Science Wiki
Register
Advertisement

Μεσσηνία

Messenia


Maps-Messenia-06-goog

Μεσσηνία

Maps-Messenia-02-goog

Μεσσηνία

Maps-Greece-Messenia-goog

Μεσσηνία

Maps-Messenia-04-goog

Μεσσηνία

Maps-Messenia-05-goog

Μεσσηνία

- Μία ιστορική χώρα της Πελοποννήσου.

Ετυμολογία[]

Ενδεχομένως, η ονομασία "Μεσσηνία" σχετίζεται ετυμολογικά με την λέξη "Μεθώνη", "Μυκήνες".

Επίσης, ενδεχομένως σχετίζεται με

  • το Μισηνό ακρωτήριο της Καμπανίας.
  • την Μίεζα
  • Μυκήνες

Γεωγραφία[]

Συνορεύει με τις εξής χώρες:

  • Β:
  • Ν:
  • Δ:
  • Α:

Περιλαμβάνει τις εξής χώρες:

  • Δενθαλιάτιδα
  • Θουρία
  • Μακαρία
  • Στενύκλαρος
  • Πυλία

Σύγχρονη Κατάσταση[]

Σήμερα ανήκει στους εξής νομούς της Ελλάδας:

Μορφολογία[]

  • Οι σημαντικότερες οροσειρές της είναι:
  • Οι σημαντικότεροι ποταμοί της είναι:
  • Οι σημαντικότερες λίμνες της είναι:

Δημογραφία[]

Οι λαοί που την κατοίκησαν σε διάφορες ιστορικές περιόδους ήταν:

Οι σημαντικότερες ιστορικές πόλεις της ήταν:

Ιστορία[]

Ikl Ελλάδα Ikl
Ιστορική Διαίρεση
Μέση Ελλάδα
Aperantia
Απεραντοί
Agraea
Αγραίοι
Ophionia
Οφιονείς
Apodotia
Αποδωτοί
Acarnania
Ακαρνάνες
Aetolia
Αιτωλοί
Eurytania
Ευρυτάνες
Dryopis
Δρύοπες
Oetaea
Οιταίοι
Western Locris
Οζόλες Λοκροί
Phocis
Φωκείς
Boeotia
Βοιωτοί
Euboea
Ευβοείς
Attica
Αθηναίοι
Megaris
Μεγαρείς
Crommyonia
Κρομμυωνείς
Eastern Locris
Λοκροί
Aegina
Αιγινήτες
Salamis
Σαλαμίνιοι

Aonia
Άονες
Erechtheis
Cecropis
Κέκρωπες
Abantis
Άβαντες
Couretis
Κουρήτες
Ogygia
Ωγύγιοι


Πελοπόννησος
  • Μεσσηνία
Messenia
Μεσσήνιοι
Laconia
Λάκωνες
Σπαρτιάτες
Arcadia
Αρκάδες
Achaia
Αχαιοί
Eleia
Ηλείοι
Corinthia
Κορίνθιοι
Sicyonia
Σικυώνιοι
Argolis
Argeia
Αργείοι
Epidauria
Επιδαύριοι
Ermionis
Ερμιονείς
Troezenia
Τροιζήνιοι
Triphylia
Τριφύλιοι
Pisatis
Πισάτες
Thyreatis
Θυρεάτες
Cynouria
Κυνουριείς

Aegialeia
Αιγιαλείς
Apia
Απιδανοί
Pylia
Πύλιοι
Lacedaemonia
Λακεδαιμόνιοι


Προϊστορία[]

Η οίκηση της Μεσσηνίας ανάγεται τουλάχιστον στα τελευταία Χρόνια της Εποχής του Λίθου (γύρω στα 3000 π.χ.).

Λέλεγες και Καύκωνες[]

Ο Λέλεξ, επώνυμος των Λελέγων, πρόγονος των κατοίκων της Λακωνίας, αναφέρεται και ως γενάρχης των πρώτων κατοίκων της Μεσσηνίας.

Όταν στη Λακωνία βασιλέας έγινε ο Μύλης, ο αδελφός του, Πολυκάων, πήρε τη σύζυγό του, Μεσσήνη, και επικεφαλής αποίκων μετανάστευσε στη χώρα που ονομάστηκε "Μεσσηνία".

Ο Πολυκάων έκανε πρωτεύουσά του την πόλη Ανδανία και η σύζυγός του, Μεσσήνη, καθιέρωσε μυστήρια με τη σύμπραξη του ήρωα Καύκωνα, γενάρχη του λαού των Καυκώνων.

Οι Καύκωνες, ενδεχομένως, ήταν προελληνικό φύλο, και ήταν από τους πρώτους κάτοικους της Μεσσηνίας.

Αχαιοί[]

Οι Αχαιοί ήλθαν στην περιοχή γύρω στα 1600 π.Χ. Προέρχονταν από τη Θεσσαλία, ως απόγονοι του Θεσσαλού Αίολου αναφέρονται ότι αποτελούσαν τμήμα εκείνων που έφθασαν και εγκαταστάθηκαν στην Αργολίδα και τη Λακωνία.

Το νήμα του μύθου ξαναβρίσκεται στην εποχή που οι Ατρείδες κατείχαν τη Λακωνία. Τότε, το μεγαλύτερο τμήμα της Μεσσηνίας ανήκε στη Σπάρτη, ενώ στη δυτική ακτή και ως τον Αλφειό ποταμό, βόρεια, εκτεινόταν το κράτος της Πύλου.

