Science Wiki
Advertisement

Λακωνία

Laconia


Maps-Greece-Peloponnesos-01-goog

Κεντρική και Νότια Πελοπόννησος. Εμφαίνεται το Σπαρτιατικό κράτος προ και μετά την κατάκτηση της Μεσσηνίας.

Maps-Greece-Laconia-goog

Σπαρτιατικό κράτος

Maps-Greece-South-01-goog

Πελοπόννησος

- Ιστορική χώρα της Πελοποννήσου.

Ετυμολογία[]

Είναι ενδεχόμενο η ρίζα *Λακ- να συσχετίζεται με την πόλη Λας, την Αρκαδική Λυκαονία, την χώρα Λυκία, τους {Λέ}-λεγες και τα παράγωγά τους.

Γεωγραφία[]

Ikl Ελλάδα Ikl
Ιστορική Διαίρεση
Μέση Ελλάδα
Aperantia
Απεραντοί
Agraea
Αγραίοι
Ophionia
Οφιονείς
Apodotia
Αποδωτοί
Acarnania
Ακαρνάνες
Aetolia
Αιτωλοί
Eurytania
Ευρυτάνες
Dryopis
Δρύοπες
Oetaea
Οιταίοι
Western Locris
Οζόλες Λοκροί
Phocis
Φωκείς
Boeotia
Βοιωτοί
Euboea
Ευβοείς
Attica
Αθηναίοι
Megaris
Μεγαρείς
Crommyonia
Κρομμυωνείς
Eastern Locris
Λοκροί
Aegina
Αιγινήτες
Salamis
Σαλαμίνιοι

Aonia
Άονες
Erechtheis
Cecropis
Κέκρωπες
Abantis
Άβαντες
Couretis
Κουρήτες
Ogygia
Ωγύγιοι


Πελοπόννησος
Messenia
Μεσσήνιοι
  • Λακωνία
Laconia
Λάκωνες
Σπαρτιάτες
Arcadia
Αρκάδες
Achaia
Αχαιοί
Eleia
Ηλείοι
Corinthia
Κορίνθιοι
Sicyonia
Σικυώνιοι
Argolis
Argeia
Αργείοι
Epidauria
Επιδαύριοι
Ermionis
Ερμιονείς
Troezenia
Τροιζήνιοι
Triphylia
Τριφύλιοι
Pisatis
Πισάτες
Thyreatis
Θυρεάτες
Cynouria
Κυνουριείς

Aegialeia
Αιγιαλείς
Apia
Απιδανοί
Pylia
Πύλιοι
Lacedaemonia
Λακεδαιμόνιοι


Συνορεύει με τις εξής χώρες:

Σύγχρονη Κατάσταση[]

Σήμερα ανήκει στους εξής νομούς της Ελλάδας:

Ως νομός αποτελεί Περιφερειακή Ενότητα της Περιφέρειας Πελοποννήσου, όπως αυτή συστάθηκε και συγκροτήθηκε δυνάμει του υπ' αριθμόν Ν. 3852 - ΦΕΚ 87Α'/07 Ιουνίου 2010 (Πρόγραμμα Καλλικράτης).

Μορφολογία[]

  • Οι σημαντικότερες οροσειρές της είναι:
  • Οι σημαντικότεροι ποταμοί της είναι:
  • Οι σημαντικότερες λίμνες της είναι:

Δημογραφία[]

Οι λαοί που την κατοίκησαν σε διάφορες ιστορικές περιόδους ήταν:

Οι σημαντικότερες ιστορικές πόλεις της ήταν:

Ιστορία[]

Ανάμεσα στην Αρκαδία και τη Μεσσηνία βρίσκεται η Λακωνία ή Λακωνική, ή "κοίλη Λακεδαίμων", όπως ονομαζόταν από τον Όμηρο, μια περιοχή που διασχίζεται από τις οροσειρές του Ταΰγετου και του Πάρνωνα και βρέχεται προς τα νότια από το Λακωνικό κόλπο και προς τα δυτικά από το Μεσσηνιακό κόλπο.

Στα αρχαία χρόνια, ονομαζόταν "Εκατόμπολις", για τις πολυάριθμες πόλεις της, που σπουδαιότερες ήταν:

Μυκηναϊκή Εποχή[]

Η ζωή της Λακωνίας, πριν από την εγκατάσταση των Δωριέων, είναι άγνωστη και χαμένη στην ομίχλη του παρελθόντος. Το μόνο που γνωρίζουμε για αυτήν είναι οι διάφορες μυθικές παραδόσεις που σώθηκαν και που, σύμφωνα με αυτές, ο Ευρώτας, ο υιος του αρχηγού των Λελέγων, ήταν ο πατέρας της Σπάρτης.

