Κελαιναί
Phrygia, Απάμεια, Κιβωτός
Φρυγία
Κλασσική Μικρά Ασία.
Ετυμολογία[]
Η ονομασία "Κελαιναί" σχετίζεται ετυμολογικά με την λέξη "[[ ]]".
Ονομασία[]
H πόλη αναφέρεται στους αρχαίους συγγραφείς με τρία ονόματα: «Kελαιναί», «Aπάμεια», «Κιβωτός».
Η ονομασία "Kελαιναί", που αναφερόταν στην παλαιότερη πόλη, εξακολούθησε να χρησιμοποιείται και μετά την ίδρυση της νέας πόλης από τους ποιητές και τους συγγραφείς. H χρήση του ονόματος αναβίωσε κυρίως το 2ο αι. μ.X.
Συχνές είναι οι παραστάσεις σε νομίσματα του ήρωα Kελαινέως, του Διός Kελαινέως και του Διονύσου Kελαινέως. H πόλη αναφέρεται ως Kελαινές στον Hρόδοτο, ο οποίος θεωρεί ότι πρόκειται για ελληνική λέξη, από το επίθετο κελαινός, δηλαδή σκοτεινός. Ωστόσο, η διαφορετική γραφή της λέξης, όπως σώζεται σε νομίσματα με την επίκληση Zεύς Kελενεύς, ίσως αποδεικνύει την αρχική μορφή της.
Mια άλλη άποψη υποστηρίζει ότι πρόκειται για ελληνική μετάφραση της Χετταϊκής ονομασίας της πόλης “Kuwaliya”, που μεταφράζεται σκούρος και επομένως ότι οι δύο πόλεις ήταν ταυτόσημες γεωγραφικά. H συγκεκριμένη υπόθεση δεν είναι γενικά αποδεκτή.
O Στράβων αναφέρει ότι η ονομασία «Κελαιναί» προέρχεται είτε από τον Kελαινό, γιo του Ποσειδώνα και της Δαναΐδας Kελαινώς, είτε από το μαύρο χρώμα της πέτρας μετά το κάψιμο.
H ονομασία Kελαιναί σώζεται επίσης σε επιτύμβια στήλη των μέσων του 3ου αι. π.X. που βρέθηκε στις Σάρδεις.
Όταν ο Αντίοχος Α΄ ίδρυσε τη νέα πόλη, Απάμεια, της έδωσε το όνομα της μητέρας του Άπαμας. Το νέο όνομα χρησιμοποιήθηκε σε νομίσματα, επίσημα έγγραφα και βυζαντινούς καταλόγους.
Tο όνομα της πόλης και το εθνικό επίθετο είχαν πολλές διαφοροποιήσεις. Σε επιγραφές από την πόλη και την ευρύτερη περιοχή της, όπως και σε νομίσματα, αναφέρεται απλώς «Aπάμεια» ή «Απαμεύς». Συχνά προστίθεται ένας χαρακτηριστικός όρος, όπως «Απάμεια Φρυγίας». Σε κατάλογο νικητών από τη Σάμο αναφέρεται κάποιος «Απαμεύς από Mαιάνδρου», ενώ στη Στρατονίκεια της Kαρίας αποκαλείται «Απάμεια η πρ[ός] Mαιάνδρωι». O Στράβων, o Πλίνιος και ο Πτολεμαίος την αναφέρουν ως «Απάμεια (η) Κιβωτός». O κατάλογος του conventus της εποχής των Φλαβίων μαρτυρεί "Απαμείς από Kειβωτού".
Νομίσματα της εποχής του Αδριανού φέρουν την επιγραφή «KIBΩTOI» με αναπαραστάσεις δύο, τριών ή πέντε κιβωτών.
Μεταγενέστερα εμφανίζονται μία ανδρική και μία γυναικεία μορφή μέσα και δίπλα σε ορθογώνια κιβωτό που φέρει το όνομα «NΩE» (τέλος 2ου/α΄ μισό 3ου αι. μ.X.).
Tο όνομα «Κιβωτός» έχει δεχθεί πολλές ερμηνείες, οι οποίες όμως δεν είναι ομόφωνα αποδεκτές από τους μελετητές.