Όταν στη Λακωνία βασίλευε ο Οίβαλος, στη Μεσσηνία ηγεμόνευε ο Περιήρης, ο γιος του Αιόλου. Συζεύχθηκε την Γοργοφόνη, κόρη του Περσέα, Γοργοφόνη (έμελλε να την συζευχθεί και ο Οίβαλος), και απέκτησε γιους:

Ο Λεύκιππος βασίλευσε στην Ανατολική Μεσσηνία και ο Αφαρεύς στη Δυτική.

Στο δικό του κράτος, ο Λεύκιππος ανακήρυξε πρωτεύουσά του το Λεύκτρο, πόλη που αργότερα προσαρτήθηκε στη Λακωνία. Οι Μεσσήνιοι εξακολουθούσαν να τη διεκδικούν στους ιστορικούς χρόνους.

Συζεύχθηκε τη Φιλοδίκη και απέκτησε τρεις κόρες, τις

  • Αρσινόη,
  • Ιάλειρα και
  • Φοίβη.

Ασκληπιός και Μεσσηνία[]

Την Αρσινόη, κατά τη μεσσηνιακή εκδοχή, ερωτεύτηκε ο θεός Απόλλων κι απέκτησε μαζί της γιο, τον Ασκληπιό. Σύμφωνα με αυτή την εκδοχή, η Αρσινόη παρέδωσε τον Ασκληπιό στην τροφό Κορωνίδα να τον μεγαλώσει. Έπειτα, τον παρέλαβε ο Απόλλων και τον πήγε στο Πήλιο, να τον αναθρέψει ο Κένταυρος Χείρωνας. Στη Μεσσηνία γεννήθηκε ο γιος του Ασκληπιού, Μαχάων, ιατρός των Αχαιών κατά την εκστρατεία στην Τροία. Στο Λεύκτρο, τον Ασκληπιό και τον Μαχάονα μαζί με τον αδελφό του, Ποδαλείριο, τους τιμούσαν, τουλάχιστον, ως την Ρωμαϊκή Εποχή.

Οι απόγονοι του Ασκληπιού, οι Ασκληπιάδες, είχαν στην επικράτειά τους, σύμφωνα με τον Όμηρο, τις θεσσαλικές πόλεις

Στη Μεσσηνία, πίστευαν ότι οι πόλεις αυτές είναι ήταν οι αντίστοιχες Μεσσηνιακές.

  • Η Ιθώμη ταυτιζόταν με τον ομώνυμο τειχισμένο λόφο πάνω από τη Μεσσήνη
  • Η Οιχαλία ταυτιζόταν με την Ανδανία του Πολυκάονα.
  • Η Τίκκη ταυτιζόταν με ερείπια πόλης της Βόρειας Μεσσηνίας που οι κάτοικοι έδειχναν στην Κλασσική Εποχή .

Α' Πόλεμος Μεσσηνίας - Σπάρτης[]

Οι δυο άλλες κόρες του Λεύκιππου, η Ιάλειρα και η Φοίβη, είχαν κοινή τύχη. Η πρώτη ήταν ιέρεια της Αρτέμιδας και η δεύτερη της Αθηνάς. Κατά μια εκδοχή, και τις δυο ο πατέρας τους τις είχε υποσχεθεί στους Ίδα και Λυγκέα, τέκνα του αδελφού του, Αφαρέα.

Τις διεκδικούσαν όμως και οι Διόσκουροι, Κάστωρ και Πολυδεύκης, οι γιοι του Τυνδάρεω. Είτε με την ανοχή του Λεύκιππου που πήρε πλούσια δώρα είτε όχι, οι Διόσκουροι, τις έκλεψαν. Ο Αφαρεύς και οι γιοι του τους κυνήγησαν αλλά στη σύγκρουση μαζί τους σκοτώθηκαν.

Σύμφωνα με άλλη εκδοχή, ο θάνατός τους είχε αιτία τη διαφωνία με τους Διόσκουρους στο διαμοιρασμό ενός κλαπέντος ποιμνίου. Δεν είχαν σχέση με τις κόρες του Λεύκιππου, τις οποίες οι Διόσκουροι απλά απήγαγαν και στην συνέχεια συζεύχθηκαν.

Ωρισμένοι μελετητές θεωρούν τα ονόματα Ιάλειρα και Φοίβη ως επίθετα της Σελήνης και το όνομα Λεύκιππος ( = ο έχων λευκό ίππο) ως επίθετο του Ήλιου, η λατρεία του οποίου αργότερα αντικαταστάθηκε από του Απόλλωνα (πατέρα και του Ασκληπιού από την Αρσινόη).

Το συμπέρασμα είναι ότι οι παρουσιαζόμενες ως κόρες του Λεύκιππου αρχικά ήταν θεές που λατρεύονταν στη Σπάρτη, στον ίδιο ιερό χώρο της λατρείας του Διονύσου. Άλλωστε, τις ιέρειες του Διονύσου τις ονόμαζαν Λευκιππίδες (κόρες του Λεύκιππου). Με όλα αυτά όμως, η Ανατολική Μεσσηνία βρέθηκε από την προ-Αχαϊκή εποχή δεμένη με τη μοίρα της Λακωνίας.

Ο Νηλέας στην Πύλο[]

Ο γιος του Περιήρη και αδελφός του Λεύκιππου, ο Αφαρεύς, συζεύχθηκε την Αρήνη και ίδρυσε πόλη Αρήνη με το όνομά της, πρωτεύουσα της επικράτειας που απλωνόταν στη Δυτική Μεσσηνία. Εκεί, ως πρόσφυγας στην Αρήνη έφθασε ο Νηλεύς, εκδιωχθείς από τον αδελφό του Πελία. Ο Αφαρέας του παραχώρησε την περιοχή όπου έκτισε την Πύλο.