Τη Σπάρτη την νυμφεύθηκε ο λακεδαίμων, υιος του Δία και της Νύμφης Ταϋγέτης και έδωσε το όνομά του στη χώρα του, ενώ η σύσζυγός του έδωσε το όνομά της στην πρωτεύουσα της Λακωνίας, τη Σπάρτη.

Αργότερα, βασιλέας της Λακωνίας έγινε ο Τυνδάρεως, ο πατέρας των Διόσκουρων και της ωραίας Ελένης, και από αυτόν έλαβε το θρόνο ύστερα ο Μενέλαος, ο αδελφός του Αγαμέμνονα, αφού νυμφεύθηκε την Ελένη.

Από τους μύθους αυτούς προκύπτει ότι οι Λέλεγες ήταν οι αρχαιότεροι κάτοικοι της Λακωνικής.

Προφανώς, αυτοί ήσαν οι Λυκάονες της Αρκαδίας, οι οποίοι μετά την κατάληψη της χώρας τους από τους Πελασγούς Αρκάδες, υποχώρησαν προς νότο και εγκαταστάθηκαν στην Νότια Πελοπόννησο, την από αυτούς ονομασθείσα Λας < *Λάκος < *Λακονίς (και αργότερα, Λακωνία). (Η ονομασία αυτή κατά την εποχή αυτή περιλαμβάνει και την μεταγενέστερη "ανατολική Μεσσηνία".)

Στην συνέχεια κατέφθασαν οι Αχαιοί που με κέντρο το Άργος και τις Μυκήνες κυριάρχησαν σε ολόκληρη την Πελοπόννησο.

Τότε φαίνεται ότι μερικοί από τους Λέλεγες της Λακωνίας μετανάστευσαν στις αποικίες που είχαν ιδρύσει ήδη στην Δυτική Μικρά Ασία όπου αποτέλεσαν τον λαό των Λυκίων/Λυδών (Lukka) των χετταϊκών πηγών.

Κατά την εποχή του Τρωικού Πολέμου η ευρύτερη ("μείζων") Λακωνία ήταν διηρημένη σε δύο κράτη:

  • το ανατολικό με κέντρο την Σπάρτη όπου βασίλευε ο Τυνδάρεως και ο Μενέλαος και
  • το ανατολικό που βασίλευε αρχικά ο Αφαρεύς και το οποίο στην συνέχεια περιήλθε στην άμεση εξουσία του Αγαμέμνονα (Είναι αυτό που σύμφωνα με την Ιλιάδα ο Αγαμέμνων προσέφερε ως προίκα στον Αχιλλέα κατά τις μεταξύ τους διαπραγματεύσεις) οπότε, πιθανότατα, άρχισε να αποκαλείται "Μυκηνήια" (= Μυκηναϊκή) Λακωνία.

Ακολούθως, έγινε η Δωρική Κάθοδος με τους Ηρακλείδες υπό τον Τήμενο να ανακτούν την εξουσία στο Άργος αλλά και στην ευρύτερη Πελοπόννησο.

Τότε διενεργήθηκαν στην ευρύτερη ("μείζονα Λακωνία" ( = "Λας") δύο Δωρικές εκστρατείες.

  • Η μία αποστολή (που προφανώς αποτελούνταν από Δυμαίους Δωριείς) κατέλαβε την Σπάρτη, στην ανατολική Λακωνία, η οποία ονομάσθηκε "Λακωνία Δυμαία" (ακριβέστερα "Λας Δυμαία") (ονομασία που μετεξελίχθηκε μετέπειτα σε "Λακεδαίμονα").
  • Η άλλη αποστολή κατέλαβε την "Λας Μυκήνηια" που, όταν η προέλευση της ονομασίας της λησμονήθηκε, επονομάσθηκε σε "Λας Μεσήνια" (ονομασία που τελικά μετεξελίχθηκε στην γνωστή Μεσσηνία). Προφανώς, αρχικά η περιοχή αυτή δεν περιελάμβανε την Ιόνια ακτή, που ανήκε στην Πυλία ή Πυλαία (δηλ. την επικράτεια της Πύλου) (κάτι που έγινε την Κλασσική Εποχή όταν οι Λακεδαιμόνιοι προσάρτησαν και τις δύο αυτές επικράτειες στο κράτος τους).

Σκοτεινή Εποχή[]

Στο χρονικό διάστημα που ακολούθησε την Μυκηναϊκή Εποχή, οι Δωριείς Λακεδαιμόνιοι φαίνεται ότι εκδιώχθηκαν από την πεδιάδα του Ευρώτα, η οποία φαίνεται ότι περιήλθε στην εξουσία των Αχαιών κατοίκων των Αμυκλών.

Οι Δωριείς Λακεδαιμόνιοι φαίνεται ότι περιορίσθηκαν στις υπώρειες του Πάρνωνα (ίσως στον Οινούντα) και επιβίωσαν προσφέροντας μισθοφορικές υπηρεσίες στο Άργος που κατείχε όλη την Αιγαιωτική Πελοποννησιακή ακτή έως και τα Κύθηρα.

