Φιλελευθερισμός

Theory-01-goog — Επιστημονική Θεωρία
Φυσικές Θεωρίες Χημικές Θεωρίες Γεωλογικές Θεωρίες Βιολογικές Θεωρίες Οικονομικές Θεωρίες Φιλοσοφικές Θεωρίες

Theory-02-goog — Επιστημονική Θεωρία
Φυσική Θεωρία Χημική Θεωρία Γεωλογική Θεωρία Βιολογική Θεωρία Οικονομική Θεωρία

Science-goog — Στάδια ανάπτυξης μίας Επιστημονικής Θεωρίας

Economics-01-goog — Οικονομία
Οικονομολογία
Οικονομολόγοι Γης
Επιστημονικοί Κλάδοι Οικονομολογίας
Νόμοι Οικονομολογίας
Θεωρίες Οικονομολογίας
Χρηματιστήρια Γης
Τράπεζες Γης
Κλάδοι Οικονομίας
Οικονομικά Εργαλεία
Οικονομικά Μεγέθη
Οικονομικά Παράδοξα
Οικονομικές Έννοιες
Οικονομικές Έννοιες
Οικονομικές Διαδικασίες‎
Οικονομικές Θεωρίες
Οικονομικές Καταστάσεις
Οικονομικές Πράξεις
Οικονομολόγοι Γης
Νόμοι Οικονομίας

- Μία Φιλοσοφική Θεωρία αλλά και Οικονομική Θεωρία.

Ετυμολογία[]

Η ονομασία "Φιλελευθερισμός" σχετίζεται ετυμολογικά με την λέξη "ελευθερία". Είναι το σύνολο των αρχών που αφορούν τη θρησκευτική, πολιτική ή εμπορική ελευθερία.

Εισαγωγή[]

Υπάρχουν πολλές εκδοχές του φιλελευθερισμού. Για την ακρίβεια, όπως συμβαίνει με όλες τις μεγάλες ιδεολογίες, υπάρχουν πολλές ακραίες εκδοχές του.

Ταξινομία[]

Οικονομικός Φιλελευθερισμός
Πολιτικός Φιλελευθερισμός
Κοινωνικός Φιλελευθερισμός

Ο οικονομικός φιλελευθερισμός έχει ταυτισθεί με μείωση του κρατισμού, περιορισμό των παρεμβάσεων του κράτους στην οικονομία και απελευθέρωση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας από την γραφειοκρατία και των ασφυκτικές διοικητικές ρυθμίσεις.

Ο οικονομικός φιλελευθερισμός, έχει συνδεθεί, στην Ευρώπη κυρίως, με τη νέο-δεξιά του πολιτικού φάσματος.

Πολιτικός Φιλελευθερισμός[]

Ο πολιτικός φιλελευθερισμός έχει ταυτισθεί με περισσότερα δικαιώματα για τους πολίτες, περισσότερη προστασία για τα πιο αδύναμα στρώματα και τις μειονότητες. Ο πολιτικός φιλελευθερισμός έχει συνδεθεί στις ΗΠΑ κυρίως με την αριστερά, συχνά και με τη μαρξίζουσα αριστερά.

Με τον όρο «φιλελεύθερος» κατανοούνται διαφορετικά για την ακρίβεια, αντίθετα, πράγματα στις δύο πλευρές του Ατλαντικού.

Αντιθέσεις μεταξύ των δύο κλάδων[]

Ανάμεσα στις δύο αυτές ακραίες εκδοχές των φιλελευθέρων ιδεών υπάρχει μια καίρια αντίθεση:

Οι οπαδοί του οικονομικού φιλελευθερισμού επιθυμούν όσο το δυνατόν μικρότερη παρέμβαση του κράτους κυρίως μικρότερο αναδιανεμητικό ρόλο, μικρότερη φορολογία, μικρότερες επιδοτήσεις, χαμηλότερες κοινωνικές δαπάνες.

Από την άλλη πλευρά, οι οπαδοί του πολιτικού φιλελευθερισμού θεωρούν αναντικατάστατο τον αναδιανεμητικό ρόλο του κράτους κυρίως υπέρ των πιο περιθωριακών ομάδων και μειονοτήτων. Με αυτήν την έννοια ο πολιτικός φιλελευθερισμός είναι πολύ κοντά στις απόψεις της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας. Ενώ ο οικονομικός φιλελευθερισμός είναι ασυμφιλίωτος εχθρός της σοσιαλδημοκρατίας.