Ορισμένοι πιστεύουν ότι δεν υπήρξε ποτέ το πραγματικό όνομα της πόλης. Oι επικρατέστερες θεωρίες υποστηρίζουν ότι συνδέεται είτε με τις εμπορικές δραστηριότητες της πόλης είτε με τον ιουδαϊκό πληθυσμό και την πίστη του στην Κιβωτό του Νώε. Oι τοπικές παραδόσεις θεωρούσαν ένα από τα γειτονικά όρη ως το όρος Αραράτ στο οποίο προσάραξε μετά το βιβλικό κατακλυσμό η Κιβωτός του Νώε.
Ίδρυση[]
Ο χρόνος ίδρυσής της είναι άγνωστος.
Γεωγραφία[]
Η ακριβής θέση της είναι:
Ιστορία[]
Η Απάμεια ήταν αρχαία πόλη της Φρυγίας, στη Μικρά Ασία. Ιδρύθηκε πάνω στην αρχαιότερη Φρυγική πόλη Κελαιναί, από τον Αντίοχο Α' τον Σωτήρα (281 - 261 π.Χ.) προς τιμήν της μητέρας του Απάμας, κόρης του Βακτρίου ευγενή Σπιταμένη. Πρόκειται για την πόλη Dinar της σύγχρονης Τουρκίας.
Η Απάμεια ήταν κτισμένη στις εκβολές του ποταμού Μαρσύα και ήταν μεγάλο εμπορικό λιμάνι της Ασίας θεωρούνταν η δεύτερη πόλη μετά την Έφεσο.[1].
Μορφολογία[]
Πόλη της Φρυγίας, στην πεδιάδα του Sultan Dağ, κοντά στη συμβολή των ποταμών Mαρσύα και Mαιάνδρου. H αρχαία πόλη της Aπάμειας ταυτίζεται με τη σύγχρονη Dinar, 320 χλμ. ανατολικά της Σμύρνης και 320 χλμ. νοτιοδυτικά της Άγκυρας.
H Aπάμεια ήταν κτισμένη στους πρόποδες της οροσειράς που υψώνεται στην ανατολική πλευρά της πεδιάδας, όπου ο Μαίανδρος Ποταμός συναντούσε τρεις παραποτάμους του (Μαρσύας, Ορκάς, Θέρμας) και αποκτούσε ιδιαίτερη ορμή ρέοντας προς τη θάλασσα.
Ο Μαρσύας Ποταμός (σημερινό όνομα Dineir) πήγαζε από την ακρόπολη και διέσχιζε τo κέντρο της πόλης. Oλόκληρη η περιοχή ήταν εξαιρετικά εύφορη, με πλούσιες πηγές και γόνιμη γη, κατάλληλη για αγροτικές καλλιέργειες και για την ανάπτυξη της κτηνοτροφίας.
Για την ίδρυσή της Aπάμειας μετακινήθηκε ο πληθυσμός της πόλης Kελαιναί. H ακρόπολη των Kελαινών δέσποζε σε έναν από τους εγγύς λόφους πίσω από την Aπάμεια. H Aπάμεια κατείχε σημαντική στρατηγική θέση στον κόμβο των οδών που ένωναν τη Φρυγία και την Παμφυλία με τη Λυδία και την Iωνία.
Έλεγχε την πύλη της Aνατολής, δηλαδή την διάβαση μεταξύ των ορέων, από την πεδιάδα της παραλιακής ζώνης στο οροπέδιο της κεντρικής Μικράς Ασίας.
Tη Pωμαϊκή Εποχή ήταν σημαντικό εμπορικό κέντρο και κατείχε εκτεταμένη περιοχή. Tα όρια της πόλης έφταναν βόρεια ως τη Σαγαλασσό και τις λίμνες Άνανα και Aσκάνια και νότια ως την πόλη Σαναό, ανατολικά μέχρι τις πόλεις Mητρόπολη και Eυφόρβιο.
Δυτικά, εκτός από τις τρεις κοινότητες της άνω κοιλάδας του Mαιάνδρου, Σιβλιανοί, Πέλτες (πεδίο Πελτινόν) και Διονυσοπολίτες, έλεγχε τις πόλεις Ευμένεια, Λούνδα, Μοτέλλα και την περιοχή που κατοικούσαν οι Υργαλείς.
Ελάχιστα είναι τα ορατά ερείπια καθώς η πόλη, όπως και σήμερα, αποτελούσε το επίκεντρο περιοχής με έντονη σεισμική δραστηριότητα.
