Κάρολος Α \Νεάπολη

Ο Kάρολος ο Ανδεγαυός (Charles d'Anjou), (21 Μαρτίου 1226 – 7 Ιανουαρίου 1285 ) ήταν βασιλέας της Κάτω Ιταλίας (1265 - 1284), της Μαίνης και της Προβηγκίας, μετά το γάμο του με τη Βεατρίκη της Προβηγκίας.

Ήταν επίσης ο τελευταίος υιος του βασιλέα της Γαλλίας Λουδοβίκου Η' του Λέοντα και της Λευκής της Καστίλης, ο μικρότερος, δηλαδή, αδελφός του βασιλέα της Γαλλίας Λουδοβίκου Θ' του Άγιου.

Με τον γάμο του με την Βεατρίκη της Προβηγκίας το 1246 κληρονόμησε και την Προβηγκία, αφού ο πατέρας της, κόμης Ραϋμόνδος Βερεγγάριος Δ', όταν απέθανε το 1245 επέλεξε ως διάδοχό του την Βεατρίκη από τις τρεις μεγαλύτερες αδελφές της.

Το 1247, στέφθηκε κόμης της Ανδεγαυίας και Μαίνης από τον αδελφό του.

Κατόρθωσε να καταλάβει την Κάτω Ιταλία το 1265 και να την αποσπάσει από τους Χοενστάουφεν. Τον Ιανουάριο του 1266, στέφθηκε με τις ευλογίες του Πάπα Κλήμη Δ', βασιλέας της Σικελίας, την οποία κατέλαβε και με στρατό.

Οι κάτοικοι των Ιταλικών πόλεων θεωρούσαν τον Κάρολο ως αρχηγό των Γουέλφων (οπαδών του Πάπα) κατά των Γιβελλίνων (οπαδών των Γερμανών αυτοκρατόρων του οίκου Χοενστάουφεν).

Ο Κάρολος έβλεπε τον εαυτό του ως απεσταλμένο του Θεού προκειμένου να αποκαταστήσει στο κύρος της την Παπική εξουσία και επιζητούσε να τιμωρηθούν οι Χοενστάουφεν που επιχείρησαν να μειώσουν τον Παπισμό. Αυτό το πνεύμα προσπάθησε να περάσει στους ίδιους τους Πάπες προκειμένου να τον βοηθήσουν στα φιλόδοξα σχέδια του.

Κατακτήσεις[]

Αντιμετώπισε με επιτυχία

τον Μαμφρέδο Χοχενστάουφεν, νόθο υιο του αυτοκράτορα Φρειδερίκου Β' Χοενστάουφεν, που είχε σφετερισθεί το Σικελικό θρόνο, στην μάχη του Μπενεβέντο το 1266, και
τον Αύγουστο του 1268 τον Κορράδο, εγγονό του Φρειδερίκου Β', καθώς και τους Γιβελίνους οπαδούς του στην μάχη του Ταλιακότσο.

Μετά τη νίκη του επί του Μαμφρέδου παρέμεινε ο μοναδικός ηγεμόνας της Κάτω Ιταλίας και της Σικελίας.

Την νίκη του στη μάχη του Βενεβέντου επακολούθησε η συνθήκη του Βιτέρμπο.

Σύμφωνα με τη συγκεκριμένη συνθήκη ανάμεσα στο Λατίνο αυτοκράτορα Βαλδουίνο Β', τον πρίγκιπα Γουλιέλμο Β' Βιλλεαρδουίνο και τον Κάρολο, σηματοδοτήθηκε η Ανδεγαυική κυριαρχία στον Ελληνικό χώρο.

Το πρώτο μέρος της συνθήκης αφορούσε το Φραγκική Πελοπόννησο ("Αχαΐα") που παρέμεινε τυπικά στον Γουλιέλμο Β΄ Βιλλεαρδουίνο με την ψιλή κυριαρχία του Καρόλου.

Στο μεταξύ ο Φίλιππος της Σικελίας, δεύτερος γιος του Καρόλου, θα ελάμβανε σε γάμο την κόρη του Γουλιέλμου Β', Ισαβέλλα Βιλλεαρδουίνου, οπότε μετά τον θάνατο του Γουλιέλμου Β' το δουκάτο θα περιερχόταν απευθείας στον Κάρολο ή τον υιο του Φίλιππο.

Το δεύτερο μέρος της συνθήκης προέβλεπε σχέδιο για εκστρατεία κατά του Βυζαντινού αυτοκράτορα Μιχαήλ Η' Παλαιολόγου παραχωρώντας στον Κάρολο την Κέρκυρα, τις περισσότερες πόλεις της Ηπείρου, και τις περισσότερες νήσους του Αιγαίου.

