιθριδάτη και η διαδοχή του από τον Φραάτη Β', καθώς και η έκρηξη εμφύλιου πολέμου στην Ελληνιστική Αίγυπτο ανάμεσα στον Πτολεμαίο Η' τον Φύσκωνα και την αδελφή του (και μητέρα της Κλεοπάτρας Θεάς), την Κλεοπάτρα Β'.
Το 130 π.Χ. ο Αντίοχος έχει στρατιωτικές επιτυχίες απέναντι στους Πάρθους, διώχνοντας τους από τη Βαβυλωνία και τη Μηδία. Ωστόσο τελικά γνώρισε την ήττα και αυτοκτόνησε (θέρος 129 π.Χ.)
Αιχμαλωσία[]
Ο Μιθριδάτης όλο αυτό το διάστημα κράτησε το Δημήτριο ζωντανό και τον συνέζευξε με μία πριγκίπισσα που ονομαζόταν Ροδογύνη, με την οποία πιθανώς απέκτησε και τέκνα. Την κόρη του νυμφεύθηκε ο διάδοχος του Μιθριδάτη, ο Φραάτης Β'.
Εν τούτοις, ο Δημήτριος προσπάθησε δύο φορές να δραπετεύσει από το μέρος που βρισκόταν στις ακτές της Κασπίας Θάλασσας, την πρώτη από τις οποίες με τη βοήθεια του φίλου του Καλλίμανδρου, που κινδύνευσε για να σώσει το βασιλέα: ταξίδευσε μυστικά μέσα στη Βαβυλωνία και στην Παρθία. Όταν οι δύο φίλοι αιχμαλωτίστηκαν, ο βασιλέας των Πάρθων δεν τιμώρησε τον Καλλίμανδρο αλλά τον αντάμειψε για την αφοσίωσή του στο Δημήτριο.
Τη δεύτερη φορά που ο Δημήτριος αποπειράθηκε να δραπετεύσει χωρίς επιτυχία, ο Μιθριδάτης θέλησε να τον ταπεινώσει δίνοντάς του ένα ζεύγος χρυσά ζάρια, υπονοώντας έτσι ότι ο Δημήτριος ήταν ένα ανήσυχο παιδί που είχε ανάγκη από παιχνίδια. Για πολιτικούς όμως λόγους, οι Πάρθοι φέρθηκαν ευγενικά στο Δημήτριο.
Το 130 π.Χ., ο Αντίοχος Σιδήτης ένιωσε αρκετά ισχυρός ώστε να προελάσει επιτεθεί στην Παρθία και είχε στην αρχή μεγάλες επιτυχίες. Ο Φραάτης Β' τότε απελευθέρωσε το Δημήτριο, ελπίζοντας ότι τα δύο αδέρφια θα ξεκινούσαν εμφύλιο πόλεμο.
Ο Σιδήτης ηττήθηκε λίγο μετά και τα δύο αδελφοί δεν συναντήθηκαν ποτέ. Οι Πάρθοι καταδίωξαν το Δημήτριο, αλλά εκείνος κατάφερε να επιστρέψει με ασφάλεια στη Συρία επανακτώντας το θρόνο και τη βασίλισσά του. Το βασίλειό του όμως είχε περιοριστεί σημαντικά εδαφικά και πλέον περιελάμβανε μονάχα τη Συρία και την Κιλικία.
Δεύτερη Βασιλεία και Θάνατος[]
Ωστόσο, το Βασίλειο της Σελευκιδών ήταν παρά μια σκιά της προγενέστερης δόξας του και ο Δημήτριος δυσκολευόταν να κυβερνήσει ακόμη και τη Συρία.
Η ανάμνηση της σκληρής συμπεριφοράς του και της επονείδιστης ήττας του, ενέπνεαν μίσος στους υπηκόους του.
Η βασίλισσα της Αιγύπτου Κλεοπάτρα Β', μητέρα της συζύγου του, τον ενίσχυσε στρατιωτικά ελπίζοντας να τον εμπλέξει στον εμφύλιο πόλεμο που είχε εκραγεί στην πτολεμαϊκή Αίγυπτο, ανάμεσα σε εκείνη και τον αδελφό της Πτολεμαίο Η' τον Φύσκωνα.
Εν τούτοις αυτή η Αιγυπτιακή στρατιωτική επικουρία του έφερε μεγαλύτερα προβλήματα.
Ο Πτολεμαίο Η' ο Φύσκων αντιδρώντας ενίσχυσε με την σειρά του στρατιωτικά έναν νέο σφετεριστή του θρόνου, τον Αλέξανδρο Β' τον Ζαβίνα.