Ο Νηλεύς συζεύχθηκε την Χλωρίδα και απέκτησε δώδεκα γιους και μια θυγατέρα, την Πηρώ που έμελλε να συζευχθεί τον Μελάμποδα. Μεταξύ των υιών του ήταν ο Νέστωρ και ο Περικλύμενος, που είχε την ικανότητα να αλλάζει μορφή, όποτε ήθελε.

Ο πόλεμος με τον Ηρακλή[]

Στην συνέχεια έφθασε στην Πύλο ο Ηρακλής, αναζητώντας να εξαγνισθεί από ένα φόνο που έκανε σε στιγμή τρέλας.

Ο Νηλεύς όμως ήταν φίλος με τον πατέρα του νεκρού και αρνήθηκε να κάνει τις τελετές του καθαρμού. Μαζί του συμφώνησαν και ένδεκα από τους δώδεκα γιους: μόνο ο Νέστωρ επέμενε να κάνουν δεκτό το αίτημα του ημίθεου αλλά δεν εισακούσθηκε. Ο Ηρακλής έφυγε αλλά μετά από καιρό επανήλθε.

Αφού συνεννοήθηκε τον βασιλέα των Αμυκλών Λακωνίας που ήταν πρόθυμος να τον εξαγνίσει, συγκέντρωσε στρατό και κετευθύνθηκε στην Πύλο.

Επικεφαλής του στρατού των Πυλίων ήταν ο Περικλύμενος. Αυτός προκάλεσε μεγάλες απώλειες στους εισβολείς, σε σημείο που ο Ηρακλής βρέθηκε σε αμηχανία.

Στην κρίσμη μονομαχία μεταξύ των δύο ηρώων, ο Περικλύμενος μεταμορφώθηκε σε μέλισσα και κάθισε στο άρμα του Ηρακλή περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή να τον σκοτώσει. Όμως, η Αθηνά που τον προστάτευε, του αποκάλυψε το σχέδιο του Περικλύμενου και ο Ηρακλής τον φόνευσε τοξεύοντας την μέλισσα με ένα βέλος του.

Χωρίς τον Περικλύμενο, οι Πύλιοι υπέκυψαν. Στη σύντομη μάχη, φονεύθηκαν και άλλοι δέκα από τους γιους του Νηλέα. Επέζησε μόνο ο Νέστωρ που έτυχε να λείπει όσο διαρκούσαν οι μάχες.

Κατά μια εκδοχή, ο Ηρακλής τον εγκατέστησε βασιλέα στον θρόνο του πατέρα του, επειδή μόνο αυτός τον είχε υποστηρίξει στην υπόθεση του εξαγνισμού.

Κατά μια άλλη εκδοχή, ο Νέστορας ήταν ακόμη σε παιδική ηλικία για να αναλάβει τέτοια καθήκοντα.

Πόλεμοι Μεσσηνίας - Ηλείας[]

Η εξολόθρευση των Μεσσήνιων μαχητών έδωσε τους κίνητρο στους γείτονες Ηλείους να πραγματοποιούν ληστρικές επιδρομές στην Πυλία και να αποκομίζουν ζώα, ως λεία .

Σε μία από αυτές τις επιδρομές απήχθηκαν και οι ίπποι του Νηλέα που είχαν νικήσει στο αγώνισμα της αρματοδρομίας στους Ολυμπιακούς αγώνες. Αυτό ο Νηλέας δεν μπορούσε να το υπομείνει.

Συγκέντρωσε τον στρατό του και εισέβαλε αιφνιδιαστικά στην Ηλεία. Ο αιφνιδιασμός επέτυχε και οι Πύλιοι επέστρεψαν αποκομίζοντας πολλά ποίμνια με ζώα των Ηλείων. Ο Νηλεύς κράτησε το μερίδιό του και μοίρασε τα υπόλοιπα στους άνδρες του.

Οι Ηλείοι συγκέντρωσαν στρατό και εκστράτευσαν στην Πυλία. Οι Πύλιοι ετοιμάστηκαν να αμυνθούν. Ο Νηλεύς έκρυψε το άρμα του Νέστορα, μοναδικού γιου που του είχε απομείνει, ώστε να μην συμμετάσχει στη μάχη και κινδυνεύσει. Ο Νέστωρ όμως πήγε πεζός.

Στη μάχη που ακολούθησε, σκότωσε τον γαμπρό του Αυγεία, πήρε το άρμα του και με αυτό πολέμησε εναντίον των Ηλείων που, μπροστά στην ορμή του, αναγκάσθηκαν να οπισθοχωρήσουν. Μία παράδοση αναφέρει ότι ο Νέστωρ σκότωσε εκατό Ηλείους με τα ιδιοχείρως. Η καταδίωξη σταμάτησε μόνον όταν η θεά Αθηνά εμφανίσθηκε στους Πύλιους και τους διέταξε να επιστρέψουν.

Τρωϊκός Πόλεμος[]

Αργότερα, ο Νηλεύς απέθανε στην Εφύρα (Κόρινθο).