Καθώς το Άργος έφθινε συνεχώς, φαίνεται ότι χρησιμοποιούσε μισθοφορικά τα δύο ορεσίβεια Δωρικά φύλα, τους Αγιάδες και τους Ευρυπωντίδες, για να καταπνίγει εξεγέρσεις σε Θυρεάτιδα, Κυνουρία και Ανατολική Μαλεάτιδα.

Έτσι, πιθανότατα, εξηγείται το γεγονός που ο Αγιάδης Εχέστρατος (941 - 910) ανέλαβε να "τιμωρήσει" τους Κυνουριείς.

Γεωμετρική Εποχή[]

Army-Spartans-02-goog

Σπαρτιατική Φάλαγγα

Όμως, καθώς η παρακμή του Άργους εντεινόταν, πιθανόν η πληρωμή των στρατιωτικών υπηρεσιών δεν ήταν συνεπής οπότε άρχισαν να πυκνώνουν οι επιδρομές των Λακεδαιμονίων στην Κυνουρία και δήωσή της προς αντιστάθμιση των κατακρατημένων μισθών.

Έτσι, μάλλον, προέκυψε ο 1ος Αργειακός Πόλεμος (περί το 895 π.Χ.) επί βασιλειών του Αγιάδου Λεωβώτου (910 - 880) και του Ευρυπωντίδου Πρυτάνιδος (930 - 880)

Φαίνεται ότι όταν έγινε αντιληπτό ότι το Άργος αδυνατούσε πλέον να τους πληρώνει μισθοφορές, οι Λακεδαιμόνιοι στράφηκαν στα ανατολικά και κατέλαβαν την Άνω Λακωνία (Σελλασία, Πελλάνα) (1ος Λακωνικός Πόλεμος) (περί το 835 π.Χ.) ώστε να αποκτήσουν κρατική υπόσταση και γεωργικές καλλιέργειες (ίσως επί Αγησιλάου Α' (870 - 830).

Επειδή η περιοχή αυτή, συχνά, δηωνόταν από τους Αρκάδες της Αιγύτιδας (που προφανώς επιπλέον, την εποφθαλμιούσαν), οι νέοι κατακτητές εξαπέλυσαν ένα ανελέητο πόλεμο εναντίον τους (1ος Αρκαδικός Πόλεμος) (υπό τον βασιλέα Αρχέλαο (830 - 790).

Στον πόλεμο αυτό η Αίγυς καταστράφηκε και η Αιγύτιδα προσαρτήθηκε στο νεογέννητο Λακεδαιμονιακό κράτος (περί το 830 π.Χ).

Η κατάκτηση μιας τόσο ευρείας περιοχής, από ορεσίβια φύλα, απαιτούσε μία κρατική διοικητική οργάνωση. Αυτό έγινε κατά την αντιβασιλεία του Λυκούργου του Νομοθέτου (825 - 815).

Η νομοθέτηση ήταν τέτοια που και την σταθερή κρατική διοίκηση εξασφάλιζε και την στρατιωτικό προσανατολισμό διατηρούσε.

Τότε φαίνεται ότι παγιώθηκε το Λακεδαιμόνιο κράτος και θεσπίσθηκε η διπλή βασιλεία ώστε τα δύο σημαντικότερα γένη (οι Αγιάδες και οι Ευρυπωντίδες) να αποφύγουν τις εμφύλιες συγκρούσεις.

Αμέσως μετά, επακολούθησε νέος πόλεμος με το Άργος (2ος Αργειακός Πόλεμος). Η αιτία είναι άγνωστη. Ίσως γιατί οι Αργείοι αποφάσισαν να αντιδράσουν στην νέα επικίνδυνη δύναμη ή ίσως οι Λακεδαιμόνιοι κλήθηκαν από Αργολικές πόλεις που μάχονταν για αποπρόσδεση από την Αργειακή επικυριαρχία.

Σε κάθε περίπτωση, ο αναβαθμισμένος Λακεδαιμόνιος στρατός υπό τον Χάριλλο (825 - 773) εισέβαλε για δεύτερη φορά στην Αργειακή επικράτεια (πιθανότατατα στην Θυρεάτιδα) κατατροπώνοντας τους αντιπάλους του (περί το 810 π.Χ.).

Θεωρείται προφανές ότι στον πόλεμο αυτό οι Λακεδαιμόνιοι διήλθαν από την περιοχή της Τεγέας παραλαμβάνοντας μάλλον και συμμαχική Τεγεατική επικουρία (καθώς, προφανώς, η Τεγέα θα έτρεφε Αντιαργειακά αισθήματα λόγω της γειτονίας της με την, επί μακρό διάστημα, ηγεμονική πόλη της Πελοποννήσου).

