Θυρεοειδής
Είναι ένας αδένας του ανθρώπινου σώματος.
Ετυμολογία[]
Η ονομασία "Θυρεοειδής" σχετίζεται ετυμολογικά με την λέξη "θυρεός".
Εισαγωγή[]
Ο θυρεοειδής αδένας είναι ο μεγαλύτερος Ενδοκρινής Αδένας του ανθρώπινου σώματος. Εντοπίζεται στην πρόσθια περιοχή του τραχήλου, έχει βάρος περίπου 20 γραμμάρια και αποτελείται από 2 λοβούς (δεξιό και αριστερό), οι οποίοι συνδέονται μεταξύ τους με τον ισθμό.
Ιστορία[]
Η αρχική ονομασία του θυρεοειδούς ήταν "λαρυγγικός αδένας". Θυρεοειδής ονομάστηκε το 1656 από τον Warton εξαιτίας του σχήματός του, που μοιάζει με ασπίδα (θυρεός = ασπίς).
Η πρώτη αναφορά σε παθολογία του αδένα έγινε το 1786, όταν ο Parry μίλησε για υποθυρεοειδισμό και βρογχοκήλη.
Εμβρυολογία[]
Η ανάπτυξη του θυρεοειδούς αρχίζει από τη βάση της γλώσσας.
Εμβρυολογικά, προέρχεται από δύο διαφορετικούς εμβρυϊκούς ιστούς, τον αρχέγονο φάρυγγα και τη Νευρική Ακρολοφία.
Μια μέση προσεκβολή του φάρυγγα, το θυρεοειδικό εκκόλπωμα, σχηματίζει τον θυρεογλωσσικό πόρο, ο οποίος εξαφανίζεται φυσιολογικά μέχρι τη γέννηση.
Ανατομία[]
Ο αδένας βρίσκεται στον πρόσθιο λαιμό. Κάθε λοβός του έχει διαστάσεις 5*3*1,5 εκατοστά. Ενίοτε, σε ορισμένους ανθρώπους, υπάρχει και ένα τρίτος λοβός, ο πυραμοειδής, που είναι μια προσεκβολή του θυρεοειδούς προς τα άνω.
Ο θυρεοειδής συνδέεται με την τραχεία και τον κρικοειδή χόνδρο, ενώ περιβάλλεται από μία κάψα που ονομάζεται περιτονία.
Δύο ζεύγη αρτηριών ευθύνονται για τη ροή του αίματος στην περιοχή του αδένα: η άνω και η κάτω θυρεοειδής. Οι φλέβες του σχηματίζουν ένα πλούσιο πλέγμα που βρίσκεται στην επιφάνεια του αδένα.
Φυσιολογία[]
Ο θυρεοειδής αδένα παράγει τρεις ορμόνες:
- 1) τη θυροξίνη ή τετραϊωδοθυρονίνη και
- 2) την τριωδοθυρονίνη που ρυθμίζουν το μεταβολισμό όλων των ιστών, και
- 3) την καλσιτονίνη που ελαττώνει τα επίπεδα του ασβεστίου του αίματος.
Η σύνθεση και η έκκριση των θυρεοειδικών ορμονών ρυθμίζεται από τη θυρεοειδοτρόπο ορμόνη (TSH) που παράγεται στην υπόφυση, η οποία, με τη σειρά της, εξαρτάται από την έκκριση της ορμόνης TRH που παράγεται στον υποθάλαμο.
Παθολογία[]
Η παθολογία του θυρεοειδούς αδένα περιλαμβάνει:
- 1) Ανωμαλίες ανάπτυξης του θυρεοειδούς,
- 2) Παθήσεις που προκαλούν υπερθυρεοειδισμό,
- 3) Παθήσεις που προκαλούν υποθυρεοειδισμό,
- 4) Θυρεοειδίτιδες,
- 5) Καρκίνο του θυρεοειδούς.
Κύριο κλινικό εύρημα στις παθήσεις του θυρεοειδούς είναι η διόγκωσή του.
Φυσιολογικά, ο αδένας δεν ψηλαφείται.
Κάθε διόγκωσή του αναφέρεται κλινικά ως βρογχοκήλη.
Ο αιματολογικός εργαστηριακός έλεγχος της θυρεοειδικής λειτουργίας περιλαμβάνει:
- T3
- T4
- TSH
- F.T3
- F.T4
- ΑΘΑ θυρεοσφαιρινικά Ab (TG-Ab)
- ΑΘΑ μικροσωμιακά Ab (TM-Ab)
- Αντιθυρεουπεροξειδάση (TPO-Ab)
- TG (θυρεοσφαιρίνη)
- TSI
- TBG
- F. TI (Free T4 Index)
- (RT3U)T3 Uptake
- T4 Uptake
- Καλσιτονίνη
Εσωτερική Αρθρογραφία[]
Βιβλιογραφία[]
- Παπαδημητρίου, "Σύγχρονη Γενική Χειρουργική", εκδόσεις Μ. Παρισιάνου.
- Snell R., "Κλινική ανατομική", ιατρικές εκδόσεις Λίτσας.
Ιστογραφία[]
Κίνδυνοι Χρήσης |
---|
Αν και θα βρείτε εξακριβωμένες πληροφορίες "Οι πληροφορίες αυτές μπορεί πρόσφατα Πρέπει να λάβετε υπ' όψη ότι Επίσης, |
- Μην κάνετε χρήση του περιεχομένου της παρούσας εγκυκλοπαίδειας
αν διαφωνείτε με όσα αναγράφονται σε αυτήν
- Όχι, στις διαφημίσεις που περιέχουν απαράδεκτο περιεχόμενο (άσεμνες εικόνες, ροζ αγγελίες κλπ.)