Λέσβος
Λέσβος Χίος Σάμος Ικαρία
Ψυρία Οινούσσα Δρύμισσα Κορσεία
Βόρειες Σποράδες Νότιες Σποράδες Ανατολικές Σποράδες Δυτικές Σποράδες
Κυκλάδες Σαρωνίδες Αργολίδες
- Μία νήσος του Αιγαίου Πελάγους και ανήκει στο κράτος Ελλάδα.
Οι κάτοικοι καλούνται Λέσβιοι.
Ετυμολογία
Πρότυπο:Islands /Ageaan
Η ονομασία "Λέσβος", ενδεχομένως, σχετίζεται ετυμολογικά με τις λέξεις:
Γεωγραφία
Η νήσος βρίσκεται
Μορφολογία
Τα σημαντικότερα όρη της είναι:
Δημογραφία
Οικονομία
Ιστορία
Βλέπε Λέσβος \Ιστορία
Προϊστορία
Αν και η προϊστορική εποχή στην Λέσβο δεν έχει ερευνηθεί επαρκώς, είναι γνωστές δώδεκα προϊστορικές θέσεις, παραλιακές οι περισσότερες, και μόνο τέσσερις μεσογειακές.
Φαίνεται ότι η περισσότερο πυκνοκατοικημένη περιοχή ήταν του κόλπου της Καλλονής και η μεγαλύτερη ακμή και διάρκεια των οικισμών, συμπίπτει με την πρώιμη εποχή του χαλκού. Σύμφωνα με τις αρχαιολογικές μαρτυρίες η Θερμή κατοικήθηκε κατά το 3200 η 3100 μέχρι το 2400 π.χ. περίπου, από ένα κλάδο του λαού που δημιούργησε τον ιδιάζοντα πολιτισμό στην δυτική Μικρά Ασία με κέντρο την Τροία και ο οποίος εξαπλώθηκε Β.Δ. μέχρι την Θράκη και την Μακεδονία.
Μυκηναϊκή Εποχή
Οι γνωστές από την αρχαιότητα ονομασίες του νησιού ήταν:
- Πελασγία,
- Ίσσα,
- Αιθιόπη - Αίγειρα (μελαμψή),
- Μυτωνίς,
- Ιμερτή (ποθητή),
- Λασία (πυκνόδενδρη) και
- Μακαρία.
Η μυθολογία και οι παραδόσεις, σχετικά με τον αποικισμό και τους πρώτους οικιστές της Λέσβου, αποτελούν μια ένδειξη για την συγγένεια των Λεσβίων με τους προ-Θεσσαλικούς λαούς και γενικότερα με τους Αιολείς.
Ως πρώτοι κάτοικοι της νήσου αναφέρονται οι Πελασγοί επικεφαλής των οποίων ήταν ο Ξάνθος, ο γιος του Τρίοπα από το Πελασγικό Άργος, τη μετέπειτα Θεσσαλία.
Τα πρώτα ονόματα της νήσου, Πελασγία και Ίσσα καθώς και η ύπαρξη ερειπίων Πελασγικών τειχών σε περιοχές όπως στις θέσεις "Περάδου", "Κερανίων", Αρίσβης και "Τσινίων" υποδηλώνουν πιθανή εγκατάσταση Πελασγών.
Στην συνέχεια εμφανίσθηκε, ο Μακαρεύς (ή Μάκαρ) από την Αχαΐα, απόγονος Αιόλου εγκατέστησε νέους αποίκους στην ερημωμένη Λέσβο. Οι γιοί του,
- ο Ερεσός,
- ο Κερδόλαος,
- o Νέανδρος και
- ο Λεύκιππος,
αποίκησαν τις γειτονικές νήσους: Χίο, Σάμο, Ρόδο και Κω, οι οποίες μαζί με τη Λέσβο ονομάσθηκαν Νήσοι των Μακάρων.
Η κόρη του Μάκαρος, Μήθυμνα συζεύχθηκε με τον εγγονό του Αιόλου και γιό του Λάπιθου, τον Λέσβο, ο οποίος ήλθε με αποίκους στην Λέσβο, και έγινε επώνυμος της νήσου και έδωσε στις πόλεις τα ονόματα του γιου του Μάκαρος, Ερεσού, και των θυγατέρων του: Μυτιλήνης, Μήθυμνας, Άντισσας και Αρίσβης.
Σύμφωνα με τον ίδιο μύθο, ο γιος του Λέσβου, Μύτων, υπήρξε ο πρώτος οικιστής της πρωτεύουσας Μυτιλήνης και πιθανά με αυτόν σχετίζεται η παλαιά ονομασία της Λέσβου, Μυτωνίς.
Στους ίδιους μύθους περιγράφεται και ο εποικισμός της Λέσβου από τους Αχαιούς Πενθιλίδες, οι οποίοι φθάνουν στη νήσο οδηγούμενοι από τον γιό τον Ορέστη, Πενθίλο. Από τον Πενθίλο έλκει το όνομα και την καταγωγή της, ο Ηγεμονικός Οίκος της Μυτιλήνης, οι Πενθιλίδες, οι οποίοι εξαφανίζονται από την πολιτική σκηνή κατά τα τέλη του 7ον π.Χ. αιώνα.