Το 1277 αγόρασε τα δικαιώματα επί του θρόνου της Παλαιστίνης ("Ιερουσαλήμ"), από την Μαρία της Αντιόχειας, θυγατέρα του Βοημόνδου Δ'

Στο πριγκιπάτο της Αχαΐας η κυριαρχία του Καρόλου ήταν τυπική όσο ζούσε ο Γουλιέλμος Β' και ο Κάρολος ενδιαφερόταν μόνον να ενισχύσει την περιοχή από επερχόμενη Βυζαντινή επίθεση. Η ουσιαστική κυριαρχία του Καρόλου άρχισε με τον θάνατο του Γουλιέλμου το 1278, αν και ο ίδιος δεν επισκέφθηκε ποτέ την περιοχή, αλλά ανέθεσε τη διοίκηση σε αντιπροσώπους.

Ο πρώτος βάιλος που στάλθηκε ήταν ο Galeran d' Ivry (1278–1280), ο οποίος έλαβε τον όρκο υποτέλειας από τις βαρωνίες και τα κάστρα που αποτελούσαν περιουσία του Γουλιέλμου Β΄.

Δεύτερος βαΐλος ήταν ο Φίλιππος του Λαγκονέσε (1280–1282).

Οι επόμενοι βάιλοι ήταν ευγενείς της περιοχής, όπως ο Guy de Tremblay, βαρώνος της Χαλανδρίτσας, (1282–1285), ο [δούκας των Αθηνών Γουλιέλμος ντε λα Ρος (1285–1287), o Νικόλαος Β΄ Σαιντ-Ομέρ (1287–1289) και ο Guy de Charpigny βαρόνος της Βοστίτσας (1289).

Στην Κέρκυρα, ο Κάρολος και οι διάδοχοι του θα προσπαθήσουν βίαια να αποσπάσουν τους κατοίκους στον Καθολικισμό. Οι κατακτητές κατάργησαν αμέσως το αξίωμα του Ορθοδόξου Μητροπολίτη και τον αντικατέστησαν με κατώτερο ιεράρχη, τον Μεγάλο Πρωτόπαπα, ο οποίος δεν είχε δικαίωμα να χειροτονεί ιερείς. Τον τίτλο του Αρχιεπισκόπου Κέρκυρας τον μεταβίβασαν σε Νεο-Λατίνο κληρικό, αδιαφορώντας για το μικρό ποσοστό εκπροσώπησης του Νεο-Λατινικού δόγματος στο σύνολο του πληθυσμού. Η Ορθόδοξη Εκκλησία έχασε τις προσόδους της από τις εκκλησιαστικές γαίες, οι οποίες περιήλθαν στην Νεο-Λατινική. Ο τότε λαμπρότερος ναός της Μεσαιωνικής πόλης του 10ου αιώνα, η μητρόπολη αφιερωμένη στους Αποστόλους Πέτρο και Παύλο, όπου φυλάσσονταν τα οστά των Αγίων Αρσενίου, Ιάσονα και Σωσιπάτρου, μετατράπηκε σε μητροπολιτικό ναό των Λατίνων. Οι περισσότερες από τις Ορθόδοξες εκκλησίες έγιναν Καθολικές.

H Ανδεγαυική κυριαρχία σε όλες τις Ελληνικές περιοχές ήταν έντονη όσο ζούσε ο Κάρολος, εξασθένησε όμως σημαντικά με τον θάνατό του.

Σικελο-Βυζαντινός Πόλεμος[]

Τον Φεβρουάριο του 1271 άρχισε τις κατακτήσεις του στην Αδριατική και κυριεύοντας εύκολα το Δυρράχιο ανακηρύχθηκε βασιλέας της Αλβανίας το 1272.

Στην αυλή του κατέφυγε ο εξόριστος τελευταίος Λατίνος αυτοκράτορας της Κωνσταντινούπολης Βαλδουίνος Β΄ και του ζήτησε βοήθεια για την ανακατάληψη της πόλης από τον Μιχαήλ Η' Παλαιολόγο.

Ο πολύ φιλόδοξος Κάρολος προετοίμαζε πολλά έτητο έδαφος για μια εκστρατεία κατά του Μιχαήλ Η', αποβλέποντας το στέμμα της Κωνσταντινούπολης για τον εαυτό του.

Αρχικά συνάντησε την άρνηση του πάπα Γρηγόριου Ι' που ήθελε να συμφιλιώσει τη Δυτική με την Ανατολική αυτοκρατορία, να τις ενώσει και ως αρχηγός ολόκληρου του Χριστιανισμού να αρχίσει νέα Σταυροφορία.