Ο κοινωνικός προσανατολισμός των δύο αυτών σχολών είναι σχεδόν αντιδιαμετρικός:

Από τη μία, η στήριξη της δημιουργικότητας των ισχυρών και από την άλλη η στήριξη των πιο «περιθωριακών».

Από τη μια, η άρνηση της επιδότησης και της προστασίας, από την άλλη η αποθέωση του προστατευτισμού

Κοινωνικός Φιλελευθερισμός[]

Ανάμεσα στους ισχυρούς και τους πιο περιθωριακούς, ωστόσο, υπάρχει η μεσαία τάξη και τα μεσαία στρώματα. Για τη μεσαία τάξη καμία από τις δύο ακραίες εκδοχές του φιλελευθερισμού δεν δείχνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον.

Ανάμεσα στον οικονομικό και τον πολιτικό φιλελευθερισμό αναδεικνύεται, ο κοινωνικός φιλελευθερισμός που δίνει έμφαση στην αναδιανομή ευκαιριών υπέρ των μεσαίων τάξεων, των μεσαίων στρωμάτων και των μεσαίων επιχειρήσεων. Υπέρ των φυσικών υποστηρικτών της ανταγωνιστικότητας και της επιχειρηματικής πρωτοβουλίας.

Ο κοινωνικός φιλελευθερισμός πιστεύει στην ανταγωνιστικότητα των αγορών και προσπαθεί να τις απελευθερώσει από δύο «δυνάστες»:

Από τη μία πλευρά, να τις απελευθερώσει από το κράτος, την υπερ-φορολόγηση, την υπερρύθμιση και τη γραφειοκρατία.

Από την άλλη πλευρά, να τις απελευθερώσει από τις μονοπωλιακές πρακτικές και τα ολιγοπώλια του ιδιωτικού τομέα, από τους ιδιωτικούς κολοσσούς, που συνήθως διαπλέκονται με το κράτος και το υποτάσσουν στις θελήσεις τους δημιουργώντας «εμπόδια εισόδου» για τις νέες επιχειρήσεις, φαινόμενα γιγαντισμού που εμποδίζουν τη «διάχυση» της ανάπτυξης και την αυτοτροφοδοτούμενη αναπτυξιακή δυναμική.

Ο κοινωνικός φιλελευθερισμός υποστηρίζει την αναδιανομή όχι μόνον εισοδήματος, αλλά και ευκαιριών κυρίως επιχειρηματικών ευκαιριών. Το πρόγραμμα του Φραγκλίνου Ρούσβελτ, με το οποίο αναζωογόνησε την αμερικανική Οικονομία μετά την Μεγάλη Κρίση του 1929, ονομάστηκε New Deal (Νέο Μοίρασμα).

Τι «ξαναμοίρασε» τότε το New Deal; Δεν μοίρασε μόνο εισόδημα, αλλά και επιχειρηματική ισχύ, ευκαιρίες επιχειρηματικής δράσης. Συνέτριψε «εμπόδια εισόδου» σε βάρος νέων επιχειρήσεων, διέλυσε τη «δεσπόζουσα θέση» των τραπεζικών κολοσσών, άνοιξε το πεδίο του ανταγωνισμού σε νέες επιχειρήσεις. Ανάστησε τη μεσαία τάξη και ανέδειξε τον επιχειρηματικό δυναμισμό της.

Ο κοινωνικός φιλελευθερισμός μετατρέπει σε απολύτως «συμπληρωματικά» στοιχεία που για τις άλλες δύο ακραίες εκδοχές του φιλελευθερισμού είναι αμοιβαία αποκλειόμενα. Κι έτσι επιτυγχάνει τη «σύνθεση»

Πώς συμβαίνει αυτή η «μαγική» μετάλλαξη της αντίθεσης σε συμπληρωματικότητα;

Πρώτον, διότι το κράτος αναδιανέμει κυρίως ευκαιρίες επιχειρηματικότητας δεν διευρύνει τον παραγωγικό του ρόλο, αλλά ενισχύει τον ρυθμιστικό ρόλο του σε βάρος των μονοπωλιακών καταστάσεων του δημοσίου και του ιδιωτικού τομέα. Αυτός είναι ένας «παρεμβατισμός» απολύτως σύμφωνος με τις φιλελεύθερες αρχές, διότι εξουδετερώνει τις στρεβλώσεις της αγοράς και απελευθερώνει τη δημιουργικότητά της δεν υποκαθιστά την αγορά και δεν δημιουργεί νέες στρεβλώσεις.