Τον διαδέχθηκε ο Νέστωρ που κληρονόμησε και το βασίλειο του Αφαρέα, όταν αυτός και οι γιοι του φονεύθηκαν από τους Διόσκουρους. Ήταν κύριος ενός ισχυρού κράτους όταν, περίπου 75 ετών, ακολούθησε τους άλλους Αχαιούς στον Τρωικό πόλεμο, με στρατό από εννέα πόλεις της επικράτειάς του και με ενενήντα πλοία, μόλις δέκα λιγότερα από τα πλοία που διέθετε ο αρχιστράτηγος Αγαμέμνων και τριάντα περισσότερα από όσα είχε ο άμεσα ενδιαφερόμενος Μενέλαος. Όμως, η εκεί δράση του δεν ήταν πολεμική. Χρησιμοποίησε τη σοφία του και τον σεβασμό με τον οποίο τον περιέβαλαν οι Αχαιοί για να νουθετήσει τους αρχηγούς σε περιόδους κρίσεων.

Στις μάχες, τον Πυλαϊκό στρατό οδηγούν οι γιοι του,

  • Αντίλοχος και
  • Θρασυμήδης.

Ο πρώτος αναφέρεται στην Ιλιάδα ότι φόνευσε εννέα Τρώες και ήταν αυτός που ανέλαβε να ανακοινώσει στον Αχιλλέα τον θάνατο του φίλου του, Πάτροκλου.

Ο Αντίλοχος σκοτώθηκε σε μονομαχία με τον Μέμνονα.

Μετά τον πόλεμο και την άλωση της Τροίας, ο Νέστωρ ήταν από τους ελάχιστους Βασιλείς Αχαιούς που επέστρεψαν σώοι.

Ο Νέστωρ έφθασε στην «ημαθόεντα Πύλο», χωρίς ιδιαίτερες περιπέτειες.

Αργότερα, εκεί φιλοξένησε τον Τηλέμαχο, τον γιο του Οδυσσέα που κατέφθασε στην Πύλο αναζητώντας πληροφορίες για τον πατέρα του.

Το τμήμα αυτό της Οδύσσειας αλλά και η ανακάλυψη του Μυκηναϊκού ανακτόρου στη θέση "Επάνω Εγκλειανός" τοποθετούν την ομηρική Πύλο στη Μεσσηνία, 17 km βόρεια από τη σημερινή, την Πύλο των χρόνων της Νεότερης Εποχής.

Επτά μη-Πυλιακές πόλεις[]

Κατά τον Τρωϊκό Πόλεμο ο Αγαμέμνων προσέφερε στον Αχιλλέα για να κάμψει τον θυμό του επτά Μεσσηνιακές πόλεις οι οποίες, προφανώς, δεν ανήκαν στην Πυλία, το βασίλειο του Νέστορα:

  • Φηραί, η "ζαθέα" ( = δροσερή)
  • Άνθεια η "βαθύλειμος" ( = πολυύδρια)

Η περίεργη αυτή αναφορά που παρείσφρυσε απροσδόκητα στην Ιλιάδα πιθανόν να συνδέεται με την μετανάστευση εκεί των Μινυών. Η αναφορά προφανώς έγινε για να νομιμοποιήσει την εκεί παρουσία τους, προφανώς έναντι της απειλής της Δωρικής Σπάρτης.

Η μετανάστευση των Πυλίων[]

Η Πύλος άνθησε ως κεντρικό λιμένας για το διαμετακομιστικό εμπόριο της Μυκηναϊκής επικράτειας με τους σταθμούς της Κάτω Ιταλίας και της Σικελίας. Το ανάκτορο εκεί πρέπει να κτίστηκε μετά από αυτό της Ιωλκού, σύμφωνα με την τη Μυθολογία.

(Όταν ο Πελίας έγινε βασιλέας της Ιωλκού έδιωξε τον αδελφό του Νηλέα, που μετανάστευσε στη Μεσσηνία, έκτισε την Πύλο και συζεύχθηκε την κόρη του βασιλέα του Ορχομενού).

Ο Νέστορας ευτύχησε να γυρίσει στην πατρίδα του χωρίς προσωπικές απώλειες. Η επικράτεια του συνέχισε να ευημερεί για λίγο χρόνο ακόμη, καθώς η διάλυση του κράτους των Χετταίων έφερε ένα άμεσο καλό, πριν από την καταστροφή.

Ο σίδηρος, του οποίου η εξαγωγή απαγορευόταν από τους Χετταίους βασιλείς, άρχισε να διαδίδεται σε μεγάλη έκταση. Στην Πελοπόννησο, από τα χρόνια αμέσως μετά τα Τρωικά, κατασκεύαζαν πλέον σιδηρά εργαλεία και σκεύη, ακόμη και πρίν την κάθοδο των Δωριέων.

Όμως η απώλεια των μεσογειακών αγορών είχε επιπτώσεις και στην Πύλο. Η Μεσσηνιακή γεωργία αδυνατούσε να θρέψει όλον τον πληθυσμό. Η παράδοση αναφέρει ότι ένας γιος του Νηλέα, ο Μέλανθος, πήρε τους μισούς τουλάχιστον Νηλείδες και μετανάστευσε στην Αττική. Ο Παυσανίας αναφέρει ότι ο Μέλανθος ήταν μακρινός απόγονος του Περικλύμενου, αδελφού του Νέστορα και γιου του Νηλέα. Ό Παυσανίας φαίνεται σωστότερος, καθώς η παράδοση θέλει αιτία της μετανάστευσης την εκδίωξη των Νηλειδών από τους Ηρακλείδες, γεγονός που έγινε αργότερα όταν η φάλαγγα των Ηρακλειδών έφθασε στη Μεσσηνία, κατεβαίνοντας από την Αρκαδία, με αρχηγό τον Κρεσφόντη. Οι Αχαιοί, κατά την παράδοση, αποσύρθηκαν ειρηνικά και οι εισβολείς κατέλαβαν το κέντρο της πεδιάδας στην οποία κυλά ο Πάμισος Ποταμός.