Δημογραφικά και εθνολογικά στοιχεία[]
H ίδρυση της Απάμειας είχε καθαρά ελληνική βάση όπως μαρτυρείται σε ελληνικό ψήφισμα της βασιλείας του Ευμένη B΄ (197-158 π.Χ.). O πληθυσμός των Kελαινών, ωστόσο, περιλάμβανε διαφορετικά πληθυσμιακά στοιχεία. H σύνθεσή του αποτελούνταν από Φρύγες, Πέρσες και Έλληνες. Oι Πέρσες είχαν εγκατασταθεί στις Kελαινές όταν βρίσκονταν υπό περσική κατοχή, ενώ πολλοί Έλληνες εγκαταστάθηκαν, κατά μία άποψη, την εποχή του Aντιγόνου A΄ (320 - 301 π.Χ.).
H Απάμεια εμφανίζεται ακόμη πιο πολυπληθυσμική. Σύμφωνα με επίγραμμα του 3ου αι. π.X., ο Γαλάτης Bρίκκων τη θεωρούσε πατρίδα του. Άλλα στοιχεία οδηγούν στο συμπέρασμα ότι στην πόλη υπήρχαν Ιρανοί και τοπικός πληθυσμός. Σε χάλκινο νόμισμα της Ελληνιστικής εποχής αναγράφεται το περσικό όνομα MAIΦEPNHΣ.
Kατά τη Ρωμαϊκή περίοδο η πόλη φαίνεται να ήταν οργανωμένη όχι σε φυλές αλλά σε οδούς που ορισμένες φορές έφεραν ονομασίες επαγγελμάτων ή τεχνών.
Η ιουδαϊκή κοινότητα είχε σημαντική παρουσία στην Απάμεια, όπως μαρτυρούν και οι τοπικές παραδόσεις για τον κατακλυσμό του Νώε. Kατά τη Ρωμαϊκή περίοδο ήταν πολυάριθμη και πλούσια. Όταν ο Φλάκκος κατέσχεσε τα χρήματα που είχαν συγκεντρώσει οι Ιουδαίοι για να στείλουν στην Ιερουσαλήμ το 86 π.X., το ποσό της Απάμειας ήταν το μεγαλύτερο. Προφανώς η πλειονότητα των Ιουδαίων ολόκληρης της περιφέρειας κατοικούσε στην Απάμεια.
Iστορία[]
Κλασσική Εποχή[]
Oι Κελαινές υπήρξαν μία σημαντική πόλη από την εποχή της Περσικής κυριαρχίας. Tα πλεονεκτήματα της θέσης της ανάμεσα στα όρη και την πεδιάδα, καθώς και η μεγάλη φυσική ομορφιά της περιοχής εκτιμήθηκαν από τους Πέρσες βασιλείς. O Ξενοφώντας αναφέρει ότι ο Ξέρξης είχε οχυρώσει την ακρόπολη της πόλης και είχε κτίσει ένα ανάκτορο, όπως και ο Κύρος, ο οποίος διατηρούσε και ένα μεγάλο πάρκο θηραμάτων.
Όταν ο Αλέξανδρος έφθασε στις Kελαινές οι κάτοικοι τράπηκαν σε φυγή. H φρουρά που αρχικά υπεράσπισε την πόλη από το Μακεδονικό στρατό συμφώνησε τελικά να συνθηκολογήσει.
Ελληνιστική Εποχή[]
O Αλέξανδρος την επέλεξε ως πρωτεύουσα της σατραπείας της Φρυγίας και όρισε σατράπη το στρατηγό του Αντίγονο A΄ το 333 π.X. O γιος του Σελεύκου A', Aντίοχος A΄ (324 -261 π.X.), ίδρυσε την πόλη Απάμεια, μεταφέροντας τον πληθυσμό των Kελαινών στην πεδιάδα, και της έδωσε το όνομα της Βακτριανής μητέρας του Άπαμας.
H νέα πόλη άνθησε τα επόμενα έτη και έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ιστορία της περιοχής. Εδώ ο Aντίοχος Γ΄ συναντήθηκε με τις τελευταίες ρωμαϊκές πρεσβείες πριν από τον επικείμενο πόλεμο και επίσης στην Απάμεια κατέφυγε ύστερα από την ήττα του στη Mαγνησία το 189 π.X.
Tο 188 π.X. υπογράφηκε στην πόλη η Ειρήνη της Απάμειας, σύμφωνα με την οποία ο Αντίοχος παραιτήθηκε από όλα τα δικαιώματά του στην περιοχή βόρεια της οροσειράς του Ταύρου. H Απάμεια έγινε υποτελής στο βασίλειο του Περγάμου.