Δεύτερον, διότι λειτουργεί υπέρ των μεσαίων επιχειρήσεων που έχουν ανάγκη λιγότερης φορολογικής επιβάρυνσης και λιγότερης γραφειοκρατίας για να γίνουν ανταγωνιστικές δεν έχουν ανάγκη την «προστασία» του κράτους ούτε την επιδότηση των δραστηριοτήτων τους.

Τρίτον, διότι διαχωρίζει την ρύθμιση που είναι χρήσιμη (γιατί καταργεί στρεβλώσεις), από την υπερβολική ρύθμιση (που είναι επιζήμια γιατί δημιουργεί στρεβλώσεις και επιχειρηματική ασφυξία).

Στο επίκεντρο του κοινωνικού φιλελευθερισμού είναι η παραγωγική αφύπνιση των μεσαίων στρωμάτων και η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των μεσαίων επιχειρήσεων. Αυτών, δηλαδή, που αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της κοινωνίας, και το μοχλό της αυτοτροφοδοτούμενης ανάπτυξης.

Ασφαλώς ο κοινωνικός φιλελευθερισμός δεν «διώκει» το μεγάλο κεφάλαιο το εμποδίζει, όμως, να δημιουργήσει «κλοιό ασφυξίας» για την επιχειρηματική δραστηριότητα της υπόλοιπης οικονομίας, των μικρότερων (και πολύ πιο διεσπαρμένων) οικονομικών μονάδων. Επίσης ο κοινωνικός φιλελευθερισμός δημιουργεί ένα «προστατευτικό δίκτυο» κοινωνικής αλληλεγγύης. Αλλά με το μικρότερο δυνατό κόστος και με τις ελάχιστες στρεβλώσεις.

Υποσημειώσεις[]

Εσωτερική Αρθρογραφία[]

Βιβλιογραφία[]

Ιστογραφία[]

Κίνδυνοι Χρήσης

Αν και θα βρείτε εξακριβωμένες πληροφορίες
σε αυτήν την εγκυκλοπαίδεια
ωστόσο, παρακαλούμε να λάβετε σοβαρά υπ' όψη ότι
η "Sciencepedia" δεν μπορεί να εγγυηθεί, από καμιά άποψη,
την εγκυρότητα των πληροφοριών που περιλαμβάνει.

"Οι πληροφορίες αυτές μπορεί πρόσφατα
να έχουν αλλοιωθεί, βανδαλισθεί ή μεταβληθεί από κάποιο άτομο,
η άποψη του οποίου δεν συνάδει με το "επίπεδο γνώσης"
του ιδιαίτερου γνωστικού τομέα που σας ενδιαφέρει."

Πρέπει να λάβετε υπ' όψη ότι
όλα τα άρθρα μπορεί να είναι ακριβή, γενικώς,
και για μακρά χρονική περίοδο,
αλλά να υποστούν κάποιο βανδαλισμό ή ακατάλληλη επεξεργασία,
ελάχιστο χρονικό διάστημα, πριν τα δείτε.

Επίσης,
Οι διάφοροι "Εξωτερικοί Σύνδεσμοι (Links)"
(όχι μόνον, της Sciencepedia
αλλά και κάθε διαδικτυακού ιστότοπου (ή αλλιώς site)),
αν και άκρως απαραίτητοι,
είναι αδύνατον να ελεγχθούν
(λόγω της ρευστής φύσης του Web),
και επομένως είναι ενδεχόμενο να οδηγήσουν
σε παραπλανητικό, κακόβουλο ή άσεμνο περιεχόμενο.
Ο αναγνώστης πρέπει να είναι
εξαιρετικά προσεκτικός όταν τους χρησιμοποιεί.

- Μην κάνετε χρήση του περιεχομένου της παρούσας εγκυκλοπαίδειας
αν διαφωνείτε με όσα αναγράφονται σε αυτήν

>>Διαμαρτυρία προς την wikia<<

- Όχι, στις διαφημίσεις που περιέχουν απαράδεκτο περιεχόμενο (άσεμνες εικόνες, ροζ αγγελίες κλπ.)