Όπως και να έχει το ζήτημα, ο Μέλανθος έφυγε στην Αττική, όπου πρόθυμα τους φιλοξένησαν. Πάντα σύμφωνα με τη μυθολογία, σε κάποια μάχη Αθηναίων και Βοιωτών, ο Μέλανθος φόνευσε τον βασιλέα των αντιπάλων Ξάνθο και έδωσε την νίκη στην Αττική.

Αργότερα ο Θυμοίνης, τελευταίος απόγονος του Θησέα, καθαιρέθηκε και τον θρόνο κατέλαβε ο νικητής Μέλανθος. Τον διαδέχθηκε ο γιος του Κόδρος, τελευταίος βασιλέας των Αθηναίων, που θυσιάστηκε για να σώσει τη χώρα από τους Δωριείς.

Από τους γιους του Κόδρου - ο ένας παρέμεινε στην Αθήνα και έγινε γενάρχης της μισής αθηναϊκής αριστοκρατίας, καθώς ακόμα και ο σοφός Σόλων θεωρούσε ότι κατάγεται από τον Κόδρο.

- ο άλλος παρέλαβε τους Πύλιους και αρκετούς Θηβαίους και μετανάστευσε στην Ιωνία.

Στη Λυδία, κοντά στο σημερινό "Ντεϊρ Μεντερέ", υπήρχε η πόλη Κολοφώνα. Εκεί γεννήθηκε, το 632 π.Χ., ο μεγάλος ποιητής Μίνερμος, δημιουργός της ερωτικής ελεγείας. Σε ένα από τα ελάχιστα αποσπάσματα ποιημάτων του, που σώθηκαν, αναφέρει:

«...Αιπείαν τε Πύλον, Νηλήιον άστυ, λιπόντες ιμερτήν Ασίην νηυσίν αφικόμεθα ες δ´ ερατήν Κολοφώνα βίην υπέροπλον έχοντες εζόμεθ´ αργαλέης ύβριος ηγεμόνες ...».

Οι στίχοι σημαίνουν ότι έφυγαν από την Πύλο και ήρθαν στη Μ. Ασία. Αυτή είναι και η παλαιότερη γραπτή μαρτυρία για τη μετανάστευση, αν και ο Μαρινάτος διερωτάται, αν πρόκειται γι´ αυτήν του 12ου αι. π.Χ. ή για κάποια επόμενη.

Κλασσική Εποχή[]

Ο 1ος Μεσσηνιακός Πόλεμος[]

Maps-Greece-Messenia-01-goog

Μεσσηνία. Κλασσική Εποχή.

Ήδη από την Αρχαϊκή Εποχή, οι Δωριείς της Μεσσηνίας βρέθηκαν στο στόχαστρο των Σπαρτιατών. Στα τέλη του 9ου με 8ο π.Χ. αιώνα, ο βασιλέας Τήλεκλος της Σπάρτης οργάνωσε συνωμοσία εναντίον ηγετών της Μεσσηνίας αλλά έπεσε ο ίδιος θύμα της.

Η κατάκτηση της Μεσσηνίας αναβλήθηκε.

Οι Σπαρτιάτες επανήλθαν αργότερα όταν πλέον είχαν θέσει υπό την κατοχή τους ολόκληρη τη Λακωνία.

Περί τα μέσα του 8ου π.Χ. αιώνα η Σπάρτη ζήτησε κάποιες παραχωρήσεις. Στη Μεσσηνία, τότε, υπήρχαν δυο βασιλείς, ο Αντίοχος που ήταν φιλοπόλεμος και ο φιλολάκων Ανδροκλής που πρότεινε να γίνουν οι παραχωρήσεις.

Η διαφωνία οδήγησε σε εμφύλια διαμάχη που έληξε με τον θάνατο του Ανδροκλέους.

Όταν αργότερα απέθανε και ο Αντίοχος, οι Σπαρτιάτες ετοίμασαν στρατό και επιτέθηκαν στη Μεσσηνία αιφνιδιαστικά (το 735 π.Χ. ). Έτσι άρχισε ο Α' Μεσσηνιακός Πόλεμος που έμελλε να κρατήσει είκοσι έτη.

Οι εισβολείς κατέλαβαν τον συνοριακό οικισμό Άμφεια και τον χρησιμοποιούσαν ως ορμητήριο για επιδρομές στη Μεσσηνιακή πεδιάδα.

Τα πρώτα έτη οι Σπαρτιάτες πραγματοποίησαν επιδρομές λεηλασίας και μετά αποχωρούσαν.

Η πρώτη σοβαρή μάχη ανάμεσα στους δυο στρατούς έγινε στα 732 π.Χ. αλλά δεν έκρινε τον πόλεμο.

Νέα κατά παράταξη μάχη έγινε το 731 π.Χ. Οι Σπαρτιάτες είχαν μαζί τους συμμάχους και μισθοφόρους αλλά δεν υπήρξε νικητής.

Οι Μεσσήνιοι αντιμετώπιζαν αποδράσεις δούλων τους που δραπέτευαν στο Σπαρτιατικό στρατόπεδο ενώ οι κώμες τους δηώθηκαν από σπαρτιατικές επιδρομές. Αποφάσισαν να οργανώσουν την άμυνά τους στην οχυρή Ιθώμη.