Ταχύτατα, όμως, η Τεγέα αντιλήφθηκε ότι ο κίνδυνος για την ανεξαρτησία της άλλαξε κατεύθυνση. Έτσι, οι σχέσεις των δύο δυνάμεων μεταβλήθηκαν σε εχθρικές και τελικά ο Χάριλλος επιχείρησε εισβολή. Όμως, αυτήν την φορά οι Λακεδαιμόνιοι δεν είχαν επιτυχία και οι Αρκάδες τους συνέτριψαν (2ος Αρκαδικός Πόλεμος) (περί το 805 π.Χ.).

Η ήττα στην Τεγέα έσβησε τις βλέψεις των Λακεδαιμονίων για επέκταση στο Βορρά.

Έτσι το ενδιαφέρον τους επικεντρώθηκε στο Νότο.

Ολόκληρη η κοιλάδα του κάτω Ευρώτα φαίνεται ότι την εποχή αυτή ελεγχόταν από τις Αμύκλες. Οι Λακεδαιμόνιοι φαίνεται ότι πολλές φορές είχαν προσφέρει μισθοφορικές υπηρεσίες σε αυτούς, όπως και στο Άργος.

Θεωρείται, προφανές, ότι η δημιουργία ενός νέου επιθετικού κράτους στην Βόρεια Λακωνία θα είχε επιφέρει τον τρόμο στην Νότια. Έτσι οι Αμυκλαίοι θα είχαν αρχίσει στρατιωτικές προετοιμασίες, οχυρώνοντας την πόλη τους.

Ταχύτατα, οι σχέσεις των δύο πρώην συμμάχων θα επιδεινώθηκαν. Κάποια στιγμή οι Λακεδαιμόνιοι αισθάνθηκαν έτοιμοι να εισβάλλουν. Επακολούθησε δεκαετής πόλεμος (2ος Λακωνικός Πόλεμος) (790 - 780 π.Χ.) που οδήγησε σε στενό αποκλεισμό της ισχυρής πόλης. Τελικά οι Αμύκλες αναγκάσθηκε να παραδοθούν. (Πιθανότατα στον πόλεμο αυτό καίρια σημασία είχε η συμμαχία των Μινυών που προφανώς κατείχαν την Νότια Λακωνική πεδιάδα και την Ανατολική Ταιναρική Χερσόνησο).

Παράλληλα οι κάτοικοι των συμμαχικών τους πόλεων εγκατέλειψαν τις εστίες τους και (επιβιβαζόμενοι ίσως σε πλοία) εγκατέλειψαν την Πελοπόννησο.

Η νίκη ήταν περιφανής. Ολόκληρη, σχεδόν, η Μέση Λακωνική πεδιάδα προσαρτήθηκε στο Λακεδαιμονιακό κράτος.

Τότε, είναι πιθανόν (μέσα στο θριαμβευτικό κλίμα της κατάληψης της κοιλάδας του Ευρώτα) να επανιδρύθηκε η πόλη Σπάρτη, στα βόρεια των Αμυκλών, ως έδρα του νέου κρατικού σχηματισμού, στην γνωστή τοποθεσία, καθώς η ομώνυμη Μυκηναϊκή πόλη είχε καταστραφεί και ίσως η θέση της είχε επιπλέον λησμονηθεί.

Τότε, λοιπόν τέθηκαν οι βάσεις του νεοπαγούς Σπαρτιατικού Κράτους που πιθανόν ήταν, πλέον, το εδαφικά μεγαλύτερο σε όλη την Πελοπόννησο.

Η επόμενη δεκαετία μετά την κατάληψη των Αμυκλών φαίνεται ότι αφιερώθηκε στην οργάνωση των νέων εδαφών.

Σημαντικό γεγονός ήταν επίσης η παραχώρηση ισοπολιτείας στους Μινύες προφανώς ως υπέρτατη αμοιβή και αναγνώριση για την συμμετοχή τους στην μεγάλη νίκη.

Την ίδια εποχή, θεσπίσθηκαν οι αναγεννημένοι Ολυμπιακοί Αγώνες στην Ολυμπία (776 π.Χ.) και καθώς η Ήλιδα εμφανίσθηκε ως αντίβαρο στην προσπάθεια του Άργους να επανακτήσει την χαμένη του επικυριαρχία στην Πελοπόννησο.

(Η συμμετοχή της Σπάρτης στην διαδικασία αυτή είναι μεταγενέστερη προπαγανδιστική μυθοπλασία)

Ακολούθησε ο 3ος Αργειακός Πόλεμος.

Σημαντικότερο γεγονός του ήταν η Σπαρτιατική εκστρατεία στην Αργεία (περί το 770 π.Χ.) (υπό τον βασιλέα Νίκανδρο) (773 - 735 π.Χ.)