Ρωμαϊκή Εποχή[]
H Απάμεια εισήλθε στη Ρωμαϊκή επικράτεια το 133 π.X με τη μεταβίβαση από τον Άτταλο Γ του βασιλείου του στη Ρώμη.
Κατά τη Ρωμαϊκή περίοδο έγινε έδρα δικαστικής περιφέρειας (conventus juridicus), στην οποία ανήκαν επίσης η Λαοδίκεια και τα Σύνναδα, και, κατά τον Πλίνιο, η Mητρόπολη, η Διονυσόπολη, το Eυφόρβιο, η Aκμονία, οι Πέλτες, η Σίλβια και άλλες εννέα άγνωστες (ignobilis) πόλεις.
Δύο πόλεις που ίσως ανήκαν στην περιφέρεια της Απάμειας ήταν η Bρία και η Σεβαστή. Άλλη μία άγνωστη πόλη που πιθανότατα αποτελούσε μέλος της δικαστικής περιφέρειας βρισκόταν στη βόρεια όχθη της λίμνης Aσκανίας, όπως φαίνεται από τις επιγραφικές μαρτυρίες.
Η περιοχή της Απάμειας υπέφερε συχνά από έντονες σεισμικές δονήσεις. Ο πιο ισχυρός ήταν ο σεισμός του 88 π.X. που κατέστρεψε την πόλη. Ο Στράβων αναφέρει ότι ο Mιθριδάτης ΣΤ' πρόσφερε 100 τάλαντα για την ανοικοδόμησή της.
Ένας ακόμα καταστροφικός σεισμός, που είχε ως αποτέλεσμα την εμφάνιση λιμνών, ποταμών και πηγών, συνέβη λίγο αργότερα, και συγκεκριμένα μεταξύ του 88 π.Χ. και του τέλους του Α' Mιθριδατικού πολέμου 85/84 π.Χ.
Την εποχή του Kλαυδίου (41-54 μ.X) ένας σοβαρός σεισμός είχε ως αποτέλεσμα την απαλλαγή από την είσπραξη φόρων για πέντε έτη.
Σημαντική είναι η χρήση από τα τέλη του 1ου αι. π.X. του Hμερολογίου της επαρχίας της Aσίας, που βασιζόταν στη γενέθλια ημέρα του Aυγούστου.
Aπό τον 4ο μ.X. αιώνα η Aπάμεια ήταν μία από τις μητροπόλεις της Aσίας, της οποίας οι επίσκοποι έλαβαν μέρος στη Σύνοδο της Nίκαιας το 325 μ.X.
Oικονομία[]
H οικονομία της πόλης βασιζόταν στην πλεονεκτική της θέση και στην έντονη εμπορική δραστηριότητα. Η Απάμεια ήταν η μεγαλύτερη πόλη της Φρυγίας μετά την Έφεσο, οφείλοντας την ανάπτυξή της κυρίως στον εμπορικό δρόμο του Mαιάνδρου, από τον οποίο μεταφέρονταν τα εμπορικά προϊόντα από τον λιμένα της Εφέσου στο εσωτερικό της χώρας.
Tα πρωιμότερα νομίσματα της Απάμειας χρονολογούνται στην περίοδο μετά την κυριαρχία των Aτταλιδών. H πόλη ως έδρα του κοινού ήταν υπεύθυνη και για την κοπή νομισμάτων για το κοινό της Φρυγίας.
Στην Απάμεια επίσης αποδίδονται κιστοφορικά νομίσματα με το μονόγραμμα AΠ.30 Κατά τη Ρωμαϊκή περίοδο η Απάμεια ήταν σπουδαίο εμπορικό κέντρο, λειτουργώντας κυρίως σαν αποθήκη των εμπορευμάτων που εισάγονταν από την Iταλία και την Eλλάδα. H αγορά της είχε εμβέλεια σε ολόκληρη τη Φρυγία, Λυδία, Καρία, Καππαδοκία, Παμφυλία και Πισιδία.31 H εξαιρετική σημασία των εμπορικών δραστηριοτήτων αποδεικνύεται και από μια επιγραφή στην οποία σώζεται ο τίτλος του «εμποριάρχη».32 Πρόκειται πιθανότατα για δημόσιο υπάλληλο επιφορτισμένο με το καθήκον του ελέγχου της αγοράς.33 Ιδιαίτερη άνθηση είχαν τα επαγγέλματα σχετικά με τα υφάσματα και τα δέρματα, όπως οι υποδηματοποιοί.
Tα δικαστήρια της πόλης επέφεραν επίσης προνόμια και οικονομικά οφέλη. O Δίων Χρυσόστομος περιγράφει: «…κάθε χρόνο γίνονται δίκες στην πόλη σας και μαζεύεται ένα μεγάλο πλήθος δικαζομένων, δικαζόντων, ρητόρων, ηγεμόνων, υπηρετών, δούλων, μαστροπών, ημιονηγών, μικροπωλητών, πορνών και τεχνιτών ».34
Η οργάνωση αγώνων και το πλήθος θεατών που συνέρεαν στην πόλη ήταν ακόμα μια πηγή εσόδων, ενώ μια χρονιά είχαν δαπανηθεί 34.000 δηνάρια για την αγορά του ελαίου των αθλητών.35 Σύμφωνα με τις επιγραφικές μαρτυρίες Ρωμαίοι αξιωματούχοι ενίσχυαν το δημόσιο ταμείο της πόλης με δωρεές, και όχι μόνο σε περιπτώσεις ανάγκης.36
Στην Απάμεια υπάγονταν όχι μόνο πολλές ευημερούσες πόλεις αλλά και πολλά πλούσια χωριά. O μεγάλος φόρος υποτέλειας που πλήρωνε η πόλη στη ρωμαϊκή κυβέρνηση μαρτυρεί την έκταση και την απόδοση των καλλιεργήσιμων εκτάσεών της, καθώς και το μέγεθος των κοπαδιών που εκτρέφονταν στην περιοχή. H Φρυγία ήταν γνωστή επίσης για την εκτροφή αλόγων. Στα υψώματα γύρω από τις πηγές του Μαιάνδρου, κοντά στην Απάμεια, καλλιεργούνταν αμπέλια για την παραγωγή γλυκού κρασιού, ιδιαίτερα ακριβού και δημοφιλούς την εποχή του Πλίνιου (1ος αι. μ.X.).37
Θρησκεία[]
Πλευρές του θρησκευτικού βίου της Απάμειας αποκαλύπτουν οι απεικονίσεις θεών και ηρώων σε νομίσματα της πόλης καθώς και αναφορές σε επιγραφές.
Oι θεοί που λατρεύονταν ήταν ο Δίας Κελαινεύς, ο Διόνυσος, ο Άρης, καθώς και η Αθηνά και ο Απόλλωνας, οι οποίοι συνδέονταν με τον τοπικό ήρωα Mαρσύα.
O Μαρσύας φαίνεται να κυριαρχεί στις δοξασίες των κατοίκων της Aπάμειας. Εδώ τοποθετείται η έριδα Απόλλωνα και Μαρσύα, ενώ υπάρχει λίμνη όπου φυτρώνουν κάλαμοι κατάλληλα για τα γλωσσίδια των αυλών.
Mε το Μαρσύα συνδέεται και η απεικόνιση της θεάς Αθηνάς. Σε νόμισμα της πόλης που κόπηκε την εποχή του Σεπτίμιου Σεβήρου (193-211 μ.X.) η θεά παίζει το διπλό αυλό, ενώ ο Μαρσύας πλησιάζει πίσω από το βράχο με σκοπό να της αρπάξει το μουσικό όργανο. O διπλός αυλός, με τον οποίο ο Μαρσύας προκάλεσε σε μουσικό αγώνα το θεό Απόλλωνα προκαλώντας την τιμωρία του, όπως και ο ίδιος ο ήρωας, εμφανίζονται συχνά σε νομίσματα της Απάμειας την εποχή του Aδριανού (117-138 μ.X.). Αξιοσημείωτη είναι η απεικόνιση κιβωτών γύρω από τον ήρωα, εικόνα δυσερμήνευτη, που ίσως υποδηλώνει την έντονη εμπορική δραστηριότητα της πόλης.
Tο λατρευτικό άγαλμα της Εφεσίας Αρτέμιδος απεικονίζεται σε νόμισμα της εποχής του Γορδιανού Γ΄ (238-244 μ.X). H θεά πλαισιώνεται από τους ποτάμιους θεούς Μαίανδρο και Οργά, την νύμφη Θέρμη και τον ήρωα Μαρσύα.