Η κατάσταση παρέμεινε αμετάβλητη για τα επόμενα έτη ως το 726 π.Χ. με τους Σπαρτιάτες να πραγματοποιούν επιδρομές και τους Μεσσήνιους να αμύνονται. Το έτος αυτό, σκοτώθηκε ο βασιλέας των Μεσσηνίων και τον διαδέχτηκε ο Αριστόδημος.

Σε συνεννόηση με τους Αρκάδες, οι Μεσσήνιοι απαντούσαν στις σπαρτιατικές επιδρομές με δικές τους αντεπιθέσεις και λεηλασία της Λακωνίας.

Μεγάλη μάχη έγινε το 722 π.Χ. Σε αυτήν, αντιμέτωποι βρέθηκαν ο Μεσσήνιοι με σύμμαχους Αρκάδες, Αργείους και Σικυώνιους και οι Σπαρτιάτες με σύμμαχους Κορίνθιους. Οι Μεσσήνιοι νίκησαν με βαρείες απώλειες.

Τελικά οι Σπαρτιάτες περιέσφιξαν ασφυκτικά την Ιθώμη. Οι Μεσσήνιοι είχαν φθάσει στα όριά τους. Βλέποντας ότι ήταν αδύνατο να αποφύγουν την υποταγή, ο Αριστόδημος αυτοκτόνησε.

Οι Μεσσήνιοι, ως νέο βασιλέα, εξέλεξαν ένα στρατηγό που σύντομα απέθανε. Η Ιθώμη εγκαταλείφθηκε. Οι υπερασπιστές της διασκορπίσθηκαν.

Μετά από είκοσι ετών προσπάθειες, οι Σπαρτιάτες κατέκτησαν ορισμένα τμήματα της Μεσσηνιακής Στενύκλαρου και τα χώρισαν σε κλήρους (715 π.Χ.)

Ο Α' Μεσσηνιακός πόλεμος είχε λήξει.

B´ Μεσσηνιακός Πόλεμος[]

Η ευκαιρία για ένα ξεσηκωμό εναντίον της Σπάρτης παρουσιάστηκε στους Μεσσήνιους στα 669 π.Χ. Τη χρονιά εκείνη, Σπαρτιάτες και Αργείοι είχαν δώσει τη μάχη των Υσιών στον μεταξύ τους μακροχρόνιο πόλεμο για την κατοχή της Θυρεάτιδας. Η μάχη είχε λήξει χωρίς νικητή αλλά και οι δυο αντίπαλοι είχαν υποστεί πολύ βαριές απώλειες. Οι Μεσσήνιοι άρπαξαν την ευκαιρία κι επαναστάτησαν. Έτσι, ξεκίνησε ο Β´ Μεσσηνιακός πόλεμος.

Η επανάσταση έδιωξε τους Σπαρτιάτες από τη Στενύκλαρο κι έφερε σε πολύ δύσκολη θέση εκείνους που είχαν κλήρο εκεί. Ο πόλεμος κράτησε χρόνια. Στην αρχή, με επιδρομές των μεν στα μέρη των δε. Μετά, με μάχες κατά παράταξη. Σε μια από αυτές (γύρω στα 667/6 π.Χ.), οι Σπαρτιάτες νίκησαν κι ανάγκασαν τους Μεσσήνιους να αποσυρθούν στο βουνό της Ιθώμης. Με αυτό ορμητήριο, συνέχισαν τις επιδρομές εναντίον των Σπαρτιατών. Ήταν η εποχή που ο Σπαρτιάτης ποιητής, Τυρταίος, έγραφε πατριωτικά ποιήματα προσπαθώντας να εξυψώσει το ηθικό των συμπολιτών του καλώντας τους νέους «να πεθάνουν για την πατρίδα».

Είτε χάρη στα ποιήματα του Τυρταίου είτε επειδή ήταν πιο αξιόμαχοι, οι Σπαρτιάτες άρχισαν να παίρνουν κεφάλι. Στα 659 π.Χ., είχαν ήδη ανακτήσει τα πολλά από τα χαμένα εδάφη. Τη χρονιά εκείνη, πήραν μια δυτική αρκαδική πόλη κι απομόνωσαν την Ιθώμη. Στα 657 π.Χ., την κατέλαβαν. Ο Β´ Μεσσηνιακός πόλεμος που κράτησε δώδεκα χρόνια, είχε λήξει. Η περιοχή και πάλι χωρίστηκε σε κλήρους αλλά οι Σπαρτιάτες συνάντησαν εστίες αντίστασης στα γύρω μέρη. Τους πήρε χρόνο ώσπου να τις καταβάλουν. Στα τέλη του αιώνα, οι Μεσσήνιοι και πάλι ξεσηκώθηκαν. Η τελική σπαρτιατική επικράτηση επήλθε μόλις το 600 π.Χ. Και είχε απλωθεί ως την Πύλο και τη Μεθώνη. Η τελευταία παραχωρήθηκε σε πρόσφυγες από το Ναύπλιο που έφευγαν την κατάκτηση των Αργείων.

Γ' Μεσσηνιακός Πόλεμος[]

Στα επόμενα 150 έτη, η Μεσσηνία ήταν δεμένη στο άρμα της Σπάρτης. Η εξέγερση που έγινε αιτία να ξεκινήσει ο Γ´ Μεσσηνιακός πόλεμος κατέληξε σε νέα νίκη των Σπαρτιατών. Τότε οι Αθηναίοι παραχώρησαν στους Μεσσήνιους πρόσφυγες την Ναύπακτο (459 π.Χ.).