Η Σπαρτιατική αυτή εκστρατεία πιθανόν είχε τις ίδιες αφορμές όπως και η προηγούμενη ήταν όμως περισσότερο καταστρεπτική για τους Αργείους που πιθανότατα γνώρισαν την χειρότερη περίοδο κάμψης τους.

Η Ασίνη συμπαρατάσσεται με την Σπάρτη. (Είναι πιθανόν η Ασίνη να βοήθησε με τον στόλο της στην μεταφορά της Σπαρτιατικής δύναμης από κάποιο λιμένα της Λακωνίας ή της Κυνουρίας στην Αργολίδα).

Μετά από τον πόλεμο αυτόν ακολούθησαν κοινωνική αναταραχή στην Σπάρτη καθόσον ο οίκος των Αιγειδών επιδίωκε μερίδιο συμμετοχής στην εξουσία.

Επίσης ανέκυψαν προβλήματα και με την συμβίωση με τους Μινύες.

Μετά από αυτόν ακολούθησε ο (3ος Λακωνικός Πόλεμος) (μεταξύ 770 - 765) κατά των Μινυών που εμπεριείχε και εμφύλιες συγκρούσεις. Οι Μινύες δεν πρέπει να αποτέλεσαν σοβαρό αντίπαλο. Μετά το τέλος της σύγκρουσης οι προεξάρχοντες της αντίδρασης (Αιγείδες και Μινύες) υποχρεώθηκαν σε αποικιστική επιχείρηση στην Θήρα και η εσωτερική κρίση έληξε.

Έτσι μετά το τέλος του πολέμου αυτού, τα σύνορα του Σπαρτιατικού Κράτους, έφθασαν για πρώτη φορά στην ακτή του Λακωνικού Κόλπου καθώς οι Μινυακές κτήσεις ενσωματώθηκαν στην Σπαρτιατική κυριαρχία.

Στην συνέχεια οι Σπαρτιάτες καταλαμβάνουν την Δενθελιάτιδα (υπό τον βασιλέα Τήλεκλο, επί της βασιλείας Νικάνδρου) (765 π.Χ.).

Οι κώμες της Ποιάεσσα, Εχιές και Τράγιο αναγκάζονται να δεχθούν Σπαρτιάτες εποίκους.

(Πιθανόν η Σπάρτη αποφάσισε την κατάκτηση της Δενθελιάτιδας κατόπιν αίτησης των κατοίκων της και για να προλάβει την ενσωμάτωσή της στο Μεσσηνιακό Κράτος).

Οι Μεσσήνιοι, όμως, δεν ήταν διαθετημένοι να αποδεχθούν το γεγονός αυτό. Έτσι, εισέβαλαν στην Δενθυλιάτιδα και κατέκοψαν την εκεί Σπαρτιατική δύναμη (φονεύοντας και τον Τήλεκλο) (760 π.Χ.) (Επεισόδιο Λιμνών)

Υπό τις περιστάσεις αυτές, η Σπάρτη αδυνατεί να προστατεύσει την σύμμαχό της Ασίνη από την επίθεση των ανακύψαντων Αργείων που την πολιορκούν και την καταστρέφουν (υπό τον Έρατο (760 π.Χ.))

Στο μεταξύ η άνοδος του Φείδωνος Β' ήταν περισσότερο οδυνηρή για την Σπάρτη.

Αρχικά ο Φείδων Β' φαίνεται ότι ασχολήθηκε με την καθυπόταξη της Αργολίδας και στην συνέχεια φαίνεται ότι ασχολήθηκε με την απειλή που αντιπροσώπευε η Σπάρτη.

Η μεγάλη ήττα των Αργείων από τον Νίκανδρο θα ήταν ακόμη νωπή και όλοι στο Άργος θα απαιτούσαν εκδίκηση.

Θεωρείται, εντελώς υποθετικά, ότι η αφορμή θα δόθηκε από κάποια τοπική σύρραξη σε Αρκαδική πόλη, στην οποία ο Φείδων Β', με ισχυρό στρατό, έσπευσε να αναμιχθεί.

Οι Σπαρτιάτες, που τότε ασχολούνταν με την υπόθεση της Δενθελιάτιδας (και μάλλον θα σχεδίαζαν να εκδικηθούν τον θάνατο του Τήλεκλου), αποφάσισαν να στραφούν εναντίον του.

Καθώς, ήταν σχετικά ανέτοιμοι για μεγάλη αναμέτρηση και υποτίμησαν τους αντιπάλους τους, υπέστησαν μεγάλη ήττα κατά κράτος (περί 750 π.Χ) (Μάχη του Ορχομενού), Προφανώς, αυτή ήταν η μεγάλη συντριβή, που γνώρισαν οι Σπαρτιάτες από τους Αργείους η οποία και υποδηλώνεται σε κάποιες αρχαίες πηγές) (4ος Αργειακός Πόλεμος)

Πιθανόν η ήττα της Σπάρτης ενθάρρυνε το Αχαϊκό Έλος, την σημαντικότερη εναπομένουσα δύναμη στην Λακωνία (ήδη, πιθανότατα έλεγχε ολόκληρη την Δυτική Μαλεάτιδα), να διεκδικήσει την κυριαρχία στην κάτω κοιλάδα του Ευρώτα.