Καθώς η πλάστιγγα άρχισε να γέρνει προς την πλευρά του αντιπάλου του, ο στρατός του άρχισε να τον εγκαταλείπει.
Το 125 π.Χ. ο Δημήτριος ηττήθηκε σε μια μάχη κοντά στη Δαμασκό
Προσπαθώντας να διαφύγει από τους εχθρούς του κατέφυγε στην Φοινίκη.
Όμως, συνελήφθη σε ένα πλοίο στην Τύρο, αιχμαλωτίστηκε και ίσως βασανίστηκε πριν εκτελεσθεί.
Η εκτέλεσή του αποδόθηκε σε διαταγή της συζύγου του, βασίλισσας Κλεοπάτρας Α' της Θεάς.
Τον διαδέχθηκε η σύζυγός του Κλεοπάτρα Α' η Θεά.
Αυτή, αφού εξουδετέρωσε την επέμβαση του πρωτότοκου υιού της, του Σέλευκος Ε' ο Φιλομήτωρ ανέβασε στον θρόνο τον δευτερότοκο Αντίοχο Η' τον Γρυπό.
Χρονολόγιο[]
| Έτος (π.Χ.) | Ιστορικό Γεγονός | ||
|---|---|---|---|
| Γέννηση του Δημητρίου Β' Νικάτορος, γιου του Δημητρίου Α' του Σωτήρα και της Λαοδίκης Ε'. | |||
| π.152 π.Χ. | Ο Δημήτριος και ο αδελφός του Αντίοχος Ζ' ο Σιδήτης απομακρύνονται από τον πατέρα τους για ασφάλεια καθώς εμφανίζονται πολιτικές αναταραχές στον ορίζοντα. | ||
| 150 π.Χ. | Ο Αλέξανδρος Α' Βάλας, εκθρονίζει το Δημήτριο Α' Σωτήρα. | ||
| Ο βασιλέας της Αιγύπτου, ο Πτολεμαίο ΣΤ' ο Φιλομήτωρ, διήλθε, με ισχυρή δύναμη, τα σύνορα, και έχοντας υποστεί απόπειρα δολοφονίας από τον παλαιό του σύμμαχο Αλέξανδρο, υποστηρίζει πλέον το νεαρό Δημήτριο στις προσπάθειες ανάκτησης του θρόνου του πατέρα του. | |||
| Η Κλεοπάτρα Α' η Θεά, πρώην σύζυγος του Αλεξάνδρου Βάλα, νυμφεύεται το Δημήτριο. | |||
| Ο Πτολεμαίο ΣΤ' ο Φιλομήτωρ εισέρχεται νικητής στην Αντιόχεια. Αρνούμενος τη λαϊκή βούληση που τον ήθελε νέο ηγεμόνα των Σελευκιδών, από φόβο για την αντίδραση των Ρωμαίων, παραδίδει τη βασιλεία στο Δημήτριο. | |||
| 145 π.Χ. | Ο Πτολεμαίο ΣΤ' ο Φιλομήτωρ αποθνήσκει και τα στρατεύματά του αποσύρονται από τη Συρία. Μόνος κύριος του κράτους παραμένει ο Δημήτριος, σε μια ταραγμένη περίοδο. | ||
| Ο στρατηγός Διόδοτος επιβάλει τον προστατευόμενό του, Αντίοχο ΣΤ' τον Διόνυσο, το γιο του Αλέξανδρου Βάλα που ήταν ακόμη σε νηπιακή ηλικία, ως βασιλέα. Ο Δημήτριος εγκαθίσταται στη Σελεύκεια. | |||
| Οι Πάρθοι κατακτούν τη Μηδία, αναγκάζοντας το Δημήτριο να τους αντιμετωπίσει με στρατιωτική επιχείρηση. | |||
| 142 π.Χ. | Ο Δημήτριος αποσύρει την φρουρά του από την Ιερουσαλήμ, αναγνωρίζοντας την de facto ανεξαρτησία της Ιουδαίας. | ||
| 141 π.Χ. | Τον Ιούλιο η Σελεύκεια, πρωτεύουσα της Βαβυλωνίας καταλαμβάνεται από τους Πάρθους υπό τον Μιθριδάτη Α'. | ||
| 140 π.Χ. | Το θέρος ο Διόδοτος, θανατώνει το νεαρό του προστατευόμενο, τον Αντίοχο Στ', διεκδικώντας το θρόνο για τον εαυτό του, με την επωνυμία Διόδοτος Τρύφων. | ||
| 139 π.Χ. | Στην κατοχή της Παρθίας περιέρχονται και τα Σούσα, στο Ελάμ. | ||