Χρονολόγιο[]

7.000 π.Χ.: Nεoλιθικοί Οικισμοί – Ποιμενικοί – Υπογεωλογική Ζωή

3.500 π.Χ.: Ύστερη Νεολιθική Εποχή στην Μεσσηνία. Πολιτισμός Μάλθης

2.700 π.Χ.: Π.E. Πολιτισμός, (Μάλθη-Νιχώρια-Βοϊοκοιλιά-Ακοβίτικα)

2.000 π.Χ.: Χαλκή Εποχή, Πελασγοί, Λέλεγες, Καύκωνες και Πολυκάων στην Ανδανία-Πότνια Θεών-Αφαρεύς-Αρήνη, Μινύες - Ηρακλείδες / Πρωτο-Αχαιοί, Μαχάων, κτλ. Πυλιακός / Aρχαϊκός Κύκλος.

1.600 π.Χ.: Ο Μηλεύς στην Mεσσηνία. Η πρώτη Πύλος (Θέση "Κακόβατος") – Τέλος Μ.Ε. Εποχής

1.550 π.Χ.: Μετατόπιση Πύλου (Θέση "Περιστεριά"). Πλούτος, Δύναμη, Βασιλική Επίδειξη

1.450 π.Χ.: Δεύτερη μεταφορά της Πύλoυ στον Eγκλιανό Χώρας. Κτίζεται το Ανάκτορο. Πινακίδες Γραμμικής Β. Θαλασσοκρατία, Νέστωρ

1.250 π.Χ.: Μεγάλη καταστροφή της Πύλου

1.200 π.Χ.: Το Mυκηναϊκό Kράτος της Πύλου καταστρέφεται, από επιδρομή ή και εσωτερικές επαναστάσεις. Επιστροφή Ηρακλειδών (Δωριέων) .

1.191 -1.181 π.Χ.: Ο Τρωϊκός Πόλεμος κατά Θουκιδίδη. Ο Ομηρικός Νέστορας

1.150 π.Χ.: Ο Πεισίστρατος, γιός του Νέστoρα. Δωριείς στη Mεσσηνία. Οι Αχαιοί αποσύρονται στα βουνά, οι ευγενείς φεύγουν πρόσφυγεςστην Αττική

1.120 π.Χ.: Στενύκλαρος, πρωτεύουσα της Μεσσηνίας - Κρεσφόντης. Και Μεσσήνη

1.100 π.Χ.: Η Μεσσηνία γίνεται Δωρική. Οι Αχαιοί πρόσφυγες στην Αττική

1.000 πΧ.: Ο Πύλιος Κόδρος, τελευταίoς βασιλέας της Αθήνας, αποκρούει Δωρική επιδρομή

800 π.Χ.: Ομηρικά Έπη - Ιλιάδα

780 π.Χ.: Οδύσσεια. Έπος της Ελληνικής Μετανάστευσης. Αρχίζει ό Β´ Αποικισμός

740 - 720 π.Χ.: Α´ Μεσσηνιακός Πόλεμος - Αριστόδημος

640 - 610 πΧ.: Β´ Μεσσηνιακός Πόλεμος. Αριστομένης ¬

591 π.Χ.: Ο Πύλιος Σόλων νομοθετεί στην Αθήνα, βάσει παλιών πυλιακών εμπειριών

561 - 514 πΧ.: Ο Πύλιος Πεισίστρατος, Τύραννος στην Αθήνα.

509 π.Χ.: Ο Κλεισθένης (Πύλιος) εισάγει την Δημοκρατία στην Αθήνα

500: 489 π.Χ.: Γ Μεσσηνιακός Πόλεμoς. Βοήθεια Αθηναίων

480 π.Χ.: Ναυμαχία της Σαλαμίνος. Θεμιστοκλής

468 π.Χ.: Εξέγερση Μεσσησίων κατά Σπάρτης. Οι Αθηναίοι βοηθούν τους Μεσσηνίους

461 - 460 π.Χ.: Δ´ Μεσσηνιακός Πόλεμος

455 - 429 π.Χ.: Ο Περικλής (Πύλιος) ηγεμών της Αθήνας. Αποθέωση της Δημοκρατίας.

425 π.Χ.: Μάχη Αθηναίων στην Πύλο, κατά της Σπάρτης. Οι εκ Ναυπάκτου Μεσσήνιοι

421 π.Χ.: Νίκη Μεσσηνίων κατά της Σπάρτης. Η νίκη (του Παιωνίου) στην Ολυμπία_¬

400 π.Χ.: Οι Μεσσήνιοι εκ Ναυπάκτου και Κεφαλληνίας μεταναστεύουν στην Σικελία

371 π.Χ;: Οι Θηβαίοι (Επαμεινώνδας) νικούν τους Σπαρτιάτες στη Μαντινεία. Ανασύσταση του Μεσσηνιακού Κράτους με έδρα την Μεσσήνη-Επιμηλίδης

146 π.Χ. - 330 μ.Χ.: Η Μεσσηνία κάτω από τους Ρωμαίους

95 μ.Χ.: Ανασύσταση των Μυστηρίων της Ανδανίας. Επιγραφή Ανδανίας

4ος Αιώνας μ.Χ.: Η Βυζαντινή πόλη Μεσσήνη και οι Γερμανοί (Βησιγότθοι)

5ος – 6ος Αιώνας μ.Χ.: Στην σκιά του Δικέφαλου. Ο Αυτοκράτορας Ιουστινιανός ελέγχει στρατιωτικά την περιοχή της Μάνης

7ος Αιώνας μ.Χ.: Κάθοδος ομάδων Σλάβων (Σέρβων και Kpατών) πoιμένων και εγκατάσταση σε Ταϋγετo, Πυλία και Τριφυλία .