Πιθανόν επακολούθησε αμφίρροπος σκληρός αγώνας μεταξύ των δύο πόλεων που οδήγησε την Σπάρτη στα πρόθυρα της απόγνωσης (4ος Λακωνικός Πόλεμος). Για αυτό τελικά όταν επικράτησε επέβαλε σκληρές συνθήκες δουλείας στους ηττημένους (750 - 743 π.Χ.).

Όμως ο Σπαρτιατικός στρατός υπερείχε πλέον εμφανώς από όλους τους Πελοποννησιακούς στρατούς της εποχής. Το Έλος αποκλείσθηκε και πολιορκήθηκε. Πιθανή προσπάθεια των Αργείων να βοηθήσουν την αποκλεισθείσα πόλη απέτυχε και τελικά η πόλη κυριεύθηκε.

Ακολούθησε ο 1ος Μεσσηνιακός Πόλεμος (743 - 725 π.Χ.)

Κύριο ρόλο στον πόλεμο αυτό διαδραμάτισε ο βασιλέας Θεόπομπος (735 - 688)

Αρχαϊκή Εποχή[]

Στην συνέχεια πιθανολογείται ο 4ος Αρκαδικός Πόλεμος) που οι Σπαρτιάτες γνώρισαν την ήττα μετά από μία εισβολή στην Τεγέα (περί το 700 π.Χ.)

Ακολούθησε ο 2ος Μεσσηνιακός Πόλεμος (688 - 674 π.Χ.)

Νέα Σπαρτιατική προσπάθεια για προώθηση στην Αργολίδα καταλήγει σε συντριβή (7ος Αργειακός Πόλεμος). Οι Σπαρτιάτες εισβάλλουν στην Αργεία και ηττώνται στις Υσιές (από τον Φείδωνα Γ' τον Υποθετικό) (669 π.Χ.)

Ακολουθεί ο 6ος Αρκαδικός Πόλεμος. Οι Σπαρτιάτες κυριεύουν την Φιγάλεια (κέντρο υπόθαλψης των ηττημένων Μεσσηνίων και εστία επιδρομών κατά της Σπαρτιατικής δύναμης κατοχής στην Μεσσηνία). Μερικά έτη αργότερα οι Φιγαλιείς με την βοήθεια των Ορεσθαλίων ανακτούν την πόλη.

Νέα σύγκρουση με το Άργος έχει σημαντικά αποτελέσματα. (8ος Αργειακός Πόλεμος (μεταξύ 625 - 620)) Δεν αναφέρεται σε αρχαίες πηγές. Ίσως τότε οι Σπαρτιάτες κατέκτησαν τα Κύθηρα, την Αιγαιωτική Λακωνία, την Κυνουρία καθώς το 617 το Άργος έστειλε πολυπληθείς εποίκους στο Βυζάντιο προφανώς τους εκδιωχθέντες Αργείους από αυτές τις περιοχές. Έτσι ολοκληρώθηκε πλήρως η Σπαρτιατική κυριαρχία σε όλη την Λακωνία.

Ακολούθησε ο 3ος Μεσσηνιακός Πόλεμος (620 - 610 π.Χ.) και ο πόλεμος του Άργους με την Ναυπλία (περί 610 π.Χ.)

Μετά ο 7ος Αρκαδικός Πόλεμος (Πόλεμος Σπάρτης - Τεγέας) (περί το 580 π.Χ.) Οι Σπαρτιάτες συντρίβουν Αρκάδες (Τεγέα κλπ) και Αργείους. Οι εκδιωχθέντες εξόριστοι καταφεύγουν στην Αργεία.

Όμως η Σπαρτιατική επιτυχία για έλεγχο στην Αρκαδία δεν ευοδώνεται (8ος Αρκαδικός Πόλεμος Πόλεμος Σπάρτης - Τεγέας) (περί το 575 π.Χ) Οι Τεγεάτες, με σύμμαχο τον Αργείο Μέλτα, συντρίβουν τους Σπαρτιάτες και ρίχνουν τους αιχμαλώτους σε σκληρή δουλεία σε αγρούς.

Τελικά επέρχεται μία ισορροπία. (9ος Αρκαδικός Πόλεμος Πόλεμος Σπάρτης - Τεγέας) (περί το 560 π.Χ) Καθώς η Τεγέα συνέχιζε να αποτελεί το καταφύγιο των Σπαρτιατών αντικαθεστωτικών, των Μεσσηνίων επαναστατών και των Λακώνων δούλων η Σπάρτη αποφάσισε να αναλάβει, για άλλη μία φορά, δράση εναντίον της. Αυτήν την φορά η νίκη στέφει τα όπλα της.