Κλασσική Εποχή
Ο Ηρόδοτος αναφέρει Λέσβιους και Μυτιληναίους. Πολύ ενωρίς, πριν από το 700 π.Χ., οι Μυτιληναίοι ήλεγχαν τις αιολικές πόλεις και συνοικισμούς της απέναντι Μικρασιατικής ακτής φθάνοντας μέχρι τον Ελλήσποντο.
Η Λέσβος μαζί με την Κύμη της Μικράς Ασίας θεωρήθηκαν τα σπουδαιότερα αιολικά κέντρα, και μητροπόλεις των τριάντα περίπου Αιολικών πόλεων της περιοχής του όρους Ίδη.
Από της πόλεις του νησιού πέντε ήταν οι σημαντικότερες:
- η Μυτιλήνη,
- η Μήθυμνα,
- η Άντισσα,
- η Πύρρα, και
- η Ερεσός.
- Μια έκτη πόλη, η Αρίσβη, καταστράφηκε τον 5ο π.Χ. αι. από τους Μηθυμναίους.
Στη διάρκεια των Αρχαϊκών χρόνων επέδειξε έντονη αποικιστική δραστηριότητα, ιδρύοντας αποικίες
- στην περιοχή από τον Αδραμυττηνό κόλπο (Πιτάνη, Ελαία, Αιγαί, Γρύνειον κλπ.) μέχρι και
- την είσοδο του Ελλησπόντου (Σηστός, Μάδυτος)
- και το Βόρειο Αιγαίο (Αίνος).
Το τμήμα της Μικρασιατικής παραλίας, απέναντι από την ανατολική ακτή της νήσου (η Ομηρική "Κιλικία") είχε αποτελέσει για μεγάλο διάστημα μέρος της επικράτειάς της, γνωστό ως "Μυτιληναίων αιγιαλός" (Στράβων ΧΙΙΙ.1.49).
Την ιδιαίτερη σχέση με τη θάλασσα δείχνουν, πέραν των αποικιών και της Μικρασιατικής Περαίας της, οι υπερπόντιες σχέσεις της με την Αίγυπτο, την Κύπρο κλπ. Στα 570 π.Χ. οι Μυτιληναίοι είναι οι μόνοι Αιολείς που συμμετέχουν στον εποικισμό της Ναυκράτιδος στην Αίγυπτο.
Η Μυτιλήνη, αφού ταλαιπωρήθηκε στα τέλη του 7ου π.Χ. αι. τις εσωτερικές διενέξεις και ταραχές, στις οποίες έλαβε μέρος και ο ποιητής Αλκαίος, αποκτά με στον σοφό Πιττακό πολιτική σταθερότητα, η οποία της επιτρέπει να αναπτυχθεί σε ισχυρή ναυτική δύναμη και να κυριάρχησει στις άλλες πόλεις της νήσου.
Επί Κύρου η Λέσβος γίνεται φόρου υποτελής στους Πέρσες και υποχρεώνεται να τους ακολουθήσει στις εκστρατείες τους, του Καμβύση κατά της Αιγύπτου, του Δαρείου κατά των Σκυθών και του Ξέρξη κατά της Ελλάδας.
Μετά την ναυμαχία της Μυκάλης και την ήττα των Περσών η νήσος γίνεται μέλος της Πρώτης Αθηναϊκής Συμμαχίας αλλά αποστατεί κατά τον Πελοποννησιακό Πόλεμο και μόλις που θα διαφύγει την πλήρη καταστροφή της από τους Αθηναίους.
Μετά την ήττα των Αθηναίων στους Αιγός Ποταμούς το 405 π.Χ., ο Λύσανδρος την εντάσσει στην Σπαρτιατική Συμμαχία.
Το 369 π.Χ. εντάσσεται στην Δεύτερη Αθηναϊκή Συμμαχία.
Οι Πέρσες θα την καταλάβουν το 357 π.Χ. και τελικά θα την απελευθερώσει το 332 π.Χ. ο Μέγας Αλέξανδρος.
Ρωμαϊκή Εποχή
Κατά τους ρωμαϊκούς χρόνους εξαφανίζονται από το προσκήνιο οι δύο από τις πέντε μεγάλες πόλεις, η Άντισσα και η Πύρρα, και εμφανίζετε και πάλι σαν πολυανθρωπότερη η Μυτιλήνη. Οι επιφανέστεροι Ρωμαίοι (Πομπήιος, Αγρίππας, Γερμανικός) την επισκέπτονται και τις δίνουν προνόμια και αγαθά. Γύρο στο 52 μ.Χ. το νησί δέχεται τον Χριστιανισμό από τον απόστολο Παύλο.
Εσωτερική Αρθρογραφία
- Λέσβιοι
- Αιγαίο Πέλαγος
Βιβλιογραφία
Ιστογραφία
 Κίνδυνοι Χρήσης
|
|---|
|
Αν και θα βρείτε εξακριβωμένες πληροφορίες "Οι πληροφορίες αυτές μπορεί πρόσφατα Πρέπει να λάβετε υπ' όψη ότι Επίσης, |
- Μην κάνετε χρήση του περιεχομένου της παρούσας εγκυκλοπαίδειας
αν διαφωνείτε με όσα αναγράφονται σε αυτήν
- Όχι, στις διαφημίσεις που περιέχουν απαράδεκτο περιεχόμενο (άσεμνες εικόνες, ροζ αγγελίες κλπ.)