Ο Πάπας, το 1274, συγκάλεσε τη 2η Σύνοδο της Λυών με τη συμμετοχή αντιπροσώπων του Βυζαντινού αυτοκράτορα Μιχαήλ Η'. Εκεί αποφασίστηκε πανηγυρικά η Ένωση των δύο εκκλησιών, οπότε ο Κάρολος και ο Βαλδουίνος Β' εξαναγκάσθηκαν να συμφιλιωθούν με τον Μιχαήλ Η' και να ματαιώσουν τα σχέδια τους.

Παράλληλα άνοιξε νέο μέτωπο για τον Κάρολο, το 1272, με την επανάσταση των Γιβελίνων στον βορρά που έδρευαν στην Γένοβα. Τους απέκρουσε στο Πεδεμόντιο στα τέλη του 1275, αλλά ο Πάπας προσπάθησε να τους συμφιλιώσει εξαγοράζοντας από τη Μαρία της Αντιόχειας για λογαριασμό του Καρόλου τα δικαιώματα για τον θρόνο των Ιεροσολύμων.

Τελικές επιχειρήσεις[]

Στην Κωνσταντινούπολη, όμως, ο λαός είδε με τεράστια ενόχληση την απόφαση του Μιχαήλ Η΄ Παλαιολόγου για την Ένωση των δύο εκκλησιών, και τον εξανάγκασαν να αλλάξει γνώμη. Αυτό έγινε το άλλοθι του Καρόλου Ανδεγαυού ώστε να αρχίσει νέα εκστρατεία για την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης.

Πραγματοποίησε εκστρατεία στην Αλβανία το 1274, καταλαμβάνοντας πολλές περιοχές όπως το Μπεράτ. Ο Κάρολος ο Ανδεγαυός κληρονόμησε την Φραγκική Πελοπόννησο ("Αχαΐα") το 1278 με τον θάνατο του Γουλιέλμου Β' Βιλλεαρδουίνου.

Η ειρηνική κατάσταση ανατράπηκε οριστικά το 1280 με την άνοδο στον Παπικό θρόνο του Μαρτίνου Δ΄, Γάλλου συγγενή και θερμού υποστηρικτή του Καρόλου, που προσφέρθηκε να του δώσει κάθε βοήθεια για να πραγματοποιήσει τα σχέδια του, μεταξύ των οποίων ήταν και η ανακατάληψη της Κωνσταντινούπολης.

Το 1281, ο Κάρολος έστειλε στην Αλβανία τον στρατηγό του Ούγο ντε Συλλύ με 8.000 άνδρες που πολιόρκησαν το Μπεράτ (το οποίο στο μεταξύ είχαν ανακαταλάβει οι Βυζαντινοί).

Ο Μιχαήλ Η' έστειλε δυνάμεις να λύσουν την πολιορκία, οι οποίες κατάφεραν να συλλάβουν τον Ούγο σε ενέδρα και να διαλύσουν το στρατό του.

Την άνοιξη του 1282 ετοίμασε έναν τεράστιο στόλο με 400 πλοία και 27.000 στρατιώτες για την ανακατάληψη της Κωνσταντινούπολης.

Τα σχέδια όμως του Καρόλου ανατράπηκαν από τους Σικελικούς Εσπερινούς και τη σφαγή όλων των Γάλλων στη Σικελία από Σικελούς επαναστάτες το 1282, υποκινούμενους από τον βασιλέα της Αραγωνίας, Πέτρο Γ'.

Ο Κάρολος αναγκάσθηκε μετά την σφαγή να αποσύρει όλα τα στρατεύματά του από την Σικελία, η οποία καταλήφθηκε από Αραγωνικές δυνάμεις.

Ο πόλεμος που ακολούθησε συνεχίσθηκε στην Κάτω Ιταλία ως την Συνθήκη της Καλταμπελότας το 1302, με αποτέλεσμα την οριστική απόσπαση της Σικελίας, υπό Αραγωνική ηγεμονία, από το Ανδεγαυικό βασίλειο της Κάτω Ιταλίας.

Εν τω μεταξύ, στις 7 Ιανουαρίου 1285, ο Κάρολος απέθανε μετά από σύντομη ασθένεια, καθώς προετοίμαζε την εξαπόλυση συνδυασμένης επίθεσης εναντίον της Σικελίας και της ίδιας της Αραγωνίας (Αραγωνική Σταυροφορία) με τη βοήθεια του ανιψιού του, Φιλίππου Γ', ο οποίος επίσης απέθανε λίγο αργότερα.