Ακολουθεί η ανάμιξη των Σπαρτιατών στην πτώση της τυρρανίδας στην Σικυώνα (555 π.Χ.)

Ακολουθεί ο (9ος Αργειακός Πόλεμος) Η Σπάρτη κατακτά την Θυρεάτιδα (547 π.Χ.)

Ακολουθεί η επέμβαση της Σπάρτης στην Νάξο και την Σάμο (525 π.Χ.)

Το 519 π.Χ. σημειώθηκε, ίσως, η πρώτη χερσαία Σπαρτιατική εκστρατεία εκτός Πελοποννήσου. Διαφαίνεται ότι ίσως τότε ο Κλεομένης ηγήθηκε στρατιωτικής δύναμης που ήλθε στα Μέγαρα και επιμελήθηκε της προσχώρησής τους στην Πελοποννησιακή Συμμαχία (γεγονός που ασφαλώς θα προκάλεσε έντονη δυσαρέσκεια στο Άργος καθώς η πόλη ήταν παραδοσιακά στην σφαίρα επιρροής του.)

Παράλληλα, οι Πλαταιές άδραξαν την ευκαιρία να ζητήσουν την συμμαχία της Σπάρτης προκειμένου να εξασφαλισθούν έναντι της Θηβαϊκής απειλής καθώς η Θήβα επιδίωκε σταθερά να θέσει όλη την Βοιωτία υπό την ηγεμονία της.

Ο Κλεομένης απέρριψε το Πλαταϊκό αίτημα, καθώς μία τέτοια ενέργεια θα έφερε την Σπάρτη σε ευθεία αντιπαράθεση με την Θήβα και ίσως την ενέπλεκε σε πολεμικές επιχειρήσεις μέσα στην Βοιωτία που την εποχή αυτή η Σπάρτη δεν είχε την δυνατότητα να αναλάβει.

Ακολούθησαν εκστρατείες στην Αττική Πρώτη υπό τον Αγχίμολο (511)

Στην συνέχεια τρείς υπό τον Κλεομένη

  • το 510
  • το 507
  • το 506

Κλασσική Εποχή[]

Στην συνέχεια η Σπάρτη μετατρέπεται στο ισχυρότερο στρατιωτικό κράτος της Ελλάδας.

Ιδιαίτερα μετά την μεγάλη νίκη κατά του Άργους (10ος Αργειακός Πόλεμος). Ο Κλεομένης συνέτριψε τους Αργείους (494) στην Μάχη της Σηπαίας.

Ακολουθούν οι Ελληνοπερσικοί Πόλεμοι κατά τους οποίους η Σπάρτη ηγεμονεύει του Ελληνικού Βαλκανικού χώρου.

Μετά από έναν τιτάνιο ανταγωνισμό με την Αθήνα, που την συντρίβει στον Πελοποννησιακό Πόλεμο, αναμετράται για την πανελλήνια ηγεμονία με την Θήβα. Η ήττα της την περιορίζει στην Πελοπόννησο ενώ στην Ελλάδα κυριαρχεί η Μακεδονία.

Η Σπάρτη άρχισε να παρακμάζει με γοργούς ρυθμούς μετά την ήττα της στη μάχη της Σελλασίας (221 π.Χ.),

Τελικά υποτάχθηκε το 146 π.Χ. στους Ρωμαίους.

Μεσαιωνική Εποχή[]

Στους Μεσαιωνικούς χρόνους η Λακωνία, μαζί με ολόκληρη την Ελλάδα, έγινε επαρχία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και ανήκε στο θέμα της Πελοποννήσου.

Νέα ακμή ενεφάνισε η Λακωνική στο 10ο - 13ο μ.Χ. αιώνα όταν ήταν υποταγμένη στους Φράγκους. Από τα τέλη του 13ου αιώνα ακμάζει με κέντρο τον Μυστρά, που μετατρέπεται σε πνευματικό κέντρο του Ελληνισμού και συντηρεί για τρεις ακόμη αιώνες τη λάμψη του ελληνικού πνεύματος.

Όταν στα 1462 εξέσπασε ο πόλεμος ανάμεσα στους Τούρκους και τους Βενετούς οι Λάκωνες υποστήριξαν τους τελευταίους. Αλλά οι Βενετοί τους εγκατέλειψαν και έτσι όλη η Λακωνική υπέκυψε στους Τούρκους, εκτός από τη Μάνη.

Νεότερη Εποχή[]

Με την έκρηξη της επανάστασης του 1821, η Λακωνία ήταν ανάμεσα στις πρώτες περιοχές που απελευθερώθηκαν από το Θεόδωρο Κολοκοτρώνη και το Μαυρομιχάλη.