10ος Αιώνας μ.Χ.: "Θέμα της Πελοποννήσου" - Στρατιωτική βυζαντινή αποκέντρωση

1.205 - 1.212 μ.Χ.: Κατάκτηση του Μοριά από τους Φράγκους ¬

1.206 - 1.500 μ.Χ.: Η πρώτη Βενετοκρατία στην Μεσσηνία. Οι Βενετοί σε Μεθώνη και Κορώνη. Από το 1.262 εξουσία στον Μοριά βυζαντινών στρατηγών "πρωτoμαστόρων¨ των ηγεμόνων (¨δεσπoτων") τoυ Mύστρα. Δυναστεία των Παλαιoλόγων. Ανδρόνικος Β´ ο Παλαιολόγος (1.262 - 1.328 μ.Χ.) και Πατριάρχης Αθανάσιος (1.304 -1.309 μ.Χ., γεννημένος στην Ανδρούσα), «Επισκοπή Ανδρούσης". Οι "Αρβανίτες" της Μεσση¬ νίας-μεταφορά και εγκατάσταση αλβανόφωνων πληθυσμών στα «Μπαρδουνοχώρια Xώρια" της Μάνης και στην ορεινή Τριφυλία

1.460 - 1.687 μ.Χ.: Η Μεσσηνία στην Α´ Τουρκοκρατία

1.687 - 1.715 μ.Χ.: Η Β´ Βενετοκρατία στην Μεσσηνία (στα νύχια του φτερωτού Λέοντα του Αγίου Μάρκου) .

1.769 - 1.770 μ.Χ.: Ορλωφικά

1.715 - 1.821 μ.Χ.: Η Μεσσηνία στην Β´ Toυρκοκρατία

1η Οκτωβρίου 1.819 μ.Χ.: Οι Καπεταναίοι της Μάνης (Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης, Παναγιώτης Μούρτζινος, Αντώνιος / ´Άντωνόμπεης", Δημήτριος και Τζιγκούριος Γ ρηγοράκηδες / "Γρηγoρανoί" υπογράφουν το συμφιλιωτικό ´ΙΙΣυμφωνητικό των ´Κιτριών"

23η Μαρτίου 1.821 μ.Χ.: Απελευθέρωση της Καλαμάτας

11η Φεβρουαρίου 1.825 μ.Χ.: Ο lμπραήμ στη Μεσσηνία

1.826 - 1.828 μ.Χ.: Ο Ιμπραήμ πάλι στην Μεσσηνία - Η Μάχη της Βέργας

20 Οκτωβρίου 1.827 μ.Χ.: Η Ναυμαχία του Ναυαρίνου

Υποσημειώσεις[]

Εσωτερική Αρθρογραφία[]

Βιβλιογραφία[]

Ιστογραφία[]


Ikl Κίνδυνοι ΧρήσηςIkl

Αν και θα βρείτε εξακριβωμένες πληροφορίες
σε αυτήν την εγκυκλοπαίδεια
ωστόσο, παρακαλούμε να λάβετε σοβαρά υπ' όψη ότι
η "Sciencepedia" δεν μπορεί να εγγυηθεί, από καμιά άποψη,
την εγκυρότητα των πληροφοριών που περιλαμβάνει.

"Οι πληροφορίες αυτές μπορεί πρόσφατα
να έχουν αλλοιωθεί, βανδαλισθεί ή μεταβληθεί από κάποιο άτομο,
η άποψη του οποίου δεν συνάδει με το "επίπεδο γνώσης"
του ιδιαίτερου γνωστικού τομέα που σας ενδιαφέρει."

Πρέπει να λάβετε υπ' όψη ότι
όλα τα άρθρα μπορεί να είναι ακριβή, γενικώς,
και για μακρά χρονική περίοδο,
αλλά να υποστούν κάποιο βανδαλισμό ή ακατάλληλη επεξεργασία,
ελάχιστο χρονικό διάστημα, πριν τα δείτε.



Επίσης,
Οι διάφοροι "Εξωτερικοί Σύνδεσμοι (Links)"
(όχι μόνον, της Sciencepedia
αλλά και κάθε διαδικτυακού ιστότοπου (ή αλλιώς site)),
αν και άκρως απαραίτητοι,
είναι αδύνατον να ελεγχθούν
(λόγω της ρευστής φύσης του Web),
και επομένως είναι ενδεχόμενο να οδηγήσουν
σε παραπλανητικό, κακόβουλο ή άσεμνο περιεχόμενο.
Ο αναγνώστης πρέπει να είναι
εξαιρετικά προσεκτικός όταν τους χρησιμοποιεί.

- Μην κάνετε χρήση του περιεχομένου της παρούσας εγκυκλοπαίδειας
αν διαφωνείτε με όσα αναγράφονται σε αυτήν

IonnKorr-System-00-goog



>>Διαμαρτυρία προς την wikia<<

- Όχι, στις διαφημίσεις που περιέχουν απαράδεκτο περιεχόμενο (άσεμνες εικόνες, ροζ αγγελίες κλπ.)


Advertisement