Οικογένεια[]

Από τον πρώτο γάμο του στις 31 Ιανουαρίου 1246 με τη Βεατρίκη της Προβηγκίας (1234 – 1267), είχε πολλά τέκνα, μεταξύ των οποίων:

Λευκή του Ανζού 1250 – 1269, που συζέυχθηκε τον Ροβέρτο Γ', κόμη της Φλάνδρας το 1265.
Βεατρίκη της Σικελίας 1252 – 1275, που συζεύχθηκε τον Φίλιππο του Κουρτεναί το 1273.
Kάρολος Β' ο Χωλός 1254 – 1309, βασιλιάς της Κάτω Ιταλίας, που νυμφεύθηκε την Μαρία της Ουγγαρίας το 1270.
Φίλιππος της Σικελίας 1256 – 1277, μνηστήρας του θρόνου της Θεσσαλονίκης, που νυμφεύθηκε την Ισαβέλλα Βιλλεαρδουίνου το 1271.
Ελισαβέττα, βασίλισσα της Ουγγαρίας 1261 – 1300, που συζεύχθηκε τον βασιλέα της Ουγγαρίας Λαδίσλαο Δ' Άρπαντ το 1272.

Η Βεατρίκη απέθανε το 1267 από άγνωστη αιτία, έτσι στις 18 Νοεμβρίου 1268, ο Κάρολος νυμφεύθηκε την Μαργαρίτα, της Βουργουνδίας (1250 – 1308), με την οποία γέννησαν μια κόρη, την:

Μαργαρίτα, που απέθανε σε βρεφική ηλικία.

Υποσημειώσεις[]

Εσωτερική Αρθρογραφία[]

Σικελία
Ηγεμόνες Σικελίας
Ιταλία
Ηγεμόνες Ιταλίας
Παπική Ρώμη
Πάπες Ρώμης
Σαβοΐα
Ηγεμόνες Σαβοΐας
Κάτω Ιταλία
Ηγεμόνες Κάτω Ιταλίας
Λομβαρδία
Ηγεμόνες Λομβαρδίας
Βενετία
Ηγεμόνες Βενετίας
Ανδεγαβοί

Βιβλιογραφία[]

Στήβεν Ράνσιμαν, The Sicilian Vespers, Καίμπριτζ 1958. Ελληνική μετάφραση: Οι Σικελικοί εσπερινοί, Εκδ. Γκοβόστη 2003, ISBN 960-270-925-1

Ιστογραφία[]

Ομώνυμο άρθρο στην Βικιπαίδεια
Ομώνυμο άρθρο στην Livepedia
Κέρκυρα: Ιστορία, ιστοσελίδα Δήμου Κερκυραίων
Πριγκιπάτο της Aχαΐας (1205–1432), Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού

Κίνδυνοι Χρήσης

Αν και θα βρείτε εξακριβωμένες πληροφορίες
σε αυτήν την εγκυκλοπαίδεια
ωστόσο, παρακαλούμε να λάβετε σοβαρά υπ' όψη ότι
η "Sciencepedia" δεν μπορεί να εγγυηθεί, από καμιά άποψη,
την εγκυρότητα των πληροφοριών που περιλαμβάνει.

"Οι πληροφορίες αυτές μπορεί πρόσφατα
να έχουν αλλοιωθεί, βανδαλισθεί ή μεταβληθεί από κάποιο άτομο,
η άποψη του οποίου δεν συνάδει με το "επίπεδο γνώσης"
του ιδιαίτερου γνωστικού τομέα που σας ενδιαφέρει."

Πρέπει να λάβετε υπ' όψη ότι
όλα τα άρθρα μπορεί να είναι ακριβή, γενικώς,
και για μακρά χρονική περίοδο,
αλλά να υποστούν κάποιο βανδαλισμό ή ακατάλληλη επεξεργασία,
ελάχιστο χρονικό διάστημα, πριν τα δείτε.

Επίσης,
Οι διάφοροι "Εξωτερικοί Σύνδεσμοι (Links)"
(όχι μόνον, της Sciencepedia
αλλά και κάθε διαδικτυακού ιστότοπου (ή αλλιώς site)),
αν και άκρως απαραίτητοι,
είναι αδύνατον να ελεγχθούν
(λόγω της ρευστής φύσης του Web),
και επομένως είναι ενδεχόμενο να οδηγήσουν
σε παραπλανητικό, κακόβουλο ή άσεμνο περιεχόμενο.
Ο αναγνώστης πρέπει να είναι
εξαιρετικά προσεκτικός όταν τους χρησιμοποιεί.

- Μην κάνετε χρήση του περιεχομένου της παρούσας εγκυκλοπαίδειας
αν διαφωνείτε με όσα αναγράφονται σε αυτήν

>>Διαμαρτυρία προς την wikia<<

- Όχι, στις διαφημίσεις που περιέχουν απαράδεκτο περιεχόμενο (άσεμνες εικόνες, ροζ αγγελίες κλπ.)

Κάρολος Α \Νεάπολη

Περιεχόμενα

Ετυμολογία[]

Γενεαλογία[]

Βιογραφία[]