| 138 π.Χ. | Ο Δημήτριος Β' συλλαμβάνεται αιχμάλωτος από τους Πάρθους. Κατά τη διάρκεια της μακράς αιχμαλωσίας του νυμφεύεται τη Ροδογύνη, παντρεύει την κόρη του με το διάδοχο του θρόνου των Πάρθων, και πραγματοποιεί δύο αποτυχημένες απόπειρες διαφυγής. | ||
| Ο Αντίοχος Ζ' ο Σιδήτης, νεότερος αδερφός του Δημητρίου, ανατρέπει το Διόδοτο, συζευγνύεται την Κλεοπάτρα Θεά και ανεβαίνει στο θρόνο των Σελευκιδών. | |||
| 134 π.Χ. | Ο Αντίοχος Ζ' ο Σιδήτης πολιορκεί την Ιερουσαλήμ. | ||
| 132 π.Χ. | Ο Μιθριδάτης Α' αποθνήσκει και τον διαδέχεται ο [[Φραάτης Β \Παρθία | Φραάτης Β']]. | |
| Εκρήγνυται εμφύλιος πόλεμος επί των πτολεμαϊκών εδαφών ανάμεσα στον Πτολεμαίο Η' τον Φύσκωνα και την αδελφή του, την Κλεοπάτρα Β'. | |||
| Ο Φραάτης Β' απελευθερώνει το Δημήτριο, ελπίζοντας προφανώς ότι θα εμπλακεί σε εμφύλιο πόλεμο με τον αδελφό του. Ωστόσο οι δύο αδελφοί δεν πρόλαβαν να συναντηθούν. | |||
| 129 π.Χ. | Ο Αντίοχος Ζ' ο Σιδήτης γνωρίζει την ήττα από τους Πάρθους και χάνει τη ζωή του. Ο Δημήτριος Β' ανακτά το θρόνο και τη σύζυγό του. Το βασίλειό του όμως έχει περιοριστεί σημαντικά εδαφικά και πλέον περιλαμβάνει μονάχα τη Συρία και την Κιλικία. | ||
| 128 π.Χ. | Η βασίλισσα της Αιγύπτου Κλεοπάτρα Β', μητέρα της συζύγου του Δημητρίου, ενίσχυσε στρατιωτικά τον Δημήτριο ελπίζοντας να τον εμπλέξει στον εμφύλιο πόλεμο που είχε ξεσπάσει στην πτολεμαϊκή Αίγυπτο, ανάμεσα σε εκείνη και τον αδελφό της Πτολεμαίο Η' τον Φύσκωνα. Τελικά, ο Πτολεμαίος υποστήριξε έναν νέο σφετεριστή του θρόνου, τον Αλέξανδρο Β' τον Ζαβίνα. | ||
| 125 π.Χ. | Ο Δημήτριος ηττήθηκε σε μια μάχη και έχασε τη ζωή του. Τον διαδέχθηκε η σύζυγός του Κλεοπάτρα Α' η Θεά καθώς και δύο από τους υιούς τους, ο Σέλευκος Ε' ο Φιλομήτωρ και ο Αντίοχος Η' ο Γρυπός. | ||
Υποσημειώσεις[]
Εσωτερική Αρθρογραφία[]
Βιβλιογραφία[]
- Δημήτριος Β' Νικάτωρ στο www.livius.com
- The House of Ptolemy, by E. R. Bevan Κεφ. 10 - παράγρ. 313, 314
- Amelie Kuhrt and Susan Sherwin-White, From Samarkhand to Sardis. "A new approach to the Seleucid empire", 1993 London.
- G.F. Del Monte, "Testi dalla Babilonia ellenistica". Vol. 1. Testi Cronografici. Roma 1997, 213-259.
- Bert van der Spek, "New Evidence from the Babylonian Astronomical Diaries Concerning Seleucid and Arsacid History" in: Archiv für Orientforschung 44/45 (1997-1998) 167-175.
Ιστογραφία[]
| Κίνδυνοι Χρήσης
|
|---|
|
Αν και θα βρείτε εξακριβωμένες πληροφορίες "Οι πληροφορίες αυτές μπορεί πρόσφατα Πρέπει να λάβετε υπ' όψη ότι Επίσης, |
- Μην κάνετε χρήση του περιεχομένου της παρούσας εγκυκλοπαίδειας
αν διαφωνείτε με όσα αναγράφονται σε αυτήν
- Όχι, στις διαφημίσεις που περιέχουν απαράδεκτο περιεχόμενο (άσεμνες εικόνες, ροζ αγγελίες κλπ.)