Νομός Λακωνίας[]

Ο νομός της Λακωνίας είναι ένας από τους 7 νομούς της Πελοποννήσου με έκταση 3.636 τετ. χλμ. και πληθυσμό 95.690 κατ. Αποτελείται από τέσσερις επαρχίες: του Γυθείου, της Επιδαύρου Λιμηράς, της Λακεδαίμονας και της Οιτύλου.

Οι κυριότερες πόλεις είναι η Σπάρτη, η πρωτεύουσα του νομού, το Γύθειο, με το λιμάνι του, όπου εκτελείται το μεγαλύτερο μέρος του εισαγωγικού και εξαγωγικού εμπορίου της Λακωνίας και είναι η πρωτεύουσα της επαρχίας του Γυθείου, οι Μολάοι, πρωτεύουσα της επαρχίας Επιδαύρου Λιμηράς, οι Κροκεές, το Καστόρειο και άλλες.

Ο νομός της Λακωνίας έχει αναπτυγμένη γεωργία. Παράγει εσπεριδοειδή, λάδι, βαμβάκι, κηπουρικά και όλα σε μικρές ποσότητες, εκτός από το ελαιόλαδο. Είναι από τους πιο άγονους νομούς της Ελλάδας, γιατί το μεγαλύτερο μέρος του είναι ορεινό και μόνο η πεδιάδα του Ευρώτα καλλιεργείται καλά.

Η ορεινή Μάνη είναι εντελώς άγονη και το μόνο προϊόν της είναι το λάδι, σε μικρές ποσότητες, αλλά άριστης ποιότητας. H κτηνοτροφία είναι αρκετά αναπτυγμένη στον Πάρνωνα και στον Ταΰγετο, ενώ η βιομηχανία είναι σχεδόν ανύπαρκτη.

Η συγκοινωνία είναι μέτρια αναπτυγμένη στο εσωτερικό του νομού. Με άλλες παράλιες πόλεις και με τον Πειραιά συνδέεται με ατμοπλοϊκή γραμμή. Εξ' αιτίας της άγονης και πτωχής γης και του χαμηλού βιοτικού επιπέδου, στη Λακωνική υπήρχε πάντοτε δυνατό μεταναστευτικό και αποδημητικό ρεύμα. Πολλά χωριά, ιδιαίτερα της Μάνης, έχουν ερημώσει εντελώς, γιατί οι κάτοικοί της μετανάστευσαν ή σε άλλες πόλεις της Ελλάδας ή στο εξωτερικό.

Υποσημειώσεις[]

Εσωτερική Αρθρογραφία[]

Βιβλιογραφία[]

Ιστογραφία[]


Ikl Κίνδυνοι ΧρήσηςIkl

Αν και θα βρείτε εξακριβωμένες πληροφορίες
σε αυτήν την εγκυκλοπαίδεια
ωστόσο, παρακαλούμε να λάβετε σοβαρά υπ' όψη ότι
η "Sciencepedia" δεν μπορεί να εγγυηθεί, από καμιά άποψη,
την εγκυρότητα των πληροφοριών που περιλαμβάνει.

"Οι πληροφορίες αυτές μπορεί πρόσφατα
να έχουν αλλοιωθεί, βανδαλισθεί ή μεταβληθεί από κάποιο άτομο,
η άποψη του οποίου δεν συνάδει με το "επίπεδο γνώσης"
του ιδιαίτερου γνωστικού τομέα που σας ενδιαφέρει."

Πρέπει να λάβετε υπ' όψη ότι
όλα τα άρθρα μπορεί να είναι ακριβή, γενικώς,
και για μακρά χρονική περίοδο,
αλλά να υποστούν κάποιο βανδαλισμό ή ακατάλληλη επεξεργασία,
ελάχιστο χρονικό διάστημα, πριν τα δείτε.



Επίσης,
Οι διάφοροι "Εξωτερικοί Σύνδεσμοι (Links)"
(όχι μόνον, της Sciencepedia
αλλά και κάθε διαδικτυακού ιστότοπου (ή αλλιώς site)),
αν και άκρως απαραίτητοι,
είναι αδύνατον να ελεγχθούν
(λόγω της ρευστής φύσης του Web),
και επομένως είναι ενδεχόμενο να οδηγήσουν
σε παραπλανητικό, κακόβουλο ή άσεμνο περιεχόμενο.
Ο αναγνώστης πρέπει να είναι
εξαιρετικά προσεκτικός όταν τους χρησιμοποιεί.

- Μην κάνετε χρήση του περιεχομένου της παρούσας εγκυκλοπαίδειας
αν διαφωνείτε με όσα αναγράφονται σε αυτήν

IonnKorr-System-00-goog



>>Διαμαρτυρία προς την wikia<<

- Όχι, στις διαφημίσεις που περιέχουν απαράδεκτο περιεχόμενο (άσεμνες εικόνες, ροζ αγγελίες κλπ.)


Advertisement