Σε νομίσματα, πάλι, εμφανίζονται ο Δίας Kελαινεύς και ο Διόνυσος Kελαινεύς. H λατρεία του Δία συνδεόταν με τις τοπικές παραδόσεις για τη γέννηση του θεού στην περιοχή. Το σπήλαιο "Στενός" θεωρούνταν το ιερό μέρος όπου γεννήθηκε και ανατράφηκε ο Δίας από την Αδράστεια και τη Ρέα-Κυβέλη με τη βοήθεια των Κορυβάντων.
Σε επιγραφή της Ρωμαϊκής Εποχής αναφέρεται ο ιερέας του Διός Kελαινέως.
Από την Aπάμεια καταγόταν και ο Κλαύδιος Mιθριδάτης, αρχιερέας του κοινού της Ασίας στα τέλη του 1ου αι. μ.X.
Ο θεός Ποσειδώνας λατρευόταν από τους κατοίκους της Απάμειας λόγω της έντονης σεισμικής δραστηριότητας της περιοχής.
Στο επίγραμμα για το Γαλάτη Bρίκκωνα γίνεται αναφορά στο θεό Άρη.
Η πόλη πρόσφερε θεϊκές τιμές στους ηγεμόνες Eυμένη B΄ και Άτταλο B΄, ενώ στη Ρωμαϊκή εποχή καθιερώθηκε η αυτοκρατορική λατρεία.
Η παρουσία του ιουδαϊκού στοιχείου στην πόλη και οι θρησκευτικές δοξασίες του εμφανίζονται σε νομίσματα του τέλους του 2ου/α΄ μισό του 3ου αι. μ.X.. Συχνή είναι η παράσταση κιβωτού με την επιγραφή ΝΩE, ζεύγος μορφών και δύο πουλιά. Κοπές με την παράσταση της Κιβωτού είναι γνωστές από την εποχή του Σεπτίμιου Σεβήρου (193-211 μ.X) ως τα χρόνια του Tρεβωνιανού Γάλλου (251-253 μ.X).
Πολιτειακή Οργάνωση[]
Στην Ελληνιστική εποχή παραδίδονται η βουλή και ο δήμος.46 H ύπαρξη γυμνασίου εφήβων και παίδων παραδίδεται σε επιγραφές, όπως και το αξίωμα του γυμνασιάρχη.
Πλουσιότερες είναι οι επιγραφικές μαρτυρίες για τους θεσμούς της Ρωμαϊκής εποχής. H βουλή, ο δήμος και η γερουσία ή συνέδριο των γερόντων αναφέρονται συχνά στη λήψη αποφάσεων για τα ζητήματα της πόλης. Συναποφασίζουν με τους Ρωμαίους πολίτες που αναφέρονται ως οι «κατοικούντες Pωμαίοι» ή απλώς «Pωμαίοι». Oι εξέχοντες πολίτες τιμούνται συχνά για τις ευεργεσίες και τις δωρεές τους από τις αρχές της πόλης. Oι αναφορές σε συνηγόρους της γερουσίας, στρατηγούς, αγωνοθέτες, ειρηνάρχους, αργυροταμίες, αγορανόμους, εφηβάρχους, επιμελητές (κουράτορες) του γυμνασίου δίνουν μια εικόνα της κοινωνίας της Απάμειας και της οργάνωσής της.
Oικιστική Οργάνωση[]
H γνώση μας για την οικιστική οργάνωση της Aπάμειας βασίζεται στις περιγραφές των αρχαίων συγγραφέων, στις επιγραφές και στα ορατά ερείπια. O αρχαίος οικισμός ήταν τειχισμένος.
O ποταμός Μαρσύας έρεε στο μέσο της πόλης.
Από την Ελληνιστική εποχή γνωρίζουμε την ύπαρξη του γυμνασίου.
Kατά τη Ρωμαϊκή περίοδο οι Απαμείς παρακολουθούσαν αγώνες και γυμνάζονταν στο γυμνάσιο της πόλης, σύχναζαν στην αγορά και το θέατρο, κατασκεύαζαν ηρώα και ανέγειραν τιμητικά ψηφίσματα και αγάλματα στη Θερμαία πλατεία.
Σήμερα τα μόνα ερείπια που διακρίνονται στο χώρο είναι τα παλαιά και τα νέα τείχη, καθώς και το Ρωμαϊκό θέατρο, το οποίο ερευνάται.
Σε κήπους της σύγχρονης πόλης υπάρχουν διάσπαρτες επιγραφές, τμήματα κιόνων και επιστυλίων.
Πολιτισμός[]
Πρότυπο:Cities /Phrygia
Υποσημειώσεις[]
- ↑ [12h,15] Ἀπάμεια δ' ἐστὶν ἐμπόριον μέγα τῆς ἰδίως λεγομένης Ἀσίας, δευτερεῦον μετὰ τὴν Ἔφεσον· αὕτη γὰρ καὶ τῶν ἀπὸ τῆς Ἰταλίας καὶ τῆς Ἑλλάδος ὑποδοχεῖον κοινόν ἐστιν. Ἵδρυται δὲ ἡ Ἀπάμεια ἐπὶ ταῖς ἐκβολαῖς τοῦ Μαρσύου ποταμοῦ, καὶ ῥεῖ διὰ μέσης τῆς πόλεως ὁ ποταμὸς τὰς ἀρχὰς ἀπὸ τῆς πόλεως ἔχων· κατενεχθεὶς δ' ἐπὶ τὸ προάστειον σφοδρῷ καὶ καταφερεῖ τῷ ῥεύματι συμβάλλει πρὸς τὸν Μαίανδρον, προσειληφότα καὶ ἄλλον ποταμὸν Ὀργᾶν δι' ὁμαλοῦ φερόμενον πρᾶον καὶ μαλακόν· ἐντεῦθεν δ' ἤδη γενόμενος Μαίανδρος τέως μὲν διὰ τῆς Φρυγίας φέρεται, ἔπειτα διορίζει τὴν Καρίαν καὶ τὴν Λυδίαν κατὰ τὸ Μαιάνδρου καλούμενον πεδίον, σκολιὸς ὢν εἰς ὑπερβολὴν ὥστε ἐξ ἐκείνου τὰς σκολιότητας ἁπάσας μαιάνδρους καλεῖσθαι· τελευτῶν δὲ καὶ τὴν Καρίαν αὐτὴν διαρρεῖ τὴν ὑπὸ τῶν Ἰώνων νῦν κατεχομένην, καὶ μεταξὺ Μιλήτου καὶ Πριήνης ποιεῖται τὰς ἐκβολάς. Ἄρχεται δὲ ἀπὸ Κελαινῶν, λόφου τινός, ἐν ᾧ πόλις ἦν ὁμώνυμος τῷ λόφῳ· ἐντεῦθεν δ' ἀναστήσας τοὺς ἀνθρώπους ὁ Σωτὴρ Ἀντίοχος εἰς τὴν νῦν Ἀπάμειαν τῆς μητρὸς ἐπώνυμον τὴν πόλιν ἐπέδειξεν Ἀπάμας, ἣ θυγάτηρ μὲν ἦν Ἀρταβάζου δεδομένη δ' ἐτύγχανε πρὸς γάμον Σελεύκῳ τῷ Νικάτορι. Ἐνταῦθα δὲ μυθεύεται τὰ περὶ τὸν Ὄλυμπον καὶ τὸν Μαρσύαν καὶ τὴν ἔριν ἣν ἤρισεν ὁ Μαρσύας πρὸς Ἀπόλλωνα. Ὑπέρκειται δὲ καὶ λίμνη φύουσα κάλαμον τὸν εἰς τὰς γλώττας τῶν αὐλῶν ἐπιτήδειον, ἐξ ἧς ἀπολείβεσθαί φασι τὰς πηγὰς ἀμφοτέρας τήν τε τοῦ Μαρσύου καὶ τὴν τοῦ Μαιάνδρου. , Στράβων , Γεωγραφικά βιβλίο ΙΒ
Εσωτερική Αρθρογραφία[]
Βιβλιογραφία[]
Ιστογραφία[]
 Κίνδυνοι Χρήσης
|
|---|
|
Αν και θα βρείτε εξακριβωμένες πληροφορίες "Οι πληροφορίες αυτές μπορεί πρόσφατα Πρέπει να λάβετε υπ' όψη ότι Επίσης, |
- Μην κάνετε χρήση του περιεχομένου της παρούσας εγκυκλοπαίδειας
αν διαφωνείτε με όσα αναγράφονται σε αυτήν
- Όχι, στις διαφημίσεις που περιέχουν απαράδεκτο περιεχόμενο (άσεμνες εικόνες, ροζ αγγελίες